Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Αιγιάλεια Νάσος Νασόπουλος Ρούλα Πισπιρίγκου Βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας Κέιτ Μίντλετον
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

ΥΓΕΙΑ

/

Παναγιώτης Τρίγκας: Ο ξεχωριστός άνθρωπος πίσω από τον επιτυχημένο επιστήμονα

Παναγιώτης Τρίγκας: Ο ξεχωριστός άνθρωπο...

Σύζυγος, πατέρας, δρομέας, μανιώδης αναγνώστης, σκεπτόμενος πολίτης

Ο Παναγιώτης Τρίγκας είναι μια εξαιρετική περίπτωση νέου ανθρώπου. Μοιάζει να έχει δώσει από πολύ νωρίς μέσα του τις απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα που θέτει το υπερδραστήριο μυαλό του και να πορεύεται με γνώμονα έναν δικό του κώδικα αξιών και αρχών, με επιμονή και αποφασιστικότητα στην κατάκτηση της επαγγελματικής επιτυχίας αλλά και της προσωπικής ολοκλήρωσης.

Σε μια εποχή που διακρίνεται από τη σύγχυση, την ευκολία, τη ρευστότητα και την ταχύτητα σε εδάφη ολισθηρά, χωρίς αυτή να συνοδεύεται από γερά «φρένα», κομβικούς σταθμούς και οραματικούς προορισμούς, άνθρωποι όπως ο Πατρινός νεφρολόγος Παναγιώτης Τρίγκας αποτελούν σημείο αναφοράς για μια επανεκκίνηση στον τρόπο σκέψης μας, εν αρχή, που πρέπει να στηρίζεται στη γνώση και την τόλμη, «όπλα» που φιγουράρουν σε περίοπτη θέση στη φαρέτρα του.

Γιος ενός πρωτοπόρου για τα δεδομένα της εποχής του νεφρολόγου, του ανθρώπου που έφερε τον τεχνητό νεφρό και την αιμοκάθαρση σε όλη την ελληνική περιφέρεια, συνεχιστής του έργου του και ενσαρκωτής του επιστημονικού ονείρου του για μια κλινική-πρότυπο, με άκαμπτη δυναμική και καινοτόμο διάθεση, αποτελεί μια ηχηρή απόδειξη της ρήσης ότι το μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά, αλλά και μια εξίσου ηχηρή απόδειξη της εκδοχής ότι αν το μήλο είναι ώριμο κατά την …πτώση του, δημιουργεί το δικό του καρποφόρο δέντρο και φτιάχνει τη δική του ιστορία.

Αυτός ο εργασιομανής γιατρός που κινείται ακαταπόνητος με το «καύσιμο» της αγάπης του για τους ασθενείς, τους οποίους αντιμετωπίζει σαν οικογένεια δημιουργώντας μαζί τους σχέσεις ουσίας, δημιούργησε πρόσφατα στην Πάτρα την μεγαλύτερη σύγχρονη Μονάδα Χρόνιας Αιμοκάθαρσης στη Δυτική Ελλάδα, δίνοντας στην πόλη του μια «βαριά» αναπτυξιακή υποδομή υγείας και μάλιστα στη νότια πλευρά της, εκεί που χρειάζονται περισσότερο οι τονωτικές ενέσεις με τέτοιου εύρους επενδύσεις.

Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε αυτό τον ξεχωριστό επιστήμονα, η νεότητα του οποίου δεν κατοχυρώνεται μόνο από την βιολογική του ηλικία αλλά -κυρίως- από τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα και εντρυφεί σε αυτά. Να γνωρίσουμε τον άνθρωπο πίσω από τον επιτυχημένο γιατρό, που όπως ο ίδιος λέει, γοητεύεται από τους ανθρώπους που έχουν χιούμορ, που αυτοσαρκάζονται, που διακρίνονται για την παιδεία τους, τη δοτικότητά τους και κυρίως την ενσυνείδησή τους, στοιχεία που χαρακτηρίζουν και τον ίδιο.

«Ευτυχία για μένα είναι η οικογένεια. Το να κοιμάσαι ήρεμα τα βράδια. Η αναγνώριση των ασθενών. Να αγναντεύεις ένα βουνό χωρίς σκέψεις που βασανίζουν το μυαλό. Να κοιτά ζεις τον καθρέφτη και να αισθάνεσαι όμορφα με τον εαυτό σου. Να μπορείς να προσφέρεις» μας λέει και κλείνει σε αυτή τη φράση, όλη την ομορφιά της σκέψης του.

«Φυσικά και είναι πρότυπο για μένα ο πατέρας μου»

«Το να έχεις έναν πατέρα γιατρό νεφρολόγο και κυρίως τόσο πολύ επιτυχημένο και καινοτόμο για την εποχή του, είναι σίγουρα τύχη και ευλογία, αλλά όσο μεγάλη κι αν είναι η σκιά του, πρέπει κάποτε να την ξεπεράσεις. Φυσικά και είναι πρότυπο για μένα ο πατέρας μου, φυσικά και είναι έμπνευση, φυσικά και είναι κίνητρο εξέλιξης, αλλά από την άλλη είναι και πρόκληση. Γιατί δεν είναι τόσο το ότι θες να αποδείξεις στους άλλους τι μπορείς να πετύχεις, αλλά κυρίως το ότι θες να το αποδείξεις στον εαυτό σου. Φυσικά και ισχύει ότι το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά, αλλά δεν είναι θέμα γονιδιακό. Είναι θέμα παιδείας και προτύπου. Για μένα ο πατέρας μου ήταν όχι μόνο σημείο αναφοράς, αλλά και ο «στόχος» που ήθελα να ξεπεράσω. Από την ιστορία διδασκόμαστε αλλά τη δική μας ιστορία τη γράφουμε μόνοι μας. Ο ίδιος ήταν ο τρίτος νεφρολόγος πανελλαδικά και ήταν εκείνος που έφερε τον τεχνητό νεφρό και την αιμοκάθαρση στην Ελλάδα εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Μέχρι τότε ο κόσμος πέθαινε από τη συγκεκριμένη νόσο και με τη συμβολή και του πατέρα μου, φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται πλέον μια ασθένεια αντιμετωπίσιμη. Η μεγαλύτερη πρόκληση λοιπόν για μένα είναι να αποδείξω στον εαυτό μου ότι αξίζω να είμαι συνεχιστής του πατέρα μου και πιστεύω ότι αν ο ίδιος ζούσε σήμερα θα ήταν περήφανος για την πορεία μου».

«Ήταν για μένα μονόδρομος»

«Η ιατρική για μένα ήταν πάντα συνυφασμένη με τη νεφρολογία. Ήταν μονόδρομος. Έβλεπα από μικρό παιδί ανθρώπους να υποφέρουν και τον πατέρα μου να παλεύει να κάνει μέρα με τη μέρα καλύτερη την καθημερινότητά τους. Και αυτό ήταν πρότυπο για μένα. Προσωπικά, με διακατείχε από παιδί αυτό το συναίσθημα του να θέλω να προσφέρω με κάθε τρόπο στον άνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια. Και αυτός ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που με οδήγησε από πολύ μικρό στην απόφαση να γίνω γιατρός. Το γεγονός ότι λόγω του πατέρα μου είχα την ευκαιρία να παρακολουθώ από κοντά τα πολυεπίπεδα προβλήματα των νεφροπαθών, με έκανε να τους αγαπήσω, να τους πονέσω και να θέλω να ακολουθήσω αυτή την ειδικότητα, με όραμα να μπορέσω να τους βοηθήσω ακόμα περισσότερο στο μέλλον».

Μια μεγάλη επένδυση στην πόλη της Πάτρας, σε χρόνο ρεκόρ

«Έγινε πράγματι μια πολύ μεγάλη επένδυση σε μόλις 4 μήνες. Είναι αλήθεια ότι είχαμε όλο το know how και την εμπειρία για να δημιουργήσουμε μια τέτοια δομή υγείας. Οι προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί μια τόσο σύγχρονη κλινική ήταν πολλές και πολυεπίπεδες. Οι δυσκολίες, οι ανασταλτικοί παράγοντες και τα εμπόδια, ακόμα πιο πολλά. Ήταν όμως τόσο μεγάλη η επιθυμία μου να πραγματοποιήσω το όνειρο του πατέρα μου και το δικό μου προσωπικό όραμα για μια απόλυτα σύγχρονη κλινική αιμοκάθαρσης στην περιοχή μας η οποία θα συμβάλει στην καλύτερη ποιότητα ζωής των νεφροπαθών, που τελικά κανένα εμπόδιο δε στάθηκε αρκετό για να με σταματήσει. Ο χώρος της νεφρολογίας, ο κλάδος της υγείας αλλά και η Πάτρα είχαν ανά γκη από μια τέτοια δομή. Δημιουργήσαμε μια κλινική που διαφέρει σε όλα. Από τον εξοπλισμό της, τους κανόνες λειτουργίας της, τις ιατρικές υπηρεσίες της, τις παροχές της, την αισθητική της, μέχρι το ανθρώπινο δυναμικό της και τη γενικότερη φιλοσοφία που τη διέπει. Είναι μια κλινική πρότυπο που δε θυμίζει σε τίποτα νοσοκομειακό περιβάλλον, μια κλινική που από την πόρτα κιόλας κάνει τους ασθενείς να νιώθουν οικειότητα, ζεστασιά, ανθρώπινη επικοινωνία, αμεσότητα με τον γιατρό, εμπιστοσύνη και ασφάλεια. Μοιάζει με ένα σύγχρονο θεραπευτήριο στο οποίο ο ασθενής αισθάνεται ασφάλεια, άνεση και οικειότητα, ενώ παίρνει φροντίδα και ειλικρινές ενδιαφέρον από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Αυτός ήταν ο στόχος μου εξαρχής».

«Τόσο η Πάτρα όσο και η νότια πλευρά της, ήταν εξ αρχής η μόνη σκέψη»

«Επέλεξα συνειδητά την πόλη των Πατρών για τη δημιουργία της κλινικής γιατί θεωρώ ότι η κοινωνία μας είναι πλέον ώριμη για να στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα στον χώρο της νεφρολογίας. Υπήρχε ανάγκη στην πόλη για μια τέτοια δομή υγείας. Δεν υπήρξε καν δεύτερη σκέψη για άλλη περιοχή. Η Πάτρα ήταν η μοναδική επιλογή. Για αρχή τουλάχιστον, καθώς σύντομα ακολουθούν νέα σχέδια. Εξίσου συνειδητή επιλογή ήταν και η Νότια πλευρά. Η Βόρεια πλευρά της πόλης είναι ήδη αναπτυγμένη και κορεσμένη. Η Νότια, είναι αναπτυσσόμενη και χρειάζεται στήριξη. Ταυτόχρονα, είναι ένα κομβικό και πολύ εύκολα προσβάσιμο σημείο, που εξυπηρετεί τόσο τους ασθενείς όσο και τους συνοδούς τους, από κάθε άποψη. Είμαι πεπεισμένος ότι η περιοχή θα αλλάξει εντελώς εικόνα τα επόμενα χρόνια. Και θεωρώ ότι η δημιουργία της κλινικής μας έχει ήδη συμβάλλει στη δια μόρφωση αυτής».

«Η σχέση μου με τους ασθενείς είναι σχεδόν πατρική»

«Ένας χρόνιος ασθενής -όπως ο νεφροπαθής δεν πάσχει μόνο ο ίδιος. Πάσχει και το περιβάλλον του, η οικογένειά του. Και ο γιατρός των χρονίως πασχόντων προσπαθεί όχι μόνο να θεραπεύσει την ιατρική πάθηση του ασθενούς, αλλά και να αναπληρώσει το κενό το ψυχολογικό, το κοινωνικό, το συναισθηματικό ακόμα και το οικονομικό του ιδίου, αλλά και του περιβάλλοντός του. Και φυσικά δεν είναι μια σχέση πάρε-δώσε. Δεν είναι μια σχέση στην οποία περιμένεις ανταπόδοση. Για εμένα η αμοιβή είναι η καλή πορεία της υγείας κάθε ασθενούς και η αναγνώριση την οποία βλέπω στα μάτια τους. Η σχέση μου μαζί τους είναι σχεδόν πατρική. Ακόμα και με ασθενείς μου που είναι πολύ μεγαλύτεροι από μένα ηλικιακά, η σχέση είναι σχεδόν πατρική γιατί εκείνοι νοσούν, νιώθουν αδύναμοι και περιμένουν να τους προσφέρω λύση, προστασία και ασφάλεια». Το μυστικό του καλού εργοδότη; «Να ξέρεις να επιλέγεις τους σωστούς συνεργάτες. Να ξεκλειδώνεις τα ταλέντα τους και να τους δίνεις τη δυνατότητα να τα αναπτύξουν. Να τους εμπιστεύεσαι και να τους επιβραβεύεις. Να τους κάνεις να νιώθουν εμπιστοσύνη και ασφάλεια η οποία θα αποδεικνύεται έμπρακτα και σταθερά. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις ανθρώπους χαμογελαστούς που χαίρονται να έρχονται στη δουλειά τους. Αυτοί είναι οι παραγωγικοί συνεργάτες. Αυτό είναι το απόλυτα υγιές εργασιακό περιβάλλον. Όταν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, όταν πατάς γερά στα πόδια σου, όταν αγαπάς τη δουλειά σου και τους συνεργάτες σου, δεν επιβάλλεις το σεβασμό αλλά καθημερινά τον κερδίζεις. Όταν υπάρχουν συνεργάτες που σε ακολουθούν τυφλά σε κάθε σου βήμα, τότε νιώθεις επιτυχημένος στη δουλειά σου. Δε νιώθω εργοδότης, νιώθω πατέρας μια μεγάλης οικογένειας»

«Ξυπνάω στις 4.30 το πρωί και στις 5 είμαι στην κλινική»

«Είμαι απόλυτα εργασιομανής, τελειομανής και νομίζω ότι αυτό φαίνεται. Ποτέ δε με φόβισε η δουλειά, ποτέ δεν με κούρασε. Καθημερινά ξυπνάω στις 4.30 το πρωί και στις 5.00 είμαι στην κλινική όπου και παραμένω μέχρι το απόγευμα. Δεν υπάρχει τυπικό πρόγραμμα καθώς το αντικείμενο της ιατρικής από μόνο του δεν έχει ωράρια. Όσο ελεύθερο χρόνο έχω τον αφιερώνω στην οικογένειά μου και επιπλέον προσπαθώ να αφιερώνω καθημερινά λίγο χρόνο στο τρέξιμο, που για μένα δεν είναι μόνο θέμα σωματικής υγείας και άσκησης, αλλά και πνευματικής ευεξίας».

«Fortes fortuna juvat: αυτό είναι το μότο μου»

«Όσον αφορά το αν και πόσο επιτυχημένος θεωρείται κάποιος, αυτό που λέω πάντα είναι το «Fortes fortuna juvat» το οποίο είναι το μότο μου. Υπάρχει μια σύγχυση με αυτή τη φράση. Η πραγματική μετάφραση είναι ότι η μοίρα ευνοεί τους τολμηρούς, όμως είναι μια φράση που προέρχεται από την αρχαία Ρώμη, από Ρωμαϊκές θεότητες, και σημαίνει ότι, η τύχη σώζει τους τολμηρούς. Σήμερα παραφράζεται στο ότι η μοίρα ευνοεί τους δυνατούς. Σε κάθε περίπτωση αυτό που ισχύει και που με αντιπροσωπεύει ως στάση ζωής, είναι ότι η ζωή θέλει θάρρος, θέλει τόλμη και όχι να κάθεσαι νομίζοντας ότι όλα θα έρθουν μόνα τους. Οπότε, στο σχόλιό σας ότι είμαι επιτυχημένος, η απάντηση μου είναι ότι είμαι θαρραλέος και δεν επαναπαύομαι ποτέ».

«Δεν έχω μετανιώσει για καμία απόφαση»

«Σε όλα μας τα βήματα κρινόμαστε. Και κρινόμαστε βάσει των αποφάσεών μας και των γνώσεών μας. Δεν πρέπει ποτέ να παίρνεις πίσω μια απόφαση την οποία έχεις πάρει γιατί εκείνη τη στιγμή και με εκείνα τα δεδομένα ήταν η σωστή. Σημασία έχει να έχεις την ωριμότητα να σκέφτεσαι όλες τις πιθανές συνιστώσες πριν πάρεις μια απόφαση και όχι να μετανιώνεις εκ των υστέρων. Δεν έχω πάρει ποτέ καμία επιπόλαιη απόφαση και δεν έχω μετανιώσει για καμία».

«Να γυρίζεις σπίτι και να σε αγκαλιάζουν τέσσερα παιδιά…»

«Η οικογένεια είναι ο προσωπικός μου παράδεισος. Παντρεύτηκα συνειδητά σε μικρή ηλικία, στα τριάντα μου, και στα 31 είχα το πρώτο μου παιδί. Έχω 4 παιδιά ηλικίας 11, 10, 7 και 5 ετών. Τα παιδιά για μένα είναι το χαμόγελο μου, η χαρά μου, η ζωή μου. Πάντα μου άρεσαν οι μεγάλες οικογένειες. Το να γυρίζεις σπίτι και να σε αγκαλιάζουν τέσσερα παιδιά είναι απερίγραπτη χαρά. Νιώθω ευγνώμων που το ζω καθημερινά. Πιστεύω ότι ένας άνθρωπος με συγκροτημένη προσωπικότητα, που μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία, οφείλει να κάνει παιδιά. Η οικογένεια βέβαια δεν είναι μόνο χαρές, δεν είναι μόνο παιχνίδι και ανέμελες στιγμές. Η οικογένεια έχει τεράστιες υποχρεώσεις. Τα παιδιά έχουν απαιτήσεις, έχουν ανάγκες, χρειάζονται αγάπη, χρειάζονται καθοδήγηση, χρειάζονται χρόνο με τον πατέρα τους. Τα παιδιά μου και η σύζυγος μου είναι ο απόλυτος οικογενειακός παράδεισος για μένα».

«Με τον σύντροφό σου πρέπει να υπάρχει καθημερινή και ουσιαστική ευγένεια»

«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να τηρηθούν οι ισορροπίες όταν εργάζεσαι στον ίδιο χώρο με τη σύζυγό σου, όπως συμβαίνει με μένα και τη σύζυγό μου Στέλλα Ζιώγα η οποία είναι επίσης νεφρολόγος και συνεργάτης μου στην κλινική. Θέλει αρκετές υποχωρήσεις. Σε ένα ανδρόγυνο οι υποχωρήσεις είναι καθημερινές ο η άλλως, πολλώ δε μάλλον όταν είσαι μαζί και στο εργασιακό περιβάλλον. Οι ισορροπίες είναι λεπτές, αφενός γιατί μπλέκονται οι ρόλοι οι οποίοι δεν είναι πάντα απόλυτα διακριτοί, αφετέρου επειδή όταν είσαι συνεχώς με τον άλλον δημιουργείται τριβή. Αν όμως υπάρχει αγάπη, σεβασμός και κατανόηση, αν ξέρει ο καθένας μέχρι που μπορεί να φτάσει, όλα βρίσκουν το δρόμο τους και γίνονται λειτουργικά. Με τον σύντροφό σου πρέπει να είσαι ευγενής. Πρέπει να υπάρχει σεβασμός και αναγνώριση στο τι σου προσφέρει ο άλλος. Είναι επίσης πολύ βασικό στοιχείο το να μην υπάρχει ανταγωνισμός. Ναι μεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να συνεργάζεσαι με την σύζυγό σου, αλλά αν η συνταγή πετύχει, τότε είναι η καλύτερη συνεργασία που θα μπορούσε να υπάρξει. Η Στέλλα είναι τεράστιο στήριγμα για μένα επαγγελματικά, γιατί εκτός του ότι είναι μια πολύ καλή νεφρολόγος, δεν με βλέπει καθόλου ανταγωνιστικά, κάθε άλλο μάλιστα. Με βλέπει με αγάπη, υποστηρικτικά, συμπληρωματικά. Αυτό, δεν μπορείς να μην το αναγνωρίσεις στον άλλον». 

«Αετοί μπορούν να γίνουν όσοι δουλεύουν και όσοι διαβάζουν»

«Στη ζωή πετυχαίνουν αυτοί που δουλεύουν και αυτοί που διαβάζουν. Δύο είδη ανθρώπων ανέρχονται, οι αετοί και τα ερπετά. Θέλω να πι στεύω ότι προσωπικά δεν έρπω, δεν ελίσσομαι, αλλά «ίπταμαι». «Αετοί» λοιπόν μπορούν να γίνουν όσοι δουλεύουν και όσοι διαβάζουν. Αυτοί μπορούν να ανελιχθούν. Είναι κάτι που λέω και στα παιδιά μου, ότι όσο διαβάζετε, επεν δύετε στο μέλλον σας. Το διάβασμα ανοίγει το μυαλό και είναι το εφαλτήριο της δημιουργίας. Μου αρέσει πάρα πολύ να διαβάζω στον ελεύ θερο χρόνο μου και όχι μόνο ιατρικά βιβλία, διαβάζω τα πάντα, οικονομικά, πολιτικά, βιο γραφίες. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι το «Η γη της επαγγελίας» του Μπάρακ Ομπάμα, τον οποίο θαυμάζω για το σύνολο της προσω πικότητάς του, ενώ ένα βιβλίο που με έχει κα θηλώσει είναι το «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» του Μάνου Χατζηδάκι. Κορυφαίος σε όλα του ο Μάνος».

«Το ένα χιλιόμετρο επιπλέον που λες θα σε πεθάνει κι όμως το κατακτάς»

«Είμαι δρομέας και συμμετέχω σε αγώνες μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων, αλλά ως ερασιτέχνης. Όταν αντιλήφθηκα ότι κάθε φορά ανέβαινα τον αριθμό των χιλιομέτρων που διένυα και από δρομέας των 5 χιλιομέτρων έφτασα να είμαι δρομέας των 40 χιλιομέτρων, συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι ένα υπέροχο πεδίο για να έρθεις σε επαφή με τον εαυτό σου, να καθαρίσεις το μυαλό σου και φυσικά να αποκτήσεις όχι μόνο τη σωματική ευεξία, αλλά και την ψυχική δύναμη που σου προσφέρει το γεγονός ότι έχεις τελειώσει έναν αγώνα και έχεις εκπληρώσει έναν στόχο. Και εμένα αυτό μου αρέσει πάρα πολύ. Το να βάζω στόχους πολύ υψηλούς, αλλά εφικτούς, και να τους πραγματοποιώ. Είναι μεγάλο το συναίσθημα της ικανοποίησης. Δρομέας μεγάλων αποστάσεων δε γεννιέσαι. Η αντοχή κερδίζεται σταδιακά. Και δεν είναι μόνο η σωματική αντοχή αλλά και η συνολική ωρίμανση του να δυναμώνεις, να θέτεις στόχους, να τους πετυχαίνεις και να αντιλαμβάνεσαι όχι μόνο την αξία σου, αλλά και το να καταλαβαίνεις το πως πρέπει να χτίζεις το δρόμο για να πετυχαίνεις αυτό που θες. Και κάθε φορά που ένας στόχος κατακτάται, μπαίνει ο επόμενος. Έτσι ακριβώς είναι και η ζωή και η καθημερινότητα. Καθημερινοί στόχοι, καθημερινές υπερβάσεις. Και έτσι πρέπει να είναι η ζωή ολόκληρη, να θέτουμε στόχους. Αυτό είναι για μένα το να είμαι δρομέας. Είναι στάση ζωής».

 «Αγώνας και για τη μεταμόσχευση»

«Οι αγώνες στους οποίους συμμετέχω έχουν και κοινωνικό χαρακτήρα, όπως ο Μαραθώνι[1]ος της ΑΟΝΜ που πραγματοποιήθηκε το καλο[1]καίρι. Στηρίζω ιδιαίτερα όσους σχετίζονται με τη δωρεά οργάνων, γιατί πιστεύω στη μετα[1]μόσχευση, τη στηρίζω απόλυτα και έμπρακτα, προωθώντας όλους τους ασθενείς μου να προχωρήσουν γρήγορα σε μεταμόσχευση εφόσον υπάρχει δυνατότητα. Τελευταία μου εμπειρία ως δρομέας ήταν η συμμετοχή μου στον φετινό Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, μια μοναδική εμπειρία».

«Βιώνω ως άνθρωπος με τρόμο την εποχή του κορωνοϊού»

«Βιώνω ως άνθρωπος με τρόμο την εποχή του κορωνοϊού. Είμαστε σε αχαρτογράφητα νερά. Δε δώσαμε τη σχετική βαρύτητα γιατί από τη μία υπήρχε άγνοια και από την άλλη επαναπαυθήκαμε στην αισιόδοξη φύση μας ότι θα το ξεπεράσουμε γρήγορα και ανώδυνα. Αυτό μας οδήγησε στη δύσκολη και επικίνδυνη πραγματικότητα που βιώνουμε. Η νόσος από τον ιό του covid δεν είναι μια απλή ασθένεια. Είναι μία σύνθετη πολυπαραγοντική, πολυοργανική και πολύ σοβαρή λοίμωξη και όχι μόνο του αναπνευστικού. Επηρεάζει όλα τα όργανα. Για αυτό και πρέπει να εμβολιαστούμε όλοι. Όλοι και ταυτόχρονα. Μόνο ο σύγχρονος και ταυτόχρονος εμβολιασμός θα μας βγάλει από αυτή την περιπέτεια. Από την άλλη, είναι ίσως κάτι που άξιζε η κοινωνία μας. Θεωρώ ότι θερίζουμε θύελλες. Σπείραμε θύελλες και θύελλες θερίζουμε. Ο άνθρωπος έχει κάνει πολύ κακό στη φύση και η φύση απαντάει. Αν δεν αλλάξουμε εκ βαθέων νοοτροπία, αν δεν αναθεωρήσουμε τις αρχές και τις αξίες μας, αν δεν σταματήσουμε να βλέπουμε μόνο το ατομικό συμφέρον και όχι το συλλογικό, πολύ φοβάμαι πως η ανθρωπότητα θα ξαναβρεθεί αντιμέτωπη με παρόμοια ή ίσως και με χειρότερα δεινά. Ας αντιληφθούμε την υπέρτατη αξία της ανθρώπινη ζωής. Ελπίζω να ξεφύγουμε από αυτόν τον εφιάλτη, αν και προσωπικά εκτιμώ πως ο δρόμος είναι πολύ μακρύς ακόμα. Δυστυχώς κανείς μας δεν θα βγει αλώβητος από αυτή τη δοκιμασία, ούτε σωματικά, ούτε ψυχικά, ούτε οικονομικά. Η ανθρωπότητα θα αργήσει να ορθοποδήσει και πολύ περισσότερο θα καθυστερήσει να βρει τα πατήματα της και την καθημερινότητα όπως τη θυμόμαστε».

Οι αντιεβολιαστές και ο ατελής εμβολιασμός

«Καταρχήν ποιοι είναι οι αντιεμβολιαστές; Σε ποιους αναφέρεστε; Αυτοί που φοβούνται τις παρενέργειες; Αυτοί που αντιδρούν στο εμβόλιο; Αυτοί που αντιδρούν στα πάντα; Ο εμβολιασμός είναι θέμα ωριμότητας, είναι θέμα κοινωνικής και ατομικής ευθύνης. Σε κάθε περίπτωση ζυγίζεις τις επιλογές και τις συνέπειες και αποφασίζεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Όποιος αισθάνεται ώριμος και κοινωνικά υπεύθυνος, οφείλει να εμβολιαστεί. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος είναι ώριμος, έξυπνος και κοινωνικά ευαισθητοποιημένος, να πιστεύει ότι οι πιθανές παρενέργειες ενός εμβολίου μπορεί να είναι πιο επικίνδυνες από τον ίδιο τον ιό. Αυτό που με φοβίζει περισσότερο από όλα είναι όχι οι αντιεμβολιαστές, αλλά το ενδεχόμενο να εξελιχθεί τόσο γρήγορα ο ιός που δε θα υπάρχουν εμβόλια για εκείνους που θέλουν να εμβολιαστούν. Γιατί όσο δεν υπάρχει μαζικός και ταυτόχρονος εμβολιασμός σε επαρκές ποσοστό του πληθυσμού, ο ιός συνηθίζει τους εμβολιασμένους και μπορεί να γίνει εξαιρετικά ανθεκτικός και μεταδοτικός. Και οι μεταλλάξεις δε θα σταματήσουν ποτέ. Για την ώρα πάντως, ο ιός συμπεριφέρεται πιο ώριμα και πιο έξυπνα από την ίδια την ανθρωπότητα.»

 

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

Well Being