Λείπεις. Λείπεις πολύ

Τον Νάσο Νασόπουλο τον γνώρισα το 1995 όταν σμίξαμε για πρώτη φορά στην εφημερίδα «Ημέρα». 32 ετών τότε, κατά τι μικρότερος εγώ, είχαμε μια ξεχωριστή συνεργασία. Σύντομα ανέλαβε τα ηνία της εφημερίδας, στη θέση του Δημήτρη Αβραμίδη, μα εξίσου σύντομα οι δρόμοι μας χώρισαν.

Παραιτήθηκε και ξεκίνησε τη δική του σταδιοδρομία με δικές του δουλειές. Παραγωγή περιοδικών, στήσιμο σάιτς, διεύθυνση αθλητικών διοργανώσεων και τόσα ακόμα.

Με τον Νάσο Νασόπουλο υπήρξαμε γειτόνοι, έμενε τότε στην οδό Αργυροκάστρου, εγώ πιο δίπλα στη Σμύρνης. Τότε πρωτογνώρισα και την πρώτη του σύντροφο, την Ντόρα και τους γιους του Περικλή και Θάνο, νήπια τότε. Την Νεκτάρια, που έγινε η δεύτερη γυναίκα του, την ήξερα από το Λύκειο, ξαναβρεθήκαμε στην «Ημέρα», ακολούθως στην «Πελοπόννησο» και φυσικά στο thebest.gr.

Ο Νάσος Νασόπουλος με τίμησε με την εμπιστοσύνη του και την ειλικρινή φιλία. Μου ζήτησε να συγγράψουμε βιβλίο, όπως και έγινε. Το Λεύκωμα «100 χρόνια Πατραϊκό Ποδόσφαιρο» είναι ακόμα ένα σπουδαίο εκδοτικό πόνημα. Ώρες δουλειάς εκεί στην Τριών Ναυάρχων, στα γραφεία της εταιρείας του, πάντα επί της υποδοχής η αδελφή του Ελένη, ένας γλυκύτατος άνθρωπος.

Για πολλά χρόνια οι δρόμοι μας ήταν διαφορετικοί, συνήθως βρισκόμασταν σε διάφορες εκδηλώσεις ή και στο «Πιάτο» στο Ρίο. Το 2018 μετά το διαζύγιό μου με την «Πελοπόννησο» βρεθήκαμε και πάλι, η πρωτοβουλία δική μου, «ήθελα δουλειά». Ένας καφές ήταν αρκετός για να συμφωνήσουμε.

Δεν πίστευα, πολύ περισσότερο επειδή είχε αρχίσει το «ψάξιμο» για κάτι μαύρα ιατρικά μαντάτα, πως θα επένδυε στη συνεργασία μας φτιάχνοντας νέο σάιτ, αποκλειστικά αθλητικό, το sportin.gr.

Ήταν ίδιον του Νάσου να επενδύει από καρδιάς στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόταν. Κύριος, με κεφαλαίο το «Κ» υπήρξε πρότυπο εργοδότη.

Του το αναγνωρίζω και τον ευχαριστώ. Μέχρι και στα τελειώματά του δεν έχασε ποτέ το σπάνιο χιούμορ του, και την ενέργειά του. Κάθε μέρα, όλη μέρα, να παρακολουθεί τα δύο σάιτς, να επισημαίνει αστοχίες, να δίνει οδηγίες, να κατευθύνει.

Η ζωή είχε άλλα σχέδια για τον ίδιο και ως εκ τούτου για όλους εμάς. Τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο χωρίς τον Νάσο Νασόπουλο.

Οφείλω -το ήξερε και το ξέρει- πολλά στη συνεργασία μας μα και στη φιλία μας. Μία φορά τον χρειάστηκα στα δύσκολα και ήταν παρών.

Αρχές του ’20 είχε το θάρρος να δημοσιοποιήσει το πρόβλημά του καθιερώνοντας τη στήλη του «Το ημερολόγιο ενός καρκινοπαθούς». Ήταν η καθημερινή ψυχοθεραπεία πολλών. Να μπαίνω κάθε πρωί να τη διαβάσω, να μάθω την πορεία της υγείας του, να χαρώ με τα ευχάριστα -όταν υπήρχαν- μα και να κλάψω.

Στις 12 Ιουνίου 2019 σε σύσκεψη των δημοσιογράφων στα γραφεία του thebest.gr μας ανακοίνωσε την ύπαρξη καρκίνου στον πνεύμονα. Δεν είπα κουβέντα εκείνη την ώρα, κανείς μας άλλωστε, περισσότερο είχαμε το μυαλό μας να συγκρατηθούμε. Ήταν η 2η φορά που καλούνταν να δώσει τέτοιο αγώνα, η πρώτη ήταν το 2009, όταν αντιμετώπισε επιτυχώς τον καρκίνο στον προστάτη.

Θηρίο ανήμερο, δεν είχε κανένα πρόβλημα να στήσει εν μέσω χημειοθεραπειών ένα νέο αθλητικό περιοδικό, το sports voice και να μου εμπιστευτεί τη θέση του διευθυντή. Δεν ξέρω πόσοι στη θέση του θα έβρισκαν το κουράγιο να κάνουν ότι αυτός.

Πίσω στις 12 Ιουνίου 2019. Γύρισα σπίτι, δεν με έβλεπε και μέσω μέσεντζερ, ανταλλάξαμε δυο λόγια:

- Ξύλιασα όταν το είπες και δεν είχα τη ψυχραιμία να πω κάτι. Ολα θα πάνε καλά, γιατί έτσι το θέλουμε λοιπόν! Ο,τι χρειαστείς. κι εσύ κι η Νεκταρία είμαι εδώ

- Να σαι καλά φίλε. Θα το παλέψω. Ένα είναι σίγουρο αμαχητί δεν θα πέσω. Θα ήθελα να χεις το νου σου όσο περισσότερο γίνεται στο sportin.

Φαρμάκι σκέτο η τελευταία του φράση. Διαθήκη…

Στις 29 Ιανουαρίου έγραψε το τελευταίο του άρθρο, στη στήλη του «ζώντας με τον καρκίνο». Γενικά τα τελευταία του κείμενα ήταν συγκλονιστικά... Ηταν φανερό πως βρισκόταν στο τέλος. Το καταληκτικό κείμενο είχε τίτλο «Από τις πιο δύσκολες ημέρες που περνάω από τότε που ξεκίνησε η ταλαιπωρία με τον καρκίνο». Μα έστω κι έτσι υπήρχε η «θετική» πλευρά. Γράφει, σκεφτόμουν, πληκτρολογεί, είναι «εδώ», είναι «καλά».

Εκείνες τις ημέρες μας μίλησε στην ομαδική συνομιλία των δημοσιογράφων στο μέσεντζερ, κι ήταν οι τελευταίες του εντολές. Τρεις μέρες πριν τον χαμό του συναντήθηκα με την αδελφή του Ελένη, δεν την είχα δει πιο χάλια.

- Πως είσαι;

- Ας τα λέμε καλά, εδώ τρέχω με τον πατέρα, μεγάλος άνθρωπος, καταλαβαίνεις.

Κατάλαβα…

Ολοι στο thebest.gr συνεχίζαμε σα να μη «τρέχει τίποτα». Κουβέντα για το θέμα. Ολα «κάτω από το χαλάκι» σα μια απονενοημένη ψυχοθεραπεία, ότι τάχα όλα βαίνουν καλώς.

Μέχρι την Κυριακή το πρωί που η διευθύντρια, η Γιώτα Κοντογεωργοπούλου με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας, να μου πει ετοιμάσου «δεν είναι καλά». Δεν…

Ο Νάσος δεν είναι πια μαζί μας, δεν είναι πλέον στο δικό μου «εδώ».

Αφήνεις, ανάθεμα, μεγάλη παρακαταθήκη κι ένα ακόμα μεγαλύτερο κενό.

Λείπεις αδελφέ…

* Ο Τάσσος Σταθόπουλος είχε το προνόμιο να γνωρίσει και να συνεργαστεί με τον Νάσο Νασόπουλο