Πάτρα: Με δύο εξαιρετικές προτάσεις μία παραγωγή του συνεχίζει την θεατρική του δραστηριότητα το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.

Το διήγημα της Λένας Κιτσοπούλου "Ο Μουνής", σε σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη που μεταφέρθηκε στη σκηνή από την ομάδα 4Frontal τον περασμένο Οκτώβριο στο θέατρο του Νέου Κόσμου, παρουσιάζεται στο Θέατρο Απόλλων στην Πάτρα, για 3 μόνο παραστάσεις, στις 9 Μαίου στις 21:30 και στις 10 Μαΐου στις 19:00 και στις 21:30.

Ένα υπέροχο χωριό της ελληνικής επαρχίας κάπου στην δεκαετία της Αλλαγής, ένα παρ' ολίγον φονικό του Αργύρη του κοντοκουρεμένου, ένας βιαστικός γάμος του Κωστή του ανάπηρου με την Κωλαθηνά, μια τελετή ενηλικίωσης του μικρού Λαζάρ του γιου του Μπερδούλια, ένα αυτί απλωμένο στο σκοινί της μπουγάδας της Παντζάραινας και η μεγάλη απόφαση της τσαχπίνας της Ανθής συνθέτουν το σκηνικό της παράξενης ιστορίας του Μουνή. Μιας ιστορίας ακραίας  και απόκοσμα βίαιης. Όλοι ξέρουν, αλλά όλοι σιωπούν. Και όλα λύνονται με πολύ ξύλο πίσω από κλειστές πόρτες ή χορεύοντας ένα λεβέντικο τσάμικο στην κεντρική πλατεία του  χωριού.

Οι ήρωες της Κιτσοπούλου παγιδευμένοι στις προκαταλήψεις και στους φόβους τους αγωνίζονται να κρατήσουν καθαρό το παρατσούκλι τους, μη και μαθευτούν οι εξάρσεις τους και γίνουν διήγημα.

Σκηνοθεσία  :  Παντελής Δεντάκης

Επιμέλεια Κίνησης:  Αγγελική Στελλάτου

Σκηνικά/Κοστούμια : Γεωργία Μπούρδα

Μουσική : Κώστας Νικολόπουλος

Φωτισμοί : Σάκης Μπιρμπίλης

Φωτογραφίες :  Κάλλι Χαρόβα

Βοηθοί Σκηνοθέτη : Πάνος Τοψίδης, Αγάπη Κουρομπλή

Παίζουν οι ηθοποιοί : Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αριστέα Σταφυλαράκη.

Μια παράσταση της Αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας 4Frontal

Ω² (ομάδα αποφοίτων δραματικής σχολής Ωδείου Αθηνών)

trailer      :           http://youtu.be/hiRZ6psdaxU

Παραστάσεις:

Παρασκευή 9/5  στις 21:30 και Σαββάτο 10/5 στις 19:00 και 21:30, στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό 15€, Μειωμένο 12€

Κρατήσεις:Τηλ.Ταμείου 2610273613

Σημείωμα σκηνοθέτη

Το διήγημα μάς μεταφέρει στην δεκαετία του '80 λίγο πριν ξεκινήσει ο “εκσυγχρονισμός” της ελληνικής κοινωνίας. Λίγο πριν αρχίσει η επιδότηση της αγροτιάς και η μεταμόρφωση των ηθών και των συνηθειών της επαρχίας. Τότε που οι άνθρωποι ήταν φαινομενικά πιο αυθεντικοί, πιο σκληροί, πιο βίαιοι.  Στο χωριό του Μουνή συναντάμε πρόσωπα εγκλωβισμένα και φοβισμένα, που ο ψυχαναγκασμός και η προάσπιση της ηθικής και του φαίνεσθαι , γεννάει σ' αυτά τα πρόσωπα ακραίες συμπεριφορές. Τις περισσότερες φορές δέκτες αυτών των ακραίων και βίαιων συμπεριφορών είναι οι γυναίκες και τα παιδιά, δηλαδή τα πιο αδύναμα μέλη της οικογένειας. Και στον αντίποδα ο Άντρας, η μορφή του “λεβέντη” Έλληνα. Του λεβέντη Έλληνα που είναι μάγκας και το κέφι του θα κάνει, του λεβέντη Έλληνα που ξέρει καλά πως όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος.  Κι εκεί που κάθεσαι ήσυχος στην πολυθρόνα σου και σκέφτεσαι πως όλα αυτά συνέβαιναν μόνο σε κάτι χωριουδάκια της “άξεστης ελληνικής επαρχίας” - και μάλιστα σε μια παρελθοντική εποχή - σου έρχονται ξαφνικά κάτι αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία, σκέφτεσαι αυτά που βλέπεις κάθε μέρα στους δρόμους και αυτά που διαβάζεις στις εφημερίδες, κοιτάς ύποπτα τον εαυτό σου στον καθρέφτη, ακούς καλύτερα τους “ήχους” από το γειτονικό σπίτι, συνειδητοποιείς πως τα τελευταία χρόνια η όξυνση της κρατικής και της φασιστικής βίας έχει γίνει σχεδόν αυτονόητη. Και νιώθεις φόβο και απογοήτευση. Και σου γίνεται πιο ξεκάθαρο πως το διήγημα της Κιτσοπούλου δεν είναι μια ηθογραφία ούτε μια φανταστική ιστορία. Είναι η περιγραφή του πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας που έχει μείνει αναλλοίωτος μέσα στο πέρασμα του χρόνου και συνεχίζει να αναπαράγει, την χαιρεκακία, το κουτσομπολιό, την ενοχή, το θράσος, τον τσαμπουκά, την σωματική και ψυχολογική βία. Και τότε νιώθεις εσύ εγκλωβισμένος στο “μικρό χωριό”. Και τότε είσαι εσύ που θες να φύγεις...

Έγραψαν για τον «Μουνή» μεταξύ άλλων

«Τα πάντα όλα ακούγονται στην παράσταση των 4Frontal στο Κάτω Χώρο του Νέου Κόσμου . Σάτιρα ή ωμός ρεαλισμός, όνειρο ή κοινωνικοπολιτική διαπίστωση, ο «Μουνής» θα κόψει την ανάσα. Με τη συνεχή του ένταση, με την χωρίς αναισθητικό βύθιση στο θέατρο της σκληρότητας. Θα πω αυτό που αισθάνθηκα κάποτε και στο «Σπιρτόκουτο»: τίποτα εδώ δεν είναι ψέμα.»

Γρηγόρης Ιωαννίδης - Η εφημερίδα των συντακτών

«…Η παράσταση, δεμένη σφιχτά, ακολουθεί τη γρήγορη, ανεπιτήδευτη, προφορική γλώσσα της Κιτσοπούλου, τη χωρίς ντροπές και προφάσεις Το τρελαμένο βλέμμα, τα σάλια που τρέχουν, τα ρούχα που βρομίζουν, ο διασυρμός ενός ανάπηρου, ανακατεύουν το στομάχι σου. Και την ψυχή σου. Η παράσταση του Παντελή Δεντάκη σκληρή, ωμή και αληθινή, ανέδειξε με ιδανικό τρόπο το διήγημα. Δείτε την.» Έφη Μαρίνου- Η εφημερίδα των συντακτών

«…Ένα συγκλονιστικό κείμενο σε μία συναρπαστική παράσταση που θα σας καθηλώσει -σίγουρα από τις καλύτερες της χρονιάς. Να πάτε! Μη φοβηθείτε ότι θα σας σοκάρει. Η ζωή γύρω μας, οι άστεγοι στους δρόμους, αυτοί που ψάχνουν στα σκουπίδια σοκάρουν περισσότερο….»

Γιώργος  Σαρηγιάννης – Το τέταρτο κουδούνι

«….Παράσταση που απαιτεί γερό στομάχι και διαθέτει δυναμισμό να γίνει «καλτ», αρκεί, βέβαια, ο θεατής να διακρίνει σε αυτήν την ουσία του έργου: την καταγγελία της βίας και του υφέρποντος φασισμού που κρύβει στους κόλπους της η αγία οικογένεια της επαρχίας, πυρήνας της ελληνικής κοινωνίας καθ' όλον τον 20ό αιώνα….»Δημήτρης Τσατσούλης -Ελευθεροτυπία