Πάτρα: Εκλογές με το μαγιό

Βιώνουμε ίσως την πιο χαλαρή προεκλογική περίοδο αυτοδιοικητικών εκλογών των τελευταίων χρόνων, γεγονός που αποδίδεται αφενός στο «διπλό» των εθνικών εκλογικών αναμετρήσεων, αφετέρου στο θέρος και τον καύσωνα ο οποίος ήρθε να «ξεκάνει» κάθε ικμάδα διάθεσης ενασχόλησης με τα κοινά.

Η μακρά προεκλογική περίοδος των αναμετρήσεων του Μαΐου και του Ιουνίου μαζί με την παρατεταμένη φημολογία περί αυτών, πέταξε από το «μενού» το πιάτο «τι θα γίνει με την πόλη μας» και άφησε μόνο ορισμένα κρακεράκια για να τα μασουλούν οι άμεσα εμπλεκόμενοι και αυτοί όχι με όλη τους την… οδοντοστοιχία.

Αν δει κανείς το ημερολόγιο, θα διαπιστώσει ότι απομένουν ελάχιστες ημέρες μέχρι τις αυτοδιοικητικές εκλογές της 8ης του Οκτώβρη, καθώς διατρέχουμε ήδη την φουλ καλοκαιρινή σεζόν και μέχρι τις 20 Αυγούστου (κατ΄ελάχιστον), το μόνο που διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι  μπάνια, ξαπλώστρες και μαγιό.

Το αξιοσημείωτο βέβαια είναι ότι στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα κόμματα. Σαν να έχουν άπλετο χρόνο μπροστά τους, Ν.Δ. (στο Δήμο), ΣΥΡΙΖΑ (στην Περιφέρεια) και ΠΑΣΟΚ (σε Δήμο και Περιφέρεια), βρίσκονται περίπου σε κατάσταση… ηλιοθεραπείας, παρά το γεγονός ότι διατείνονται ότι επενδύουν στα ποσοστά που θα συγκεντρώσουν, υμνώντας παράλληλα και την ανεξαρτησία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην οποία δεν πρέπει να «παρεισφρέουν» τα κόμματα (o κλασικός ακατάληπτος διχασμός).

Ένα μωσαϊκό με αβέβαιες παραστάσεις με λίγα λόγια το οποίο αναμένεται να «σχηματοποιηθεί» πλήρως στα μέσα του Αυγούστου με έναν μόλις μήνα να απομένει έως την προσέλευση στις κάλπες.

Ο λόγος για τον μήνα-ράλι Σεπτέμβριο, μέσα στον οποίο θα πρέπει να χωρέσουν, να αποτυπωθούν και να εκφραστούν, υποψήφιοι, θέσεις, προτάσεις και προγράμματα, σε μαυρισμένους από τον ήλιο πολίτες που αρνούνται να δεχτούν ότι οι διακοπές αποτελούν παρελθόν και τα κεφάλια πρέπει να μπουν… μέσα.

Αυτό είναι ούτε λίγο ούτε πολύ το σκηνικό της επιλογής δημοτικών αρχόντων στην Πάτρα του 2023, σε μια πόλη που βιώνει πολλά και σημαντικά προβλήματα, τα οποία ξεκινούν από την έλλειψη προσανατολισμού (τι είδους πόλη θέλουμε να έχουμε τα επόμενα χρόνια), αναπτυξιακής διάστασης (οι άλλες πόλεις μας προσπερνούν με συνοπτικές διαδικασίες και πολύ πιο σύγχρονα «οχήματα») και καταλήγουν σε δραματικές ιστορίες της καθημερινότητας με πολίτες που αναζητούν θέσεις πάρκινγκ, στοιχειωδώς ευπρεπή δημόσιο χώρο,  διεξόδους, στήριξη και –επιτέλους-, χαρά.

Πότε θα συζητηθούν όλα αυτά; Μεταξύ σωσιβίου και χαλαρού βίου είναι η προφανής απάντηση, μόνο που εδώ δεν μιλάμε για ταξίδι αναψυχής στην Αίγινα, αλλά για το μέλλον της πόλης για την επόμενη τετραετία (το προφανές) και για τα επόμενα χρόνια (στο πλαίσιο της  λογικής ότι η  οικοδόμηση ενός σχεδίου αποδίδει σε εύλογο διάστημα).

Είναι αυτό το μίγμα συνθηκών ικανό να κινητοποιήσει τους πολίτες στη διαδικασία συνειδητής επιλογής για την πόλη τους;

Θα το δείξουν η ιστορία, η αντοχή του καύσωνα και ο ρυθμός του μηνιαίου προεκλογικού αγώνα.

Υπάρχουν δύο δρόμοι σε αυτό. Ο ένας είναι της φιγούρας και της φανφάρας (ιδιαίτερα προσφιλης εσχάτως σε ό,τι αφορά την πολιτική), ο οποίος είθισται να κερδίζει έδαφος όταν το χάνει ο απαιτούμενος για τις διαδικασίες χρόνος. Ο άλλος δρόμος είναι της κατάθεσης πειστικών προτάσεων για τους Πατρινούς. Ας ελπίσουμε ότι θα επιλεγεί ο δεύτερος και θα προλάβουμε να ακούσουμε και να συγκρίνουμε θέσεις και διαθέσεις, είτε φοράμε είτε όχι ακόμη το… μαγιό.

Καλές είναι οι βουτιές, αλλά πρέπει να δούμε και τον "χειμώνα". Μην το πάθουμε σαν ταν -κατά τα άλλα λατρεμένο- τζίτζικα.