Η μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού σε Εθνικό επίπεδο
«4 δευτερόλεπτα, 3, 2, 1, η Ελλάδα είναι Παγκόσμια πρωταθλήτρια! 9-8 την Κίνα στον τελικό του 14ου Παγκοσμίου πρωταθλήματος! Τα 13 κορίτσια μας ανέβηκαν στην κορυφή του Ολύμπου», ήταν τα πρώτα λόγια του Γιάννη Αναγνωστόπουλου που περιέγραψε τον τελικό της Ελλάδας με την Κίνα για λογαριασμό της ΕΡΤ.
Και δεν έχει άδικο, αφού ο Γιώργος Μορφέσης και τα κορίτσια του μας πήγαν στα ουράνια. Ναι, φίλες και φίλοι, είναι ωραίο να κάνουμε όνειρα, αλλά πιο ωραίο είναι να τα πραγματοποιούμε.
Και αυτές οι τεράστιες αθλήτριες έκαναν πραγματικότητα το δικό τους όνειρο, να κατακτήσουν όλο τον κόσμο.
Σαν σήμερα, λοιπόν, 29 Ιουλίου, πριν ακριβώς ένα χρόνο, η Εθνική μας ομάδα υδατοσφαίρισης γυναικών έγραφε ολόχρυση ιστορία κατακτώντας την κορυφή του κόσμου!
Ποιος να το περίμενε; Κανείς, ούτε οι ίδιες το πίστευαν, αλλά λένε ότι τρώγοντας έρχεται η όρεξη.
Κι αν τα δύο πρώτα ορεκτικά ήταν γευστικότατα (νίκες με Ισπανία και Βραζιλία), το τρίτο με αντίπαλο τη Ρωσία ήταν εκείνο που καθόρισε και τη συνέχεια της πορείας μας.
Οι διεθνείς μας παρουσιάστηκαν ακόμη πιο πεινασμένες και διψασμένες για νέες διακρίσεις, έτοιμες να καταβροχθίσουν όποιον αντίπαλο καλούνταν να αντιμετωπίσουν.
Όπως κι έγινε, αφού και η Ολλανδία δεν στάθηκε ικανή να σταματήσει την Εθνική μας, η οποία πλέον έμοιαζε και ήταν ανίκητη, και ο δρόμος για τα ημιτελικά της διοργάνωσης ήταν μπροστά μας.
Εκεί, μας περίμενε η Ιταλία, ιδιαίτερα γνώριμη ομάδα, με την οποία έχουμε δώσει πολλά ραντεβού τα τελευταία χρόνια σε όλες τις διοργανώσεις.
Το μομέντουμ όμως έδειχνε να μας ευνοεί και πώς αλλιώς μπορούσε να γίνει, όταν πια η ψυχολογία βρισκόταν στα ύψη, η συγκρατημένη-κατά τα άλλα-αισιοδοξία σε όλη την ελληνική αποστολή ξεχείλιζε και δεν υπήρχε κάτι άλλο που μπορούσαμε να σκεφτούμε, παρά μόνο τον τελικό.
Και τα καταφέραμε και μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση!
Είπαμε, τα σημάδια μιλούσαν από μόνα τους και πλέον το πρώτο μετάλλιο της Εθνικής μας σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν γεγονός.
Αλλά, ποιος θέλει να είναι δεύτερος; Κανείς!
Έτσι, λοιπόν, βάλαμε πλώρη για τον τελικό και το χρυσό μετάλλιο.
Το κίνητρο τεράστιο, εξάλλου δεν είναι δα μικρό πράγμα να κατακτάς έναν Παγκόσμιο τίτλο μέσα στην έδρα του αντιπάλου σου και πολύ περισσότερο μέσα στην αχανή Κίνα.
Επομένως, οι διεθνείς μας εφοδιάστηκαν με τα απαραίτητα συστατικά της επιτυχίας, υπομονή, επιμονή, συγκέντρωση, πάθος, δύναμη, σωστή μελέτη αντιπάλου και σαν πραγματικές μαχήτριες ορκίστηκαν ότι δεν θα βγουν από την πισίνα, αν δεν είναι νικήτριες.
Και τον κράτησαν τον όρκο τους, αφού δεν ήταν δυνατόν να χάσουμε από τη συγκεκριμένη Κίνα.
Το μάτι των διεθνών μας γυάλιζε και το πάθος, με το οποίο ζούσε ο καθένας τον τελικό ήταν εμφανές σε κάθε στιγμιότυπο.
Το κερασάκι, λοιπόν, μπήκε και το γλυκό ήρθε κι έδεσε σε ένα ομολογουμένως υπέροχο μενού.
Έξι παιχνίδια, έξι νίκες, ένας τίτλος!
Τα όσα ακολούθησαν δεν περιγράφονται με λόγια, τα πανηγύρια, η απονομή, ο Εθνικός μας ύμνος, το «ευχαριστώ» στους Έλληνες της Σαγκάης (γιατί παντού υπάρχουν Έλληνες!), το ταξίδι της επιστροφής και η αναπάντεχη υποδοχή στο αεροδρόμιο.
Ένα υπέροχο παραμύθι, με τις 13 καλές νεράϊδες της Ελλάδας να μας χαρίζουν απλόχερα αμέτρητες στιγμές χαράς, περηφάνειας, συγκίνησης, ρίγης και ανατριχίλας.
Ένα μόλις χρόνο αργότερα φαίνεται ότι η χρυσόσκονη της Σαγκάης έχει κιόλας καταλαγιάσει, αλλά για όλους εμάς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σχετιζόμαστε με τη συγκεκριμένη ομάδα θα αιωρείται για πάντα στην ατμόσφαιρα.
Το έπος που γράφτηκε στις 29 Ιουλίου 2011 θα μείνει στην ιστορία όσα χρόνια κι αν περάσουν και θα αποτελέσει οδηγό για τις επόμενες γενιές, ώστε να προσπαθήσουν να επιτύχουν κάτι ανάλογο.
Αγγελική Γερόλυμου: «Η κατάκτηση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος ήταν για μένα μία φανταστική εμπειρία, αφού έζησα απερίγραπτα συναισθήματα. Είναι όνειρο το να φτάνεις στην κορυφή του κόσμου. Όσο περνούσαν τα παιχνίδια, νιώθαμε μεγαλύτερη σιγουριά. Ήμασταν δεμένη ομάδα και πάντα η μία προσπαθούσε να καλύψει την άλλη. Λειτουργούσαμε σωστά σαν σύνολο, γεγονός που το αναγνώρισαν όλοι οι αντίπαλοί μας. Γενικά, έχουμε πάθος και ψυχή εμείς οι Έλληνες και αν θέλουμε κάτι, θα το πετύχουμε. Ήταν πολύ τιμητικό να ακούσουμε τον Εθνικό μας ύμνο μέσα στην Κίνα. Μάλιστα, νιώσαμε ανατριχίλα όταν ακούσαμε το «We are the Champions» αμέσως μετά το τέλος του τελικού. Το έχουμε ακούσει πολλές φορές, αλλά τότε ήταν πιο ρεαλιστικό από ποτέ».
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
