Η λογική της μακέτας και της κορδέλας

Το 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πέραν των άλλων σωστών επισημάνσεων της για την κακή πορεία της χώρας μας, ανέδειξε και το γεγονός ότι μας λείπει ο μακροχρόνιος στρατηγικός σχεδιασμός, μας λείπει δηλαδή η στρατηγική που βλέπει στο μέλλον.

Ποια καλύτερη επιβεβαίωση για τις τακτικές που ακολουθούνται εδώ και τόσες δεκαετίες στην περιοχή μας;

Όπου το κύριο κριτήριο χάραξης στρατηγικής για την υλοποίηση ή μη ενός έργου είναι αν θα προλάβουμε να κόψουμε την κορδέλα στα εγκαίνια.

Όπου συνήθως οι ηγεσίες αρκούνται στην παρουσίαση σχεδίων ή σχεδιασμών που σπανίως φτάνουν στη φάση της υλοποίησης και όπου σχεδόν πάντα -λίγο πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση- παρουσιάζουν ευφάνταστες μακέτες χωρίς κανένα ρεαλιστικό υπόβαθρο.

Κι όμως, έχουμε τόσα λαμπρά παραδείγματα σε ευρωπαϊκές πόλεις και κάποια σ’ ελληνικές που παραμέρισαν την τοξικότητα της μικροπολιτικής και με στρατηγική που έπεισε για τη σοβαρότητά της, οδηγήθηκαν σ’ έργα αξιόλογα και εμβληματικά για την οικονομική ανάπτυξη.

Τίποτα δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Απλώς, υπήρξαν άνθρωποι που μπόρεσαν να προσαρμοστούν στις καταστάσεις, που είχαν πυγμή και δεν άφησαν τις ευκαιρίες να περάσουν ανεκμετάλλευτες.

Ακόμα και γεγονότα δυσάρεστα, όπως ο σεισμός της Καλαμάτας, έδωσαν ώθηση για αλλαγή πορείας στον αναπτυξιακό σχεδιασμό.

Ακόμα και το πολυσυζητημένο παράδειγμα του Δήμου Τρικκαίων, πέρασαν περισσότερα από δέκα χρόνια για να φτάσει στα σημερινά επίπεδα.

Όλοι αυτοί που προχώρησαν ένα βήμα μπροστά, παραμέρισαν προσωπική προβολή και οφέλη. Πιθανώς, κανείς δεν θυμάται τα ονόματα αυτών που ξεκίνησαν στη Βαρκελώνη, στο Μάλμε και σε άλλες πόλεις να θέτουν τα θεμέλια του στρατηγικού σχεδιασμού. Το αποτέλεσμα όμως, οικονομικό, αναπτυξιακό και αισθητικό, το γεύονται σήμερα όλοι οι κάτοικοι των πόλεων αυτών, που αναγεννήθηκαν ύστερα από ένα καθεστώς παρακμής και ανεργίας.

Συστατικά στοιχεία αυτής της επιτυχίας ήταν τόσο η σταθερή ποιότητα σχεδιασμού και η δέσμευση για βιωσιμότητα, όσο και η εμπλοκή της κοινωνίας στο όραμα, ένα όραμα που εξελίχθηκε και εδραιώθηκε ως πραγματικά συλλογικό.

Οι τελευταίες δεκαετίες μάς έχουν διδάξει ότι μεμονωμένες και αποσπασματικές λύσεις δεν οδηγούν πουθενά. Αλλά, από ό,τι φαίνεται, πολλοί απουσίαζαν απ’ αυτό το μάθημα...

*Η Ολυμπία Λόη είναι Αρχιτέκτονας -Μηχανικός, υποψήφια βουλευτής Αχαΐας με το Κίνημα Αλλαγής στις τελευταίες εκλογές.