Διήγημα στη «Νέα Εστία» με άρωμα Πάτρας

Βρισκόμαστε στο 2018 και η τρόικα αποφασίσει να τιμωρήσει τον ελληνικό λαό γιατί δεν εφαρμόζει τα μέτρα. Με έκτακτο διάταγμαπροστάζει  όχι  να κοπούν μισθοί  και συντάξεις αλλά ο… καφές από τους Έλληνες. Ειδική αστυνομία αναλαμβάνει να μαζέψει κάθε κόκκο καφέ από κάθε γωνιά της χώρας…

Όχι ,  δεν είναι κάποια φανταστική υπόθεση εργασίας αλλά η βασική πλοκή διηγήματος που περιλαμβάνεται στο τεύχος 1864 του ιστορικού λογοτεχνικού περιοδικού της «Νέας Εστίας». Τόπος διεξαγωγής του είναι η Πάτρα και συγγραφέας ο  θείος Άκης, κατά κόσμο Δημήτρης Μακρίδης.  Ο Δ. Μακρίδης είναι απόφοιτος του τμήματος ιστορίας και αρθρογραφεί συχνά και στη σελίδα μας.

Κεντρικός ήρωας της ιστορίας ο Λευτέρης, παιδί μεγαλωμένο σε λαϊκή συνοικία των Πατρών που το μόνο που ζητάει είναι να κάτσει σε μία γωνιά και να πιει τον καφέ του. Με την απόφαση της τρόικα για κατάσχεση του καφέ ξυπνάει μία γνήσια αντίδραση μέσα του. Οι εικόνες από τις γειτονιές της Πάτρας όπου άνεργοι περιφέρονται ψάχνοντας την ανάπτυξη, είναι οικείες σε όλους μας.

Ο Δ. Μακρίδης αναλύει αριστοτεχνικά την ελληνική κοινωνία μέσα στην κρίση. Με όπλο την διακριτική ειρωνεία και το αφοπλιστικό χιούμορ αναδεικνύει κάθε ευτράπελη πλευρά της. Κριτικάροντας το μπέρδεμα των καιρών περιγράφει την αλλοίωση του λαϊκού σώματος που συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες.

Το πώς από τον ζωγράφο Μόραλη φτάσαμε στον… Μώραλη. Μακριά από το δασκαλίστικο ύφος καταφέρνει να περάσει νοήματα που προβληματίζουν τον αναγνώστη και το θέτουν έναντι της κατάστασης της χώρας.