"Ολίγη κοινωνική ευαισθησία δεν θα έβλαπτε, κύριε Υπουργέ! "

Είναι απορίας άξιον αν σ’αυτήν την κυβέρνηση σκέφτεται κάποιος σοβαρά και υπεύθυνα.Καθημερινά πληττόμαστε από νέες ιδέες και σχέδια για την «διάσωσή» μας.

Τελευταία θύματα της τρόικας, τα 4.500 παιδιά με Αναπηρία, τα οποία από τούδε και στο εξής θα πρέπει να πληρώνουν ιδίοις χρήμασι τις φυσικοθεραπείες, τις εργοθεραπείες και όλες τις παροχές υπηρεσιών υγείας μετά τα 18 τους χρόνια!!! Μια οικογένεια δηλ. που βιώνει καθημερινά τον «σταυρό» ενός ανάπηρου παιδιού, θα σταματήσει να έχει ανάγκη το κράτος, όταν το παιδί ενηλικιωθεί!!!

Μέτρο βάρβαρο, ανήθικο και σκληρό!

Αντί το σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος να περιορίσει την φοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ, το λαθρεμπόριο καυσίμων, την αλόγιστη σπατάλη μισθοδοσίας δεκάδων συμβούλων και παρασυμβούλων Πρωθυπουργών, Πρωθυπουργευόντων και Υπουργών, βρήκε την εύκολη λύση της περικοπής των παροχών προς τα παιδιά με αναπηρία.

Οι γονείς, βέβαια, των παιδιών αυτών είναι άνθρωποι περήφανοι, γενναίοι και ήρωες καθημερινοί. Φροντίζουν αδιαλείπτως  για την παροχή όλων των απαραίτητων προς τα παιδιά τους, θυσιάζοντας ακόμα και τις δικές τους βασικές ανάγκες.

Πού όμως θα σταματήσει αυτή η κρατική αναλγησία ;

Πότε επιτέλους το κράτος θα ενδιαφερθεί σοβαρά για τα παιδιά αυτά ;

Δεν θέλουν ελεημοσύνη οι γονείς.

Θέλουν σεβασμό και ίσες ευκαιρίες για τα παιδιά τους.

Θέλουν ψυχολογική υποστήριξη, γιατί είναι λογικό κάποια στιγμή να κουράζονται, να απογοητεύονται, να αποκαρδιώνονται.

Ας μην τους καταβαραθρώσει το κράτος.

Ας σταθεί δίπλα τους.

Ας μην τους προσφέρει περισσότερα, αν δεν μπορεί.

Ας διατηρήσει, τουλάχιστον, τις υπάρχουσες παροχές.

Ολίγη  κοινωνική ευαισθησία δεν θα έβλαπτε, κύριε Υπουργέ!