ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΝΕΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΑΛΑΧΙΩΤΗ

To μυθιστόρημα «Με Λένε Κωσταντή-Αγά» του Ομότιμου Καθηγητή Γενετικής, πρώην Πρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών και πρώην Προέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Σταμάτη Αλαχιώτη μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, στο οποίο πρωταγωνιστεί, ο λεβεντάνθρωπος κι απροσκύνητος στην εξουσία Κωσταντής-Αγάς – το δεύτερο συνθετικό είναι παρατσούκλι κι έχει το νόημα του∙ πρόκειται για ένα ξεχωριστό άνθρωπο, ντόμπρο, κιμπάρη, συμπονετικό, αλλά κι αμείλικτο εκεί που έπιανε την αδικία και την ατιμία στα πράσα∙ μια ποιοτική μαγιά που φουσκώνει την ανθρωπιά∙ μια φιγούρα που ταξιθετεί την χαοτική σκέψη, η οποία «τιμονεύει» και την εποχή μας.

Ο συγκεκριμένος ήρωας είναι μπροστάρης μιας κοινωνίας βασανισμένων ανθρώπων, που δεν τους άφηναν οι βρικόλακες της ελεύθερης αγοράς να βρουν στασίδι στη νέα εποχή την οποία κουβαλούσε το ξεμύτισμα της δεκαετίας του ’60, και τους ανάγκαζαν να παραμένουν όρθιοι να τους κτυπά ανελέητα ο χαοτικός ανεμοστρόβιλος του νέου πολιτισμού των αετονύχηδων. Ο πολιτισμός, που εξανέμιζε το βιός τους.

Σάμπως, όμως, τα ίδια δεν συμβαίνουν και σήμερα; Τα ίδια δεν συνέβαιναν και στο ξεμύτισμα της δεύτερης δεκαετίας του εικοστού πρώτου αιώνα που αγγίζει το βιβλίο; Με το μυθιστότημα αυτό επιχειρείται μια στοχευμένη ανακατασκευή του χρόνου, εμπλουτισμένη με πολιτικές πινελιές και επιλεγμένα εκλαϊκευμένα φιλοσοφικο-επιστημονικά ψήγματα, απαραίτητα να στολίσουν την αφήγηση και να κάνουν πιο κατανοητές τις συμπεριφορές και τις πράξεις των ηρώων του βιβλίου και των ανθρώπων γενικότερα. Το πόνημα αυτό φιλοδοξεί να είναι ένας φόρος τιμής στον κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται για το αυτονόητο: Να ζήσει απροσκύνητος και ελεύθερος, για να κάνει τον χορτασμένο να πιστέψει τον πεινασμένο.

Έτσι πορευόταν ο Κωσταντής-Αγάς μαζί με τους συγχωριανούς του∙ με πυξίδα την ανθρωπιά, όχι μόνο για να επιβιώσουν, αλλά και για να ζήσουν όλοι καλύτερα, αντιπαλεύοντας, ωστόσο, κάτω από ασύμετρες κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες: Την αδίστακτη οικονομική εξουσία και την προκλητική πολιτική αυθεντία, την κοινωνική αδικία και την κρατική αδιαφορία, την απάνθρωπη εκμετάλλευση και την διαβολική ατιμία∙ έτσι όπως συμβαίνει σε κάθε μικρή ή μεγάλη κοινωνία ανά τον κόσμο, που έχει ανάγκη την συλλογική της συνείδηση για να νικήσει, σημειώνει ο Σ.Ν. Αλαχιώτης.

Όπως περιγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, ο λιγόλαλος δάσκαλος έμαθε στο μολύβι του να πυροβολεί λέξεις, κι έγραψε ένα μυθιστόρημα, για το άδικο όσων ίδρωναν να θρέψουν εκείνους που δεν έγραφαν τίποτα, για τον ιδρώτα αυτών που τους έθρεφαν.

Παλιά ήταν οι αφέντες κι οι δούλοι, σήμερα οι μοχτορουφήκτρες κι οι φτωχοί άνθρωποι της γης του έφορου χωριού Διουσφεά - η αιώνια αντίφαση μες στις κοινωνίες τ’ ανθρώπου, που ο χορτασμένος δεν πιστεύει τον πεινασμένο.

Πόσο να μετρά μια επιτυχία και μια αποτυχία; Σίγουρα, όχι μηδέν, γιατί μαζί μετρούν δυο προσπάθειες!

Έτσι μετρούσε τους αγώνες του ο απροσκύνητος ως τα γεράματά του Κωσταντής-Αγάς, που ’χε πάρει το παρατσούκλι του από ένα παμπάλαιο άξιο πρόγονό του, κι εκείνος σε μια δραματική πρώτη νύχτα του γάμου, όπου ο τούρκος Αγάς γλεντούσε με ξένη νύφη…μια ρωμιοπούλα!

Μια φοιτητοπαρέα είχε σαγηνευθεί από τον θρυλικό Κωσταντή-Αγά∙ την καλόγνωμη “απλότη” του Παναή∙ τις προσπάθειες των δυο δασκάλων που ’σπρωχναν κι αυτοί, στα νιάτα τους, τον ξεσηκωμό των καματερών ζευγάδων∙ τα εκλαϊκευμένα επιστημονικά καρυκεύματα του γιατρού που νοστίμιζαν την υπαρξιακή τους αγωνία.

Πώς αλλιώς να εξηγούσε και την απόφαση της κοπέλας να παρατήσει σύξυλο τον φίλο της στην πλατεία, φεύγοντας μ’ ένα άγνωστό της, τον Γιαννάκη της φοιτητοπαρέας;

Όσα σταφύλια κι αν φας, δεν μεθάς. Το κρασί τους, όμως, σε στέλλει σ’ άλλους κόσμους. Σ’ άλλο κόσμο πήγαινε τώρα κι ο Κωσταντής-Αγάς μ’ όλα τ’ αναπάντεχα απόψε, συμπυκνωμένο βαρύ κρασί. Νοθεμένο κρασί. Που σου σαλεύει το νου. Χάνεται η ψυχή σου. Παραλύει το κορμί σου. Πεθαίνεις…!

Να ζεις και να σε φοβάται ο χάρος, Να πεθαίνεις και να μην φοβάσαι τον χάρο.

*Ο Σταμάτης Αλαχιώτης του Νικολάου είναι Oμότιμος Καθηγητής Γενετικής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών από το 2011. Εκπόνησε τη Διδακτορική του Διατριβή και τη Διατριβή επί Υφηγεσία στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και έκανε μεταδιδακτορικές σπουδές με υποτροφίες στις ΗΠΑ. Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Βιολογίας (1989-1994), Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών (το χρονικό διάστημα Σεπτέμβριος 1994 – Σεπτέμβριος 2000) και Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Οκτώβριος 2000 – Μάρτιος 2004.

Υπήρξε Πρόεδρος του Ιχθυοκαλλιεργητικό Κέντρου Αχελώου (ΙΧΘΥΚΑ) της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ), και του Επιστημονικού Συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΚΘΕ)∙ αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και Δεοντολογίας του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας,)∙ μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ), του Εθνικού Συμβουλίου Ποιοτικού Ελέγχου Τροφίμων (ΕΣΠΕΤ), της Επιτροπής για την τεχνητή γονιμοποίηση, του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας (ΕΓΣΕ), της Εθνικής Επιτροπής Ψυχικής Υγείας, όπως και άλλων επιστημονικών εθνικών συμβουλίων και επιτροπών.

Είναι μέλος σε διεθνείς και ελληνικές Επιστημονικές Εταιρείες και κριτής σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά της ειδικότητάς του. Έχει δημοσιεύσει, σε διεθνή περιοδικά με κριτές, δεκάδες (πάνω από 60) πρωτότυπες ερευνητικές εργασίες Γενετικής και τελευταία Βιο-παιδαγωγικής, έχει κάνει δεκάδες ανακοινώσεις σε διεθνή και ελληνικά Επιστημονικά Συνέδρια, καθώς και δεκάδες ομιλίες, ως προσκεκλημένος ομιλητής από διάφορους φορείς σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, για θέματα επιστημονικά, κοινωνικά και βιοπαιδαγωγικά.

Έχει γράψει τέσσερα (4) επιστημονικά συγγράμματα («Γενετική», «Εξέλιξη», «Βιοηθική», «Διαθεματική και Βιοπαιδαγωγική θεώρηση της μάθησης») καθώς κα τέσσερα (4) βιβλία για το ευρύ κοινό («Από τους Ωκεανούς στ’ αστέρια», «Η πρόκληση των γονιδίων», η ακαδημαϊκή νουβέλα «Το φυλακισμένο χαμόγελο», και το κοινωνικο-πολιτικό μυθιστόρημα «Με Λένε Κωσταντή-Αγά»).

Aρθρογραφεί συστηματικά (πάνω από 400 άρθρα) στον αθηναϊκό Τύπο για θέματα εκλαϊκευμένης Γενετικής, παιδαγωγικο – εκπαιδευτικά και πολιτικο-κοινωνικά.