Διθύραμβος της "Εφημερίδας των Συντακτών" για το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας -"Έχει μεταμορφωθεί σ' έναν ζωντανό οργανισμό"

Δισέλιδο αναλυτικό δημοσίευμα είχε στο χθεσινό της φύλλο (26 Ιανουαρίου 2015) η Εφημερίδα των Συντακτών για το ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας.

Το άρθρο της πολιτιστικής συντάκτριας Έφης Μαρίνου, η οποία και είχε έρθει στην Πάτρα και είδε τις δύο θεατρικές παραγωγές που παρουσιάζονται αυτό το διάστημα με μεγάλη επιτυχία (Η Βασίλισσα του Χιονιού και Effect) κάνει λόγο για ένα ΔΗΠΕΘΕ αυτό της Πάτρας που όχι μόνο δεν έχει παρακμάσει αλλά αντίθετα έχει μεταμορφωθεί σε έναν ζωντανό οργανισμό. Όπως μάλιστα δήλωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Θοδωρής Αμπαζής, «συμπιέζουμε το κόστος με απλήρωτο προσωπικό κόπο» και πως «βρήκα το θέατρο με 17 υπαλλήλους και σήμερα δουλεύουν τακτικά 62 άνθρωποι και δεν εννοώ διορισμένους υπαλλήλους».

Ιδιαίτερης σημασίας έχουν και τα λεγόμενα του κ. Αμπαζή στην Έφη Μαρίνου για το μέλλον του ίδιου στο πηδάλιο του ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας. Όπως είπε, «ζήτησα από τον Δήμο να μου ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του μέχρι τέλος Μαρτίου ώστε να κάνω έναν στοιχειώδη προγραμματισμό είτε για το θέατρο είτε για μένα. Προσωπικά δεν θέλω να φύγω, αλλά ακόμα κι αν λήξει η συνεργασία μου θεωρώ ότι αφήνω πίσω μου έργο ουσιαστικής υποδομής. Και σ’ αυτή την περίπτωση θα φύγω χαρούμενος»!

Ακολουθεί αναλυτικά το εγκωμιαστικό όσο και αποκαλυπτικό άρθρο της «Εφημερίδας των Συντακτών» για το ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας.

Τι θα γίνει με τα ΔΗΠΕΘΕ; Ενα ερώτημα που πάει κι έρχεται χρόνια τώρα αναπάντητο από το αρμόδιο υπουργείο Πολιτισμού. Και τα ίδια τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα σέρνονται αργοπεθαίνοντας, τα περισσότερα ακέφαλα -χωρίς καλλιτεχνικό διευθυντή-, χωρίς ρεπερτόριο, σχέδιο, προσανατολισμό.

Όμως το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας όχι μόνο μένει έξω απ’ αυτό το κάδρο παρακμής και εγκατάλειψης, αλλά αντίθετα έχει μεταμορφωθεί τα τελευταία χρόνια σ’ έναν ζωντανό οργανισμό, που κινητοποιεί γύρω του ολόκληρη την πόλη. Κι αυτό δικαίως πιστώνεται στον καλλιτεχνικό του διευθυντή, τον στοχοπροσηλωμένο Θοδωρή Αμπαζή.

Μπορεί κανείς να φανταστεί ένα ολοκληρωμένο λυρικό μουσικό έργο γραμμένο ειδικά για παιδιά; Ο Θ. Αμπαζής συνέθεσε τη μουσική και σκηνοθέτησε τη «Βασίλισσα του χιονιού», μια όπερα για παιδιά βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Η παράσταση παίζεται στο θέατρο «Απόλλων» της Πάτρας και κάθε φορά πλημμυρίζουν εξώστες, θεωρεία και πλατεία από ενθουσιασμένα πιτσιρίκια, τα οποία φαίνεται να γνωρίζουν καλά τα τραγούδια, αφού συνοδεύουν τους ηθοποιούς. Αυτό γιατί ο Θοδωρής Αμπαζής φρόντισε να στείλει στους δασκάλους μουσικής των σχολείων μια απλοποιημένη παρτιτούρα. Αλλά επίσης τα παιδιά έμαθαν τα βασικά της όπερας. Τι είναι τρίο, ρετσιτατίβο, κολορατούρα σοπράνο, δραματική σοπράνο, τενόρος, βαρύτονος...

Μάλιστα η εμπειρία της παράστασης ενέπνευσε καινούργιες ιδέες. Το κάθε σχολείο με τη βοήθεια των δασκάλων ετοιμάζει από μια σκηνή του έργου σε κείμενο και μουσική δικά του και θα παρουσιάσει το αποτέλεσμα στο τέλος της σχολικής χρονιάς.

«Δούλεψα την όπερα όλο το καλοκαίρι γνωρίζοντας τις προκαταλήψεις, τους φόβους που δημιουργεί το είδος», λέει ο συνθέτης. «Αρκετοί με αποθάρρυναν. Τελικά η παράσταση αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους. Στην παραγωγή συμμετείχαν όχι μόνον οι εξαιρετικοί μουσικοί Νίκος Μαυρίδης (βιολί), Φώτης Παπαντωνίου (βιόλα), Vilen Karapetyan (κόντρα μπάσο), Maxim Mankovskiy (κρουστά), το προσωπικό του θεάτρου, αλλά και άνθρωποι της πόλης, όπως η καπελού, ο σιδεράς».

Κάθε χρόνο στο ρεπερτόριο του ΔΗΠΕΘΕ υπάρχει και μια παράσταση με θέμα τοπικό. Την αρχή έκανε το «Πάτρα-Μπάρι», ακολούθησε το «Πατράσο» και φέτος έρχεται η «Γιαννούλα». Αναφέρεται στην περιπέτεια μιας Πατρινιάς, που επί χρόνια περιμένει πεισματικά έναν αγαπημένο να έρθει από την Αγγλία. Όλοι ξέρουν ότι η αναμονή είναι μάταιη, εκείνη όμως περιμένει μέχρι τέλους. Μια πολιτική, σκληρή ιστορία, που μ’ έναν τρόπο συνδέεται με το καρναβάλι, σε κείμενο του Κωνσταντίνου Μάγνη. Τη σκηνοθετεί ο Παναγιώτης Φαφούτης.

Την παράσταση-βαλίτσα με τίτλο «Χαμένοι στον παράδεισο», συρραφή κειμένων με θέμα τα ναρκωτικά, θα σκηνοθετήσει προσεχώς ο Διονύσης Βούλτσος και θα παιχτεί σε σχολεία και φυλακές. Ενας μεσήλικας προσπαθεί να βοηθήσει μια νεαρή τοξικομανή που συναντά στον δρόμο, σ’ ένα παγκάκι. Η ανατροπή γίνεται όταν τελικά εκείνη του σώζει τη ζωή, αφού τα προβλήματά του... σωτήρα της είναι περισσότερα.

Δράσεις γίνονται σ’ όλη την πόλη στη διάρκεια της σεζόν: στο λιμάνι με αφορμή συγκεκριμένα γεγονότα όπως η Παγκόσμια Ημέρα των ΑμεΑ, σε σχολεία και νοσοκομεία παρουσίαση παραμυθιών. Λειτουργούν ήδη κύκλοι σεμιναρίων για τον διαγωνισμό θεατρικού έργου για εφήβους. Το καλύτερο θα κριθεί από επιτροπή αξιολόγησης και θα παρουσιαστεί στη σκηνή με επαγγελματικούς όρους.

Στα σκαριά βρίσκεται μια μεγάλη παραγωγή με τίτλο «Φτιάχνοντας μια καινούργια πόλη» με τη συμμετοχή λυρικών τραγουδιστών και ορχήστρας που θα παρουσιαστεί μέσα στον Ιούλιο.

Για το καλοκαίρι προετοιμάζεται ένα φεστιβάλ στο οποίο θα συμμετάσχουν θεατρικές ομάδες σε εξωθεατρικούς χώρους με την αρωγή του Δήμου σε στοιχειώδεις τεχνικές υποδομές. Τα μέρη θα είναι απροσδόκητα, όπως η παραλία, κάποιο εργοστάσιο, χαλάσματα, το λιμάνι, ένα πλοίο, ακόμα κι ένα ασανσέρ…

ΠΑΕΙ ΑΘΗΝΑ ΤΟ «EFFECT»

Στις 14 Φεβρουαρίου έρχεται στο Σύγχρονο Θέατρο της Αθήνας (Ευμολπιδών 45, Γκάζι) η παράσταση του έργου της Λούσι Πρεμπλ «Effect -Τομογραφία του έρωτα», σε μετάφραση-σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη και με πρωταγωνιστές τον Αντώνη Καρυστινό και την Αννα Μάσχα. Την είδαμε στην Πάτρα σε ένα θέατρο ξανά γεμάτο, τώρα από φοιτητές. Είναι ένα επιστημονικό θρίλερ και συγχρόνως μια συγκινητική, αστεία ιστορία. Δύο νέοι συμφωνούν να συμμετάσχουν στη δοκιμή για ένα νέο φάρμακο. Ο πανάλαφρος εγκέφαλός μας -ζυγίζει το 2% του σωματικού βάρους- καταναλώνει το 20% της παραγόμενης ενέργειας. Άραγε τι ποσοστό καταναλώνει ο έρωτας;... Ενώ οι γιατροί παρατηρούν με κάθε λεπτομέρεια τις χημικές αντιδράσεις στο μυαλό των δύο ερωτευμένων, δεν ξέρουν τι τις προκαλεί. Ο έρωτας τινάζει το πείραμα στον αέρα. Και οι επιστήμονες αναγκάζονται ν’ αναθεωρήσουν τα όρια ανάμεσα στην τρέλα και την υγεία, τον άνθρωπο και τη χημεία, τον έρωτα και την αγάπη…

Από τις 16 Φεβρουαρίου, θα ξαναδούμε στο Σύγχρονο Θέατρο τους «Εμπόρους των εθνών» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, πετυχημένη παράσταση που είχε παρουσιάσει πριν από 4 χρόνια η ομάδα θεάτρου Όπερα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Ένα ιδιότυπο μουσικό θέατρο όπου ηθοποιοί και μουσικοί παίζουν ζωντανά στη σκηνή υπηρετώντας την αφήγηση της ιστορίας.

«Ξανακάνω πρόβες, έγιναν κάποιες αλλαγές στη διανομή (Κώστας Βαρσαδάνης, Νεφέλη Μαϊστράλη). Πρόκειται για μια μουσική παράσταση με θεατρικά μέσα, το πιο ολοκληρωμένο πράγμα που έχω κάνει στον τομέα που με ενδιαφέρει από τότε που ήρθα στην Ελλάδα. Διαρθρωμένο σε τέσσερα μέρη αφηγείται την ιστορία με μουσική, χειρονομίες, λόγο, χωρίς να χάνει δύναμη και ανθρωπιά. Μόνον όταν διαβάζεις φωναχτά το κείμενο ανακαλύπτεις το μεγαλείο του.

Η ηχητική των λέξεων, το συνταίριασμά τους δημιουργούν μια συναισθηματική ταραχή. Αποτέλεσε το πιο γόνιμο υλικό στο μουσικό θέατρο και φυσικά το πήγαμε στα άκρα. Πρέπει να πω ότι στο πρώτο ανέβασμα στη Στέγη ένιωσα σαν να ήμουν ξανά πίσω στην Ολλανδία. Μου παρείχε τα μέσα και τον τρόπο να κάνω αυτό που ήθελα στο ακέραιο», ανέφερε ο κ. Αμπαζής.

Τέλος, μέσα στον Μάρτιο, ο Θοδωρής Αμπαζής ξαναφέρνει την οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη «Σατανερί» στο Ίδρυμα Κακογιάννη.

«Συμπιέζουμε το κόστος με απλήρωτο προσωπικό κόπο»

«Βρήκα το θέατρο με 17 υπαλλήλους και σήμερα δουλεύουν τακτικά 62 άνθρωποι - δεν εννοώ διορισμένους υπαλλήλους», λέει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. «Δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας, το χρήμα ανακυκλώνεται μέσα στο θέατρο γεννώντας κι άλλες δράσεις. Κι όλο αυτό με τις επιχορηγήσεις προς τα κάτω. Το θέμα δεν είναι οι παραστάσεις, αλλά οι δομές. Το προϊόν του ΔΗΠΕΘΕ πρέπει να αποτελεί μέτρο σύγκρισης για το κοινό. Αν, δηλαδή, μια μητέρα παρακολουθήσει μεθαύριο μια παιδική παράσταση επιπέδου αρπαχτής, να έχει τη δυνατότητα κρίσης, επιλογής. Ολα γίνονται με τον προσωπικό κόπο όλων μας. Μια όπερα είναι ακριβό προϊόν. Δεν πληρώθηκα ούτε τη μουσική ούτε τη διδασκαλία ούτε τη σκηνοθεσία. Αυτό όμως κράτησε τα οικονομικά του θεάτρου σε πολύ καλή κατάσταση. Προς το παρόν έχουμε ένα κάποιο πλεόνασμα ώστε ν’ αντέξουμε μέχρι τον Μάρτιο που θα υπογραφεί η νέα προγραμματική σύμβαση».

Το ΔΗΠΕΘΕ επιχορηγείται από τον Δήμο Πατρέων με 600 χιλιάδες ευρώ, ποσό που καλύπτει τα ανελαστικά του έξοδα - πάνω από 60 χιλιάδες τον μήνα λόγω κτιρίων και δομών. Ολες οι υπόλοιπες δράσεις είναι είτε αυτοχρηματοδοτούμενες είτε χαμηλού κόστους με δεδομένο τον χώρο και τη γραμματειακή υποστήριξη.

«Τα μεταφορικά των καθηγητών αυξάνουν τα κόστη, αλλά πάλι βρίσκουμε τρόπους. Οι περισσότεροι από όσους ζούμε εδώ, δεν πληρωνόμαστε για πολλές επιπλέον ώρες μαθημάτων στη σχολή», λέει ο Θοδωρής Αμπαζής. Βρίσκεται ήδη δυόμισι χρόνια επικεφαλής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.

«Ζήτησα από τον δήμο να μου ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του μέχρι τέλος Μαρτίου ώστε να κάνω έναν στοιχειώδη προγραμματισμό είτε για το θέατρο είτε για μένα. Βλέπω άλλα ΔΗΠΕΘΕ υπό διάλυση, χωρίς διευθυντές, με διοικητικούς υπαλλήλους να κάνουν πολιτισμό στο... όνομα του υπουργείου Πολιτισμού. Προσωπικά δεν θέλω να φύγω, αλλά ακόμα κι αν λήξει η συνεργασία μου θεωρώ ότι αφήνω πίσω μου έργο ουσιαστικής υποδομής. Και σ’ αυτή την περίπτωση θα φύγω χαρούμενος».

Και μια δραματική σχολή- πρότυπο

Το κτίριο «Μπάρι» όπου στεγάζονται η διοίκηση του ΔΗΠΕΘΕ, η Δραματική Σχολή με τα 60 παιδιά της και τα δεκάδες εργαστήρια σφύζει από δραστηριότητα. Στη σχολή, που διευθύνει η Ελένη Μποζά, διδάσκουν καθηγητές όπως οι Σίμος Κακάλας, Δημήτρης Ημελλος, Τσέζαρις Γκραουζίνις, Αννα Μάσχα, Μάρω Γαλάνη. Διαθέτει επίσης φωνίατρο, που παραδίδει δωρεάν μαθήματα σε τακτικές συναντήσεις με τα παιδιά και τους καθηγητές φωνητικής. Οι μαθητές της σχολής προέρχονται όχι μόνον από την Πάτρα αλλά και από άλλες πόλεις, όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, Καβάλα. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι ήδη απόφοιτοι πανεπιστημιακών σχολών.

Στο «Μπάρι» λειτουργούν εργαστήρια υποκριτικής για μαθητές από 3 μέχρι 16 ετών, το Λυρικό Εργαστήρι (δημιουργεί την πρώτη ύλη για την όπερα), σχολεία για ενήλικες, στα οποία διδάσκουν οι καθηγητές της Δραματικής Σχολής παρέχοντας τις βασικές γνώσεις για ένα ερασιτεχνικό θέατρο πολιτών.

Με κονδύλι του υπουργείου Παιδείας δημιουργήθηκε ένα δίκτυο συνεργασίας ανάμεσα στο ΔΗΠΕΘΕ και τη δημόσια εκπαίδευση. Καθηγητές και δάσκαλοι διδάσκονται πάνω στο αρχαίο δράμα ώστε να γίνει στη συνέχεια μια σειρά εκπαιδευτικών παρεμβάσεων στις τάξεις.

«Η ίδρυση της σχολής είχε την ισχύ ατομικής βόμβας για την πόλη, όπως το είχα φανταστεί», λέει ο Θοδωρής Αμπαζής. «Του χρόνου θα έχουμε τους πρώτους αποφοίτους, θα γίνει παρουσίαση εδώ και στην Αθήνα. Μιλάμε πια για ένα ενεργό μοντέλο ανάπτυξης».

*Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» Πάτρας - «Η βασίλισσα του χιονιού». Σκηνοθεσία- πρωτότυπη μουσική: Θοδωρής Αμπαζής. Λιμπρέτο: Σοφιάννα Θεοφάνους. Χορογραφία: Όλγα Σπυράκη. Σκηνικό-κοστούμια: Κenny Μaclellan. Παίζουν: Βασίλης Δημακόπουλος, Αγγελική Ζωή Καραγκούνη, Μαρία Κατριβέση, Σπύρος Παπαδάτος, Ειρήνη Τζανετουλάκου.

*Στο Δημοτικό θέατρο Απόλλων επίσης παίζεται, Πέμπτη με Κυριακή, το '"Effect" σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη με τους Αντώνη Καρυστινό και Άννα Μάσχα.