Περί προάσπισης της Δημοκρατίας- Τα «σκουπίδια» στο απόσπασμα…

Η ελευθερία είναι μία έννοια αδιαπραγμάτευτη. Η ελευθερία οριοθετείται από τους νόμους και τους κανόνες  της κοινωνίας όταν και εφόσον αυτοί είναι δίκαιοι, με σκοπό την προστασία της ίδιας της ελευθερίας από την ασυδοσία και το άδικο.

Η έννοια της ελευθερίας, ορθά ταυτίζεται με το δημοκρατικό πολίτευμα, καθώς  μονάχα εντός αυτού, δύναται να εξασφαλιστεί, να προστατευτεί, να υπάρχει.

Η Δημοκρατία με τη σειρά της, θεμελιώνεται και  λειτουργεί υπό το πρίσμα συγκεκριμένων κανόνων, οι οποίοι προσανατολίζονται στην προστασία όλων των πολιτών. Έτσι, έννοιες όπως, ισότητα, ισονομία, κοινωνικό αγαθό, δημόσια περιουσία, βρίσκουν το πραγματικό τους νόημα.

Όπως λοιπόν αδιαπραγμάτευτη είναι  η ελευθερία, άλλο τόσο αδιαπραγμάτευτη είναι η Δημοκρατία. Διότι, όπως είναι αντιφατικό να καλείται ένας ελεύθερος πολίτης να επιλέξει με ελεύθερο τρόπο την κατάργηση της ελευθερίας του, το ίδιο ακριβώς ισχύει με τη Δημοκρατία και τις έννοιες που τη θεμελιώνουν.

Οι πολίτες –καθολικά- έχουν δικαίωμα πρόσβασης, χρήσης, παροχής, ιδιοκτησίας, στα κοινωνικά αγαθά όπως το νερό, το ρεύμα, την τροφή, τη δημόσια υγιεινή, τη δημόσια παιδεία, καθώς αυτά αποτελούν βασικές συνθήκες για την ίδια τους την ύπαρξη.

Τα παραπάνω κοινωνικά αγαθά αποτελούν «ιδιοκτησία» όλων και όχι μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων. Το κράτος έχει οριστεί ως διαχειριστής των και εγγυάται το δημόσιο χαρακτήρα τους.

Στο παρόν άρθρο θα δοθεί έμφαση σε ένα εκ των θεμελίων της δημοκρατίας  όπως αυτά προαναφέρθηκαν, καθώς αποτελεί μείζον ζήτημα της πόλης των Πατρέων και δεν είναι άλλο από τη δημόσια υγιεινή.

Στην Πάτρα επιχειρείται η ιδιωτικοποίηση –μερική ή ολική δεν έχει απολύτως καμία σημασία- της διαχείρισης των σκουπιδιών. Το εν λόγω ζήτημα αποτελεί βασικό πυλώνα της δημόσιας υγιεινής, η καταστρατήγηση του οποίου δύναται να επιφέρει δραματικές συνέπειες στη ζωή των πολιτών. Ο Δήμος Πατρέων με πρωτοστάτη τον Δήμαρχο, Γιάννη Δημαρά και μια μειοψηφική ομάδα αντιδημάρχων και δημοτικών συμβούλων, επιχειρεί να ξεπουλήσει – ή να χαρίσει;;;- αυτό που αρκετοί ονόμασαν «φιλέτο» σε ιδιώτες μέσω ΣΔΙΤ (σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα). Οι μόνες φωνές αντίστασης που σταματούν την εν λόγω κίνηση, είναι οι φωνές αρκετών εργαζομένων του Δήμου με τη συνεργασία πολιτών και σωματείων της Αχαΐας. Ορθά πράττοντας, καταφέρνουν με «νύχια και με δόντια» να μην αφήνουν το εν λόγω ζήτημα να περάσει από το Δημοτικό Συμβούλιο της Πάτρας, καταλαμβάνοντας το χώρο συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου. Κατά αυτό τον τρόπο, Δημοτικό Συμβούλιο δεν μπορεί να επιτευχθεί. Το μόνο αίτημα των δημοτών, εργαζομένων και φορέων του νομού, είναι η απόσυρση του εν λόγω ζητήματος από την «αντζέντα» του δημοτικού συμβουλίου ώστε να προχωρήσουν τα υπόλοιπα θέματα εφόσον το Δημοτικό Συμβούλιο θα συνεχίσει τη λειτουργία του. Προτάθηκε ακόμη, η απόσυρση του ζητήματος από το Δημοτικό Συμβούλιο και αντ’ αυτού η τοποθέτησή του σε δημόσια διαβούλευση. Ο Δήμαρχος απορρίπτει αυτή την πρόταση και θέτει μια ολόκληρη πόλη σε ομηρεία, ενώ «βροντοφωνάζει» ότι η Δημοκρατία κινδυνεύει λόγω του ότι δεν την αφήνουν να «λειτουργήσει».

Το ζήτημα λοιπόν που ταλανίζει  την πόλη και το μέλλον αυτής, αποτελεί κρίσιμο στάδιο για την ανανέωση των θεμελίων της Δημοκρατίας ή τη νομιμοποίηση της «αρχής του τέλους» της ίδιας της Δημοκρατίας και επομένως της ελευθερίας αυτής καθαυτής. «Εχθρός» φυσικά δε νοείται ο ιδιώτης, αλλά η πολιτική βούληση –ορισμένων ατόμων- που θα του επιτρέψει τη χρήση και την πρακτική εφαρμογή της φράσης: «πληρώνω, άρα και ωφελούμαι / δεν πληρώνω, άρα δεν ωφελούμαι» σε δημόσιο αγαθό. Να σημειωθεί βέβαια, ότι το δεύτερο σκέλος της προηγούμενης φράσης δε θα ισχύει, καθώς όλοι θα εξαναγκάζονται σε πληρωμή αυτών που θα ορίζει ο ιδιώτης μέσω των φόρων. Η ιστορία αλλά και η θεωρία ως χρήσιμα εργαλεία λογικής επεξεργασίας των καταστάσεων, μας «κουνάνε επιδεικτικά το δάχτυλο» της σύνεσης και της λογικής, προειδοποιώντας μας ότι εφόσον κάποιος έχει το μονοπώλιο ενός πράγματος ή αγαθού εντός της ελεύθερης οικονομίας δύναται να κερδοφορήσει δίχως όριο, δίχως έλεος.

Οφείλουμε όλοι να προασπίσουμε το αγαθό  της δημόσιας υγιεινής, όπως θα προασπίζαμε  τη δική μας ιδιωτική περιουσία. Αυτό που ανήκει σε όλους, δεν επιτρέπεται  να ανήκει σε έναν ή σε ολίγους. Για όλους τους παραπάνω λόγους, το ζήτημα πρέπει να αποσυρθεί άμεσα από το Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά και από οποιαδήποτε δημόσια διαβούλευση. Ο Δήμαρχος Πατρέων και η προσκολλημένη σε αυτόν ομάδα, φέρονται και πράττουν ενάντια στις δημοκρατικές αρχές και ενώ όλοι τους έκαναν χρήση της δημοκρατίας και της δημαγωγίας ελεύθερα ώστε να τους δοθεί προσωρινή εξουσία, την καπηλεύονται και αντιστρέφουν το νόημα της.

Θα μπορούσα κάλλιστα να αναφερθώ στο οικονομικά ασύμφορο για τους πολίτες που θα είχε η παραχώρηση των «σκουπιδιών», αλλά ακόμη και  αυτό θα νομιμοποιούσε –έστω εν μέρει, έστω σε θεωρητικό επίπεδο- τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης του δημοκρατικού αγαθού και για αυτό το λόγο δεν υπάρχει περίπτωση να οδηγήσω τη σκέψη και τη φύση του λόγου στην «παγίδα» που έχει στηθεί από τους «εξαγοραστές» της Δημοκρατίας.

Το παρόν άρθρο αποτελεί μια  ύστατη και απέλπιδα προσπάθεια, ώστε ο Δήμαρχος να πάψει την υλοποίηση του καταστροφικού του σχεδίου, το οποίο όχι μόνο αντίκειται στα συμφέροντα των πολιτών, αλλά και βάζει την αρχή για την καταπάτηση της ίδιας της Δημοκρατίας. Εφόσον δε, συνεχίσει αυτή την παράλογη πορεία, οφείλει να βρει μπροστά του όλους τους Αχαιούς, όλους τους Έλληνες που πιστεύουν στη Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Εθνική Ανεξαρτησία από μικρο ή μεγαλοσυμφέροντα των ολίγων.

Ηλίας Ν. Κυριακόπουλος

Πολιτικός Επιστήμονας

Πολίτης Πατρέων