Ενδιαφέρον το ριμέικ της «Ολικής επαναφοράς» με τον Κόλιν Φάρελ που προβάλλεται στα Ster cinemas στη Βέσο Μάρε

Μία από τις νέες ταινίες που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προβάλλεται αυτές τις μέρες στα Ster cinemas στη Βέσο Μάρε της Πάτρας είναι το ριμέικ του «Total Recall-Ολική Επαναφορά» του Πολ Βερχόφεν, δια χειρός του 39χρονου Αμερικανού σκηνοθέτη Λεν Γουάιζμαν, γνωστού για τα φιλμ «Underworld» με τους βρικόλακες και «Live Free or Die Hard».

Το νέο «Total Recall» στοίχισε όπως λέγεται κοντά στα 175 εκατομμύρια δολάρια, ωστόσο στα Αμερικάνικα ταμεία η επιτυχία δεν ήταν η αναμενόμενη, έχοντας μέχρι στιγμής φτάσει τα 60 εκατομμύρια δολάρια σε εισπράξεις (στο παγκόσμιο box office τα πράγματα είναι καλύτερα με τις εισπράξεις να έχουν ξεπεράσει τα 155 εκατομμύρια δολάρια).

Στη νέα ταινία το ρόλο που έκανε ο Άρνολντ Σβρατσενέγκερ 21 χρόνια πριν, τον έχει επωμιστεί ο Ιρλανδός Κόλιν Φάρελ ο οποίος δίνει, είναι αλήθεια την δική του δυναμική και προσωπικότητα στον αμφίσημο ρόλο του. Σύμφωνα με το στόρι που προέρχεται από διήγημα του μετρ της επιστημονικής φαντασίας Φίλιπ κ. Ντικ, στο κοντινό μέλλον που αποδεικνύεται όπως βλέπουμε στην ταινία ζοφερό για τους ανθρώπους, ο κόσμος είναι χωρισμένος σε δύο αχανή έθνη, την Ευρωαμερική (που είναι η μητρόπολη) και τη Νέα Σαγκάη (που είναι η αποικία). Την Ευρωαμερική καταδυναστεύει ένα τυραννικό καθεστώς με επικεφαλής τον Κοχάγκεν (στο ρόλο ο Μπράιαν Κράνστον της σειράς Breaking Bad) ενώ στην αποικία έχουν αρχίσει να σημειώνονται επεισόδια και αντικαθεστωτικές αντιδράσεις παρακινημένες από τον Ματίας (στο ρόλο ο Μπίλι Νάι).

Κάποια στιγμή, ο Νταγκ Κουέιντ (Κόλιν Φάρελ), ο οποίος δουλεύει σε ένα εργοστάσιο κατασκευής αστυνομικών ρομπότ στην αποικία, αρχίζει μέσα από διάφορα περίεργα αληθοφανή όνειρα αλλά και μετά την επίσκεψη του στην εταιρεία Rekall που παρέχει στους πελάτες της μνήμες τις οποίες εμφυτεύει στο μυαλό τους, να έχει βάσιμες υποψίες πως στην πραγματικότητα είναι κάποιος άλλος, ένας κατάσκοπος.

Εν τέλει θα έρθουν ξαφνικά τα πάνω κάτω στη ζωή του. Η ίδια του η γυναίκα θα αρχίσει να παλεύει να τον ξεπαστρέψει (στο ρόλο η γνωστή ηθοποιός Κέιτ Μπεικινσέιλ που είναι σύζυγος του σκηνοθέτη Λεν Γουάιζμαν) κατ’ εντολή του Κοχάγκεν ενώ η μόνη του βοήθεια θα αποδειχθεί μία γυναίκα με το όνομα Μελίνα (πολύ καλή η Τζέσικα Μπίελ και με αρκετή «χημεία» με τον γοητευτικό Φάρελ).

Σε συνέντευξη του στο Ελληνικό κινηματογραφικό σάιτ flix.gr, o Λεν Γουάιζμαν δήλωσε χαρακτηριστικά. «Νομίζω ότι η μεγαλύτερη πρόκληση σ’ αυτό που αποφασίσαμε να κάνουμε, ήταν ότι, αντίθετα με όποια άλλη ταινία έχω κάνει ως τώρα, λειτουργούσαμε σα να γυρίζουμε ταυτόχρονα δυο ταινίες! Είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε σε δυο παράλληλες πραγματικότητες, στη μία η ιστορία επαληθευόταν, ήταν πραγματική, συνέβαινε στ’ αλήθεια και, στην άλλη, έπρεπε να μπορεί να σταθεί και ως όνειρο. Αυτό ήταν το πιο απαιτητικό στοιχείο στη δημιουργία της ταινίας.

Κι έπειτα υπήρχε το θέμα της πρωτότυπης ταινίας και του ριμέικ της. Εντελώς εγωιστικά, αποφάσισα να επικεντρωθώ στο τι θα ήθελα εγώ να δω σε μια νέα αφήγηση, τι θα άφηνα πίσω, από πού θα αντλούσα τα δικά μου ερεθίσματα. Τελικά εκεί που καταλήγω είναι στο ότι τη μεταχειρίστηκα ως φαν, είχα εμπιστοσύνη στο ότι πραγματικά αγαπώ πολύ αυτήν την ιστορία κι αυτήν την ταινία και το μόνο που είχα να κάνω ήταν ν’ ακούσω το δικό μου ραντάρ, αντί να προσπαθώ να προβλέψω τι θα ήθελε το κοινό, πράγμα που μπορεί στο τέλος ν’ αποδειχθεί επικίνδυνο".

Όσο για τον 36χρονο Κόλιν Φάρελ δήλωσε στο flix.gr για τη σύγκριση του με τον Σβαρτσενέγκερ, ότι «ο πρωτότυπος ήρωας με ξεπερνά κατά αρκετά εκατοστά σε ύψος και γύρω στα πενήντα κιλά μυών ολυμπιακών επιδόσεων. Κι αυτή είναι ήδη μια σημαντική διαφορά, η εμφάνιση. Σε κάνει να συνειδητοποιείς, από την αρχή, ότι θα πρέπει να προσεγγίσεις την ιστορία με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Δεν υπήρχε ποτέ τίποτα το κοινότυπο στον Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ, σε οποιαδήποτε από τις ταινίες του. Η ερμηνεία του, το σώμα του, ο τρόπος που περπατούσε, που παρουσίαζε τον εαυτό του, ήταν τόσο μοναδικά. Ο τρόπος που έλεγε τις ατάκες του, η αυστριακή προφορά του, όλα τα στοιχεία μαζί συνθέτουν ένα πολύ ιδιαίτερο είδος παιξίματος που δεν υπάγεται σε καμιά σχολή και σε κανέναν άνθρωπο. Οι ταινίες του Αρνι, δεν ήταν τυχαία “ταινίες του Αρνι”. Έτσι, σεβόμενος όλες αυτές τις μοναδικές πλευρές της ερμηνείας του, δεν ένιωσα καθόλου την πίεση του να μπω στα παπούτσια του, ή να περπατήσω στη σκιά του. Κι είμαι χαρούμενος μ’ αυτή μου την απόφαση, γιατί δε θα μπορούσα ποτέ να τον συναγωνιστώ.

Αλλά και το ίδιο το σενάριο είχε διαφορετικό ύφος. Μου άρεσε πολύ η πρωτότυπη ταινία, την έχω δει, δεν ξέρω, τέσσερις, πέντε, έξι φορές και πρέπει να την είδα κάνα-δυο χρόνια αφότου βγήκε στα σινεμά. Ήμουν 14 χρόνων το 1990, όταν πρωτοπροβλήθηκε. Όταν άκουσα ότι ετοιμάζεται το ριμέικ της ήμουν λίγο επιφυλακτικός. Αλλά όταν διάβασα το σενάριο, οι επιφυλάξεις μου εξαφανίστηκαν μετά τις πρώτες 10 σελίδες γιατί ένιωθα ότι ήταν σημαντικά διαφορετικό. Κι αυτό ήταν υπέροχο συναίσθημα γιατί κατάλαβα ότι, ενώ θ’ αφηγούμασταν την ίδια ιστορία, στο γύρισμα δεν ένιωθα ότι επαναλαμβάναμε κάτι που έγινε τόσο σωστά την πρώτη φορά κι έμεινε κλασικό».

Να σημειώσουμε ότι τα εφέ και τα σκηνικά της νέας «Ολικής επαναφοράς» είναι πράγματι εντυπωσιακά ενώ οι ρυθμοί δράσης με τις συνεχείς καταδιώξεις είναι πολύ γρήγοροι.