Η Επίδαυρος ...υποκλίθηκε υπο βροχή στον Φιλοκτήτη του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας

Από τις παραστάσεις

Ούτε η βροχή το περασμένο Σάββατο 19 Ιουλίου 2014 πτόησε το κοινό που επί δύο συνεχείς νύχτες έσπευσε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου να ακούσει τον λόγο του Σοφοκλή, να δει τον Φιλοκτήτη να εξιστορεί πως τον εξόρισαν στον λευκό άγονο βράχο της Λήμνου πριν τον καλέσουν πίσω στην Τροία οι αρχηγοί του πολέμου. Η Επίδαυρος έζησε στιγμές συγκίνησης και ομόφωνης επιδοκιμασίας.

Η παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και της ομάδας αρτivities συγκέντρωσε και τις δύο βραδιές πάνω από 13.000 θεατές (οι 7.000 και πλέον ήταν το Σάββατο) ενώ τα σχόλια όπως φαίνεται στα σημερινά δημοσιεύματα του Αθηναικού Τύπου ήταν κολακευτικά.

"Όλα λειτούργησαν καλά παρά τις αντιξοότητες" και "βρήκε τον στόχο του ο Φιλοκτήτης - γητευτής παρά την βροχή", ήταν μερικοί από τους τίτλους των Αθηναικών εφημερίδων. Θετικά ήταν τα σχόλια ιδίως για τις ερμηνείες των Μιχαήλ Μαρμαρινού, Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, Αιμίλιου Χειλάκη και τους 7μελούς χορού αλλά και για την μουσική των Lost Bodies, το φωτεινό στεφάνι του σκηνικού, την επιμελημένη κίνηση και την σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου.

Ανάμεσα στο κοινό που παρακολούθησε τον "Φιλοκτήτη" στην Επίδαυρο ήταν και ο υπουργός ενέργειας και περιβάλλοντος Γιάννης Μανιάτης.

Στην παράσταση του Σαββάτου είχαν πάει οργανωμένα και θεατές από την Πάτρα.

Με κοστούμι στο χρώμα του λευκού πάγου – ή του λευκού που έχει αφεθεί κάτω από τον ήλιο και ξεθωριάζει- αλλά και με μικρόφωνο ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, επιβάλλεται στο θέατρο με το βηματισμό του, με το βήμα του καθώς μπαίνει πρώτος στο θέατρο και το κοινό βουβαίνεται ξαφνικά. Ανάμεσα σε μαδέρια, σκαμνιά, λιτά διάσπαρτα στοιχεία (για τρίτη συνεχή εβδομάδα τα σκηνικά δεν φόρτωσαν ούτε επιχείρησαν να επιβληθούν του θεάτρου και της παράστασης), άρχισε ο μύθος του Σοφοκλή, όπως τον σκηνοθέτησε ο Κώστας Φιλίππογλου για το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.

«Ενας σωρό ηφαιστειακών πετρωμάτων, με εξαιρετική χρωματική ποικιλία και σχηματισμούς που δεν ξεπερνούν τα 470 τ, σε ύψος. Ενας αλμυρός τόπος..» διαβάζει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός για να περιτριγυριστεί αμέσως μετά από τον χορό – τους ναύτες και τον Οδυσσέα (τον ερμήνευσε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης) και τον Νεοπτόλεμο (Αιμίλιος Χειλάκης). Η αίσθηση της προδοσίας, τα τερτίπια του Οδυσσέα, το χιούμορ, η ανθρωπιά η συγκίνηση συναντήθηκαν στην Επίδαυρο με τους τρεις σημαντικούς αυτούς ηθοποιούς, ενώ ο χορός οργίαζε, χρησιμοποίησε το σταθερό μικρόφωνο στη σκηνή, ενώ ακουγόταν η μουσική των Lost Bodies.

Ο σπουδαίος Μιχαήλ Μαρμαρινός, σκηνοθέτης και ηθοποιός με τη δική του ιδιοσυγκρασιακή, μοναδική γραφή και παρουσία στο χώρο ενσάρκωσε έναν Φιλοκτήτη που δεν μπορούσε παρά να κόψει την ανάσα και να δώσει το στίγμα, να συμπαρασύρει όλη την παράσταση. Και κατόρθωσε να αφηγηθεί τη σιωπή το αρχαίου θεάτρου μοναδικά, με κάθε βλέμμα, ανάσα, ήχο.

Και όλοι έφυγαν ήρεμοι από αυτή την παράσταση, χωρίς τις πληγές και τα χαρακώματα των δυο προηγούμενων Σαββάτων που σήκωσαν τόσες φωνές και σκόνη για τις προσεγγίσεις του Δημήτρη Καραντζά και του Εκτορα Λυγίζου στην Ελένη και τον Προμηθέα Δεσμώτη ταυτόχρονα. Ισως γιατί και αυτοί που μασώντας δάφνες και βλέποντας την συντριβή των Επιδαυρίων αρχίζουν να βλέπουν τώρα την μεγάλη πλήρη εικόνα που σχηματίζεται και αυτό που νοηματοδοτείται. Αλλωστε το είπε και ο νέος υπουργός Πολιτισμού Κώστας Τασούλας. Το θέμα είναι να υπάρχει το σωστό μείγμα...