Η Έλλη Τρίγγου πρωταγωνιστεί στο νέο φιλμ του βετεράνου σκηνοθέτη Σταύρου Τσιώλη, «Γυναίκες που περάσατε από εδώ»

Στις 13 Δεκεμβρίου 2018 θα βγει στις αίθουσες η νέα ταινία του βετεράνου σκηνοθέτη Σταύρου Τσιώλη, με τίτλο «Γυναίκες που περάσατε από εδώ», με την οποία κλείνει την τριλογία των «Γυναικών», με ένα…ακίνητο road movie με εκλεκτούς περαστικούς και εκ βαθέων (και μη) εξομολογήσεις, όπως αναφέρει το δελτίο Τύπου της εταιρείας διανομής Tulip entertainment.

Μάλιστα στο ολοκαίνουριο φιλμ του 81χρονου Τριπολιτσιώτη στην καταγωγή κινηματογραφικού δημιουργού, έναν από τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύει η ταχέως ανερχόμενη Πατρινή ηθοποιός Έλλη Τρίγγου, που έχει τελειώσει τη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου και φέτος παίζει τη Βιόλα στην παράσταση του Γιάννη Κακλέα «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» πλάι στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και την Μπέτυ Λιβανού. Κινηματογραφικά η φωτογενής Έλλη Τρίγγου έχει εμπειρία καθώς είχε πρωταγωνιστήσει στο φιλμ «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου.

Στη νέα ταινία του Σταύρου Τσιώλη, δύο άνδρες αναλαμβάνουν μια παράξενη υποχρέωση: να φυλάξουν τσίλιες έξω από ένα παλιό σπίτι Αθηναϊκής συνοικίας, στο οποίο γίνονται παράνομες εργασίες ώστε να προστεθεί ένα δωμάτιο. Μπροστά από τους δυο στωικούς ήρωες, θα περάσουν διαφορετικές προσωπικότητες, που κοντοστέκονται και κουβαλάνε μαζί τους αφηγήσεις.

Ίσως να περάσουν πολεοδόμοι από μπροστά τους που παριστάνουν τους αθώους διαβάτες για να συλλάβουν τους παρανομούντες. Ίσως να περάσουν φαντάσματα γυναικών που άφησαν πληγές και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.

Ίσως περάσουν θραύσματα μιας αληθινής ζωής με τη μορφή ονείρου. Το πεπρωμένο των ηρώων που λιάζονται στις καρέκλες τους έχει τα δικά του σχέδια, ενώ ταυτόχρονα η πολεοδομία καραδοκεί...

Φυσικά βρισκόμαστε στο ποιητικό, ήπιο, στοχαστικό και κυρίως επαναστατικό με το δικό του τρόπο, σινεμά του Σταύρου Τσιώλη. Η ταινία «Γυναίκες Που Περάσατε Από Δω» ολοκληρώνει μια άτυπη τριλογία με τις «γυναίκες» στο επίκεντρο, που ξεκίνησε απρόσμενα με το «Παρακαλώ Γυναίκες Μη Κλαίτε» (1992) και συνεχίστηκε θριαμβευτικά με το «Ας Περιμένουν οι Γυναίκες» (1998) που είχε πάει και πολύ καλά εμπορικά.

Μετά τα δεκατρία χρόνια σκηνοθετικής απουσίας που μεσολάβησαν από το «Φτάσαμεεε!», ο Σταύρος Τσιώλης επιστρέφει για να μας χαρίσει ένα… ακίνητο road movie, που συμβαίνει στην καρδιά της πόλης. Η περιπλάνηση δεν θα είναι στους επαρχιακούς δρόμους• θα είναι στατική και η πορεία θα γίνει προς τα μέσα. Το όχημα θα είναι οι γοητευτικοί διάλογοι, η διαδρομή έχει παρακάμψεις μέσα από παιχνιδίσματα με τον Μπέκετ και το καύσιμο της διαδρομής θα είναι η πηγαία καλλιτεχνική τρέλα και η αγάπη για το ϊδιο το σινεμά.

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας και ο Ερρίκος Λίτσης αναλαμβάνουν τους ρόλους των δυο κεντρικών ηρώων, οι οποίοι έχουν χρεωθεί με ένα αόρατο καθήκον που τους εγκλωβίζει στις καρέκλες τους. Γίνονται διακριτικοί παρατηρητές μιας αναπάντεχης παρέλασης ανθρώπων που πυροδοτεί αρσενικές φιλοσοφίες για τα παράλογα ζητήματα της καρδιάς.

Οι Τζούμας και Λίτσης βάζουν το δικό τους ξεχωριστό στυλ στο αντικομφορμιστικό και αγαπησιάρικο έργο του Σταύρου Τσιώλη που αναγεννιέται διαρκώς στη λατρεία του νεανικού κοινού - ένα αληθινό cult επίτευγμα της Ελληνικής κινηματογραφίας, όπως αναφέρει το δελτίο Τύπου. Η διαλογική σοφία, εδώ βρίσκεται σε πιο σουρεαλιστικά επίπεδα. Ο στοχασμός περνάει μέσα από το παράλογο και το χιούμορ γίνεται γλυκόπικρο, με μνήμες που ξεκινούν από τον αξέχαστο «Έρωτα στη Χουρμαδιά» (1990).

Ανάμεσα στα περιστατικά όπου η αθωότητα των φτωχοκομπιναδόρων συναντά γυναικείες μορφές αλλοτινών ημερών, την αφήγηση ποτίζουν εμβόλιμα πλάνα από προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη. Μια συγκινητική αναπόληση, ενώ η μεγαλούπολη δεσπόζει στο βάθος και ένα μεγάλο ρολόι στην πρόσοψη μιας εκκλησίας μετράει τον χρόνο που κυλάει ξένοιαστα...

Πρωταγωνιστούν οι: Κωνσταντίνος Τζούμας, Ερρίκος Λίτσης, Ελένη Ουζουνίδου, Κωνσταντία Τάκαλου, Έλλη Τρίγγου, Ρόζα Προδρόμου, Μιχάλης Σαράντης, Γιώργος Μελισσάρης, Μπάμπης Σαρηγιαννίδης, Σταμάτης Τζελέπης, Νίκος Σεβαστόπουλος, Τάκης Χρυσικάκος, Αινείας Τσαμάτης.

Με τη φιλική συμμετοχή των: Νατάσα Μαρκοπούλου, Τζωρτζίνα Κώνστα, Αθηνά Αχμέτ, Γιώργου Ρήγγα και του Αργύρη Μπακιρτζή.

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ολυμπία Μυτιληναίου

Ήχος: Πάνος Παπαδημητρίου

Σύνθεση Ήχου: Κώστας Βαρυμποπιώτης

Μοντάζ: Γιώργος Μαυροψαρίδης

Μακιγιάζ: Ιωάννα Συμεωνίδου

Παραγωγή: Ράνια Ψημένου, Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος, Κώστας Κεφάλας

Σενάριο – Σκηνοθεσία: Σταύρος Τσιώλης

Μία παραγωγή της Faliro House και της Kodak σε συμπαραγωγή με την Ε.Ρ.Τ.

Διάρκεια: 79 λεπτά.

*Ο Σταύρος Τσιώλης (γεννημένος στην Τρίπολη στις 6 Οκτωβρίου 1937) είναι σκηνοθέτης του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και από το 1958 δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη σε 54 ταινίες, πολλές από τις οποίες της Φίνος Φιλμ. Η πρώτη δική του ταινία «Ο Μικρός Δραπέτης» σε παραγωγή Φίνος Φίλμ, εμφανίστηκε το 1968, και το 1970 έκανε διεθνή επιτυχία με την ταινία «Κατάχρησις Εξουσίας». Κατόπιν εγκατέλειψε τον κινηματογράφο για μια δεκαπενταετία και επανήλθε το 1985 με ταινίες με εντελώς διαφορετικό ύφος που έκαναν ιδιαίτερη επιτυχία.

Οι ταινίες του έχουν έναν ιδιαίτερα προσωπικό στυλ καθώς βασίζονται στο λεπτό χιούμορ, τους αυτοσχεδιαστικούς διαλόγους και τη χρήση, πολλές φορές, ερασιτεχνών ηθοποιών. Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα σενάριά του αποτελεί η περιπλάνηση στον τόπο καταγωγής του, την Αρκαδία. Σε πολλές ταινίες του χρησιμοποίησε σαν πρωταγωνιστές ερασιτέχνες ηθοποιούς όπως το ποιητή Τάσο Δενέγρη ή τον Αργύρη Μπακιρτζή και τους καθιέρωσε σαν εμβληματικές φιγούρες λαϊκών ηρώων της καθημερινότητας.

Φιλμογραφία:

Ο μικρός δραπέτης (1968)

Πανικός (1969)

Η Ζούγκλα των πόλεων (1969)

Κατάχρηση εξουσίας (1970)

Μια τόσο μακρινή απουσία (1985)

Σχετικά με το Βασίλη (1986)

Ακατανίκητοι εραστές (1988)

Έρωτας στη Χουρμαδιά (1990)

Παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε (1992)

Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά (1995)

Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998)

Φτάσαμεε! (2004).

Ενδεχομένως να δούμε το φιλμ και στην Πάτρα.

Τέλος τρείς λόγοι για να δείτε και εσείς το «Γυναίκες που περάσατε από δώ» σύμφωνα με την εταιρεία Tulip.

1) Γιατί πρόκειται για μια ταινία γεμάτη συγκινησιακή φόρτιση που απαλλαγμένη από το βάρος της φθοράς του χρόνου, ξεδιπλώνει τις μεγάλες αλήθειες της ζωής και το νόημα της ύπαρξης μας μέσα από την αδιάκοπη αναζήτηση της τρυφερότητας και της ομορφιάς .

2) Γιατί στην εποχή μας το καλό μπερδεύεται με το κακό, το σωστό με το λάθος και με την αλόγιστη χρήση και την ευκολία της τεχνικής έχουμε ξεχάσει εντελώς την αόρατη ύλη των πιο σημαντικών αισθημάτων και του ποιητικού παραλογισμού της πραγματικότητας.

3) Γιατί είναι η πιο πρόσφατη ταινία του Σταύρου Τσιώλη, μια ακόμα τρυφερή χειρονομία ενός δημιουργού που επιμένει πως το μόνο αληθινό βλέμμα που ενώνει το σινεμά και τη πραγματική ζωή είναι αυτό που περιέχει καλοσύνη από τον άνθρωπο για κάθε συνάνθρωπό του.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ