Αμφιθέατρο Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Πατρών
Η Ιατρική Εταιρεία Δυτικής Ελλάδος & Πελοποννήσου σε συνεργασία με το Πνευμονολογικό Τμήμα της Παθολογικής Κλινικής του Π.Γ.Ν. Πατρών, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας διοργανώνουν το 14ο Πνευμονολογικό Σεμινάριο «Εξελίξεις στην Πνευμονολογία». Επιστημονικός υπεύθυνος είναι ο Κωνσταντίνος Σπυρόπουλος, Καθηγητής Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών.
Η είσοδος είναι ελεύθερη και η εγγραφή δωρεάν (15.00 προσέλευση – εγγραφές). Στους συμμετέχοντες θα δοθεί πιστοποιητικό παρακολούθησης και μόρια συνεχιζόμενης ιατρικής εκπαίδευσης (7 μόρια).
Η Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου σας προσκαλεί στη Συνέντευξη Τύπου που θα παραχωρηθεί το Σάββατο 18 Μαρτίου στις 18:30
στο Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών (Ν.Ε.Ο. Πατρών Αθηνών & Αμερικής)
Το παρακάτω κείμενο, που είναι το εισαγωγικό σημείωμα στο πρόγραμμα του συνεδρίου του καθηγητή Κωνσταντίνου Σπυρόπουλου, θα αποτελέσει το βασικό άξονα συζήτησης και προβληματισμού κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου.
«Διοργανώνουμε το 14ο συνέδριό μας έχοντας δύο στόχους: Ο πρώτος αφορά την πληροφόρηση της κοινότητας των πνευμονολόγων για τις νεώτερες σχετικά γνώσεις που έχουν προστεθεί στο συγκεκριμένο γνωστικό πεδίο και δεν έχουν αφομοιωθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, ώστε να αποτελούν χρήσιμα και εύχρηστα εργαλεία της καθημερινής ιατρικής πράξης. Ο δεύτερος, σημαντικότερος, αφορά την συμμετοχή των φοιτητών της ιατρικής και ως διδασκομένων, αλλά και ως διδασκόντων. Θεωρούμε ότι δίνεται μια δυνατότητα έκφρασης στους νέους αυτούς ανθρώπους, αλλά και μιας άλλης αντίληψης σχετικά με την υπόστασή τους. Γιατί θέλουμε να πιστεύουμε ότι ίσως δεν αποτελεί εικόνα που τους ανήκει αυτή των βρώμικων αμφιθεάτρων, γιατί τα βρώμικα αμφιθέατρα παραπέμπουν σε βρώμικα μυαλά τα οποία αλληθωρίζουν προς ένα περιβάλλον κομματικοδίαιτων αργόσχολων όπου κυριαρχεί και επιβραβεύεται η διανοητική οκνηρία, η έλλειψη εργασιακού και όχι μόνο ήθους, η ευτέλεια και η έλλειψη παιδείας, που εκλογικεύονται και νομιμοποιούνται με την χρήση «προοδευτικών» ιδεολογημάτων και που οδηγούν νομοτελειακά σε μια αίσθηση δυσβάστακτης μοναξιάς. Αυτή αφορά την πλειονότητα των φοιτητών, γιατί συνήθως αντιλαμβάνονται το πανεπιστήμιο ως κέντρο μεταλυκειακής εκπαίδευσης που διεξάγει σε τακτά χρονικά διαστήματα εξετάσεις. Συνήθως οι φοιτητές είναι εγκλωβισμένοι ανάμεσα στο τέλος της παιδικής ηλικίας και την αρχή της ενηλικίωσης για την οποία, συνήθως δεν τους έχει προετοιμάσει κανείς, αλλά και οι ίδιοι αρνούνται πεισματικά να προετοιμαστούν. Γι’ αυτό εξακολουθούν να κινούνται με την δύναμη της αδράνειας, αβοήθητοι προς ένα μέλλον που τους τρομάζει και με το ενδεχόμενο της μετανάστευσης να αποτελεί φενακισμένο στόχο και επιδίωξη. Η συμπεριφορά αυτή τροφοδοτείται ενίοτε και από την αδιαφορία και απάθεια ημών των διδασκόντων με αποτέλεσμα την επικράτηση ενός γενικευμένου κομφορμισμού. Γνωρίζω πολύ καλά, ότι τα παιδιά είναι υποχρεωμένα να αφομοιωθούν, όχι μόνον για να επιβιώσουν ψυχικά και υλικά, αλλά κυρίως επειδή είναι αδύνατον να παραμείνουν ανέγγιχτα, προσποιούμενα ότι διασώζουν τη διαφορετικότητά τους, στηλιτεύοντας την πραγματικότητα. Χρειαζόμαστε όραμα, καινούριες ιδέες, αληθινή κλασική παιδεία, γιατί διατηρώντας ζωντανή την σημερινή κατάσταση εξασφαλίζουμε την βεβαιότητα ότι θα βυθιστούμε ακόμη βαθύτερα».
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
