Ολοκληρώθηκε το τριήμερο αφιέρωμα στους αδελφούς Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το τριήμερο αφιέρωμα στους αδελφούς Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι που διοργάνωσε η Κοινο_Τοπία. Στο αφιέρωμα προβλήθηκαν οι ταινίες: Αλονζανφάν (Allonsanfan), Χάος (Kaos), Πατέρας αφέντης (Padre Padrone), και Η νύχτα του Σαν Λορέντζο (La note di San Lorenzo).

Θέλοντας να ανοίξει μια ευρύτερη συζήτηση για θέματα όπως η επανάσταση, η στράτευση, η φτώχεια, η εξουσία, η βία, η αδικία, η μετανάστευση, η παράδοση και τόσα άλλα που πέρασαν από το φακό των δυο μεγάλων Ιταλών δημιουργών και έγιναν ποιητικές εικόνες, οργανώθηκε από την Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία το τριήμερο αφιέρωνα 6,7 και 8 Φεβρουαρίου στους μεγάλους στιλίστες του ευρωπαϊκού σινεμά Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι. Εξάλλου το έργο τους, όπως αποδείχτηκε και το τριήμερο, δίνει τροφή για σκέψη στο θεατή. Αυτό δηλώνει και η  ανταπόκριση που είχε στο πατρινό κοινο.

Για το αφιέρωνα τυπώθηκε πρόγραμμα με σχόλια πάνω στις προβαλλόμενες ταινίες, βιογραφικά στοιχεία των δύο σκηνοθετών καθώς και πλήρη εργογραφία τους. Το τριήμερο αφιέρωμα, το πρόγραμμα, και την παρουσίαση των ταινιών επιμελήθηκε ο Παναγιώτης Καρώνης. Μετά το πέρας κάθε προβολής ακολούθησαν πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις πάνω στη θεματική της κάθε ταινίας.

Με αφορμή την ταινία Αλονζανφάν έγινε συζήτηση για τη στράτευση, την επανάσταση, τον αγώνα. Τη φύση τους, τις εκδοχές τους και τις συνέπειές τους. Αλλά και το πως οι Ταβιάνι τα βλέπουν κάτω από μια ποιητική ματιά αφού γι' αυτούς η στράτευση δεν είναι τίποτα άλλο από μια ποιητική πράξη και ο επαναστάτης ένας ονειροπόλος, που θέλει να φέρει με τις πράξεις του την εγκατάσταση του ονείρου στη γη, και που ακόμα και η αποτυχία δεν τον πτοεί αφού αυτό που έχει σημασία για τους Ταβιάνι είναι το όραμα. Ένα όραμα που παραμένει –και πρέπει να παραμείνει- ανέγγιχτο ακόμα και μετά τη συντριβή του.

Στην ταινία Χάος έγινε αναφορά στο πως τα δυο αδέλφια εξερευνούν με τούτη την ταινίας τους το χάος της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και στη νατουραλιστική γραφή τους που τους επιτρέπει μια οπτικοποίηση των ιστοριών με εκφραστικότητα και απλότητα, με εικόνες στις οποίες ο χώρος, ο πραγματικός χώρος της Σικελίας όπου ο Πιραντέλο τοποθετεί της ιστορίες του, αναπτύσσεται και παίρνει μπορούμε να πούμε τη μορφή πρωταγωνιστικού ρόλου αφού οι χαρακτήρες μόνο σε τούτο το τοπίο μπορεί να υπάρξουν, να αναπνεύσουν και να κινηθούν. Αξίζει να αναφερθέί και το όνομα του Σικελού Νομπελίστα Λουίτζι Πιραντέλλο, αφού πάνω σε διηγήματά του βασίζεται η ταινία.

Στη βραβευμένη με το Χρυσό Φοίνικα ταινία Πατέρας αφέντης έγινε ευρύτερη αναφορά στην άσκηση εξουσίας, είτε είναι -όπως εδώ- ενός αυταρχικού πατριάρχη πατέρα, είτε ενός εργοδότη, είτε ενός ηγέτη, μια και οι Ταβιάνι δεν την ξεχωρίζουν, αντίθετα μάλιστα, μας δηλώνουν ότι είναι μία και αυτή, αφού οι τρόποι της, οι μέθοδοί της είναι δεδομένοι και κοινοί, όσο για τα αποτελέσματά της προβάλουν ολοφάνερα.

Τέλος στην ταινία η νύχτα του Σαν Λορέντζο αξίζει να σημειωθεί το πως ένα πραγματικό – ιστορικό περιστατικό που συνέβη στο γενέθλιο χωριό των Ταβιάνι, το Σαν Μιλιάτο το 1944, έδωσε στα αδέλφια την αφετηρία για τη μυθοπλασία. Αλλά και πως οι Ταβιάνι χειρίζονται τη μουσική στις ταινίες τους οπτικοποιώντας ουσιαστικά τούτη την υπέροχη μουσική, μια και είχαν την τύχη, αλλά και την εξυπνάδα, να συνεργαστούν με τους μεγαλύτερους συνθέτες της παγκόσμιας κινηματογραφικής μουσικής, όπως ο Έννιο Μορρικόνε και ο Νικόλα Πιοβάνι, μαθητής του Μάνου Χατζιδάκι.