Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Άρθρο του Ευάγγελου Σπ. Μποχατζιάρ

Έχω σταματήσει να βγαίνω από το σπίτι.

Στα πάρτι δεν μας καλούν ποτέ.

Τα βλέμματα των συνανθρώπων μου τις περισσότερες φορές είναι επικριτικά και τα λόγια τρομάζουν.

Ζητάω συνεχώς συγγνώμη για την απρεπή συμπεριφορά του παιδιού μου.

Νιώθω τα μάτια τους να είναι κολλημένα επάνω μου επίτηδες και να με ακολουθούν για ώρα. Γυρίζουν μαζί και το κεφάλι. Από κοντά και από μακριά.

Κάποιες φορές θα με κοιτάξουν υποτιμητικά, κάποιες άλλες θα με βρίσουν.

Στους δημόσιους χώρους είναι σαν υπάρχει ταμπέλα:

Απαγορεύεται η παραμονή του παιδιού σου στο χώρο!

Αν αψηφήσω, η παιδική χαρά θα αδειάσει ή θα με διώξουν με τον πιο σκληρό τρόπο κι όταν κατά τύχη μας δουν κλεισμένους μέσα θα με κατακρίνουν ότι δεν κοινωνικοποιώ το παιδί μου.

Μπορεί και να με ρωτήσουν αν κολλάει.

...Τι τραβάς κι εσύ με αυτό το παιδί που σου έτυχε...

...Και δεν το βρήκες ρε παιδί μου σε προγεννητικό έλεγχο...

...Είσαι ήρωας όμως να μεγαλώνεις ένα τέτοιο παιδί...

...Τι μπορεί να έφταιξε...

...βλέπω τα καταφέρνει όμως και με τόσα προβλήματα, μπράβο του...

...Τώρα, αυτά τα παιδιά γίνονται καλά;...

...Αχ αυτός ο καημένος με το άρρωστο παιδάκι...

...κοίτα την αυτή με ένα τέτοιο παιδί, δεν τα βάζει κάτω.......

ΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΙΔΙ...

Δεν τους πίστευα στην αρχή, νόμιζα υπερβάλλουν.

Και πήρα κι εγώ τα παιδιά μας να πάμε βόλτα στο πάρκο.

Πήρα τα παιδιά μας για καφέ.

Πήρα τα παιδιά μας για ψώνια.

Και...

τελικά...

είχαν δίκιο.

Ήρθα στη θέση τους και ήθελα να φυλακιστώ σε τέσσερις τοίχους!!!!

Μέχρι και την αστυνομία μου έφεραν...

Όμως ...

Έχουμε ξεχάσει κάτι πολύ σημαντικό:

Τα παιδιά με ιδιαιτερότητες είμαστε εμείς.

Τα παιδιά με ιδιαιτερότητες είναι η ίδια μας ή φύση.

Η ποικιλομορφία είναι δικαίωμα της φύσης και εμείς μέρος αυτής...

Τα παιδιά αυτά είναι ίσα με εμάς και μπορούν να πάνε την ανθρωπότητα ένα βήμα μπροστά.

ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑ!

Η ιστορία το έχει αποδείξει! Όμως για να το κάνουν αυτό πρέπει να έχουν χώρο να ζήσουν!

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΧΩΡΟ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ!

Στην κοινωνία που ζούμε κι εμείς!

Κι αν είναι δύσκολο, να φτιάξουμε υποδομές, να αλλάξουμε τους χώρους, να αλλάξουμε νοοτροπία!

Γιατί είμαστε Άνθρωποι με Α κεφάλαιο. Και πρέπει να έχουμε ανθρωπιά!

Δυστυχώς, η κοινωνία του σήμερα δείχνει ότι είμαστε Άνθρωποι χωρίς ανθρωπιά και αυτά τα δύο δε συμβαδίζουν. Δε συμβαδίζουν! Ας γίνουμε λοιπόν άνθρωποι. Ας επιτρέψουμε στα δικά μας παιδιά με ιδιαιτερότητες να ανθίσουν συμπεριφέροντας τους όπως στο δικό μας παιδί, όπως στον φίλο μας, τον άνθρωπό μας, σαν μην είχαν ποτέ πρόβλημα.

Μόνο έτσι θα ανθίσουν τα παιδιά μας, θα ανθίσει ο τόπος μας!

Μπορούμε!

και θέλουμε!

Μην ξεχνάμε:

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΒΙΩΝΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΑΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Ευάγγελος Σπ Μποχατζιάρ

Λογοθεραπευτής – Ιrlen Diagnostician – Clinic Director - trainer, S.I INPP S. P.

Διευθυντής Πρότυπου Θεραπευτικού Κέντρου Πάτρας & Ινστιτούτου Ίρλεν Ελλάδας

Sensory Integration Therapist

INPP School Program (The Institute for Neuro-Physiological Psychology, Chester UK)

Θεραπευτής Lidcombe(Τραυλισμός προσχολικής ηλικίας - εκπαίδευση γονέων)

Ειδικευμένος στην Αμερική(Ιrlen Institute International HQ, L. Beach, USA)