Το Ημερολόγιο Ταινιών της Κοινο_Τοπίας παρουσιάζει την ταινία του Φεντερικο Φελλίνι AMARCORD

Η Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία σε συνέχεια του κύκλου προβολών της με τίτλο «Ημερολόγιο ταινιών» προβάλλει την Τετάρτη 17 Οκτώβρη στις 20:00 την ταινία του Φεντερίκο Φελλίνι Amarcord.

Σκοπός των προβολών είναι -πέρα από το να δούμε ή να ξαναθυμηθούμε διαμάντια της έβδομης τέχνης- η συζήτηση και ο προβληματισμός που ξεκινούν από τη θεματική μιας ταινίας. Θεματική που με συναρπαστικό τρόπο θέτει το εύρημα όλης της προβληματικής της με την εντελώς βέβαια προσωπική αισθητική του δημιουργού της, αλλά και η ανάγκη για συνάντηση των ανθρώπων.

Η προβολή θα γίνει στον πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας, Μαιζώνος 139 και Παντανάσσης 4ος όροφος (έναντι Δημαρχιακού Μεγάρου) στην Πάτρα με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ. Τη διοργάνωση προβολής και τη συζήτηση με το κοινό συντονίζουν οι Π. Καρώνης και Κ. Κυριακόπουλος. Ώρα προσέλευσης 7.45μμ. Έναρξη προβολής 8.00μμ.

Η ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ παρουσιάζει…

Ημερολόγιο ταινιών ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

AMARCORD

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Φεντερίκο Φελλίνι (Federico Fellini)

ΧΩΡΑ: Ιταλία Γαλλία, 1973 ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 123΄

ΣΕΝΑΡΙΟ: Federico Fellini, Tonino Guerra, ΜΟΥΣΙΚΗ: Nino Rota

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Giuseppe Rotunno, ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ-ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ: Danilo Donati

ΠΑΙΖΟΥΝ: Pupella Maggio, Armando Branci, Magali Noël, Magali Noël, Ciccio, Nando Orfei Ingrassia, Luigi Rossi, Bruno Zanin, Gianfilippo Carcano, Josiane Tanzilli, Maria Antonietta Beluzzi, Giuseppe Ianigro, Ferruccio Brembilla, Antonino Faà di Bruno, Mauro Misul, Ferdinando Villella κ.α.

«Το Αrmacrord σήμαινε αποχαιρετισμό σε μια συγκεκριμένη εποχή της ζωής· εκείνη την περίοδο της αθεράπευτης εφηβείας που καραδοκεί να μας παγιδεύσει για πάντα».

Φεντερίκο Φελλίνι

Σε μια φανταστική κωμόπολη της Αδριατικής ακτής, τη δεκαετία του '30, ο νεαρός Τίτα μεγαλώνει ανάμεσα στην καθολική ανατροφή, τη φασιστική ρητορική και την καταπιεστική οικογένεια: ο πατέρας Αουρέλιο αντιφασίστας αναρχικών αποχρώσεων, η μητέρα Μιράντα θρησκόληπτη και κτητική, ο θείος «Πατάκα» γλοιώδης φασίστας και άεργος, ο θείος Τεό στο τρελοκομείο, ο παππούς κοτσονάτος και ζωηρός, ο μικρός ξάδελφος επαναστάτης και αυθάδης, το σχολείο με τους συμμαθητές και τα αστεία, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα και οι κωμικοερωτικές καταστάσεις, η «Γκραντίσκα», η περιπτερού με τα τεράστια στήθη, οι εφηβικές περιπέτειες και οι πατρικές επιπλήξεις. Ο καιρός περνά, η άνοιξη έρχεται με το άναμμα της φωτιάς, όπου καίγεται ο χειμώνας, οι καλοκαιρινοί χοροί στο Grand Hotel, το πέρασμα του υπερωκεάνιου Rex και η μυθική κούρσα Mille Miglia που διασχίζει τη μικρή πόλη. Ο θάνατος της μητέρας, θα σημαδέψει το τέλος της εφηβείας και των ψευδαισθήσεων του Τίτα.

Ο Μάνος Χατζιδάκις, στο βιβλίο του Ο καθρέφτης και το μαχαίρι, (εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα, 1995), γράφει: «Αγαπώ το Φελλίνι, σαν άνθρωπο που με διδάσκει ανεξάρτητα και εξαντλητικά, σαν φίλο που γνωρίζει βαθιά τα μυστικά μου και τα νομιμοποιεί, σαν σύντροφο που κουβεντιάζει μαζί μου ώρες ατελείωτες για μυστικιστικές καταβολές και για μια σύγχρονη ερμηνεία τους, τέλος, σαν αποκλειστικό προσωπικό μου μάγο, που κάθε φορά μου αποκαλύπτει και μιαν αθέατη πλευρά του εαυτού μου, με συμπληρώνει πότε σαν άστρο και πότε σαν πουλί, έτσι που να γίνομαι αγνώριστος και, τελικά, διαφεύγων.

Πόσες φορές δε βγήκα από την πόρτα του σπιτιού μου για να βρεθώ σε δρόμο πόλης που έμελλε ύστερ' από καιρό να επισκεφθώ, ή σ' άλλη πόλη που έζησα στο παρελθόν. Πόσες φορές βγαίνοντας απ' το δωμάτιό μου, δε βρέθηκα σ' άλλο δωμάτιο γνώριμο, της παιδικής ή εφηβικής μου ηλικίας;

Η αληθινή ζωή είναι σα χίλιες επαναλαμβανόμενες στιγμές θανάτου. Ζούμε ξανά το βίο μας σε μια μοναδική στιγμή. Μόνο που ο θάνατος θ' αναβληθεί άπειρες φορές, ώσπου να 'ρθει η τελική αναμέτρηση και η αρμονική αποδοχή του ονείρου.

Αυτή είναι μια ταυτότητα γνησίως Φελλινική, που μας ξανασυνθέτει σε καρικατούρες παραγεμισμένες από βιώματα, μνήμες κι αθέατες μελλοντικές ήττες κι επιβολές.

Να γιατί αγαπώ τον Φελλίνι. Γιατί γνωρίζει πως να με εξαφανίσει, κατασκευάζοντάς με ξωτικό, που να κυκλοφορεί με άνεση κι ελευθερία τόσο στο μέλλον όσο και στο παρελθόν».