ΗΜΕΡΑ 352η με καρκίνο: Στην Ογκολογική για θεραπεία με τρία νέα παιδιά

Κάθε δεύτερη Τρίτη που πάω στην Ογκολογική για θεραπεία, συνειδητοποιώ πόσο άτιμη είναι αυτή η αρρώστια. Σήμερα Δευτέρα, τρία νέα παιδιά, ήσαν δεν ήσαν 25 χρονών, περίμεναν υπομονετικά κι αυτά, για να κάνουν θεραπεία.

Η σημερινή ήταν από εκείνες τις ημέρες που χρειαζόσουν αρκετή υπομονή. Κόσμος πολύς περίμενε τη σειρά του για να κάνει θεραπεία. Στις 2 και 10 το μεσημέρι, ήρθε η σειρά μου.

Κρεβάτι δεν υπήρχε, ευτυχώς βρέθηκε μια καρέκλα να καθίσω για να μου βάλουν το φάρμακο. Οι νοσηλεύτριες δεν έπαιρναν ανάσα, ούτε για να πιουν νερό δεν σταματούσαν.

Απέναντι από την καρέκλα που βρήκα, ήταν ξαπλωμένο το ένα 25χρονο παλικάρι. Δίπλα του η μητέρα του, αμίλητη, του χάιδευε το χέρι. Τα δύο άλλα νέα παιδιά, βρήκαν μια θέση σε άλλους θαλάμους για να απλώσουν το χέρι τους και να πέσει το φάρμακο.

Πριν καλά-καλά ξεκινήσει η ζωή τους, πρέπει να δώσουν μάχη για να την υπερασπιστούν. Γι αυτό λέω είναι άτιμη αυτή η αρρώστια.

Η μία εικόνα, τα νέα παιδιά.

Η άλλη εικόνα ο 70χρονος (τόσο τον έκανα) που είχε έλθει μόνος του, χωρίς συνοδό.

Είχε περάσει 2.30 το μεσημέρι και ακόμα δεν είχε τελειώσει η θεραπεία.

-«Μόνος σου είσαι;» τον ρωτάει η νοσηλεύτρια.

-«Ναι» αποκρίνεται.

-«Και ποιος θα σου γράψει τα φάρμακα;» τον ξαναρωτάει.

-«Θα πάω τώρα, μόλις τελειώσω» απαντάει.

Αλλά ήταν αργά, καθώς στις 2.30 κλείνουν τα ιατρεία στα οποία γράφονται τα φάρμακα. Οπότε, πρέπει να ξαναπάει σήμερα στο Νοσοκομείο για να τού γράψουν τα φάρμακα.

Βλέποντας αυτές τις δύο εικόνες, συνειδητοποιώ πόσο πιο τυχερός είμαι. Έζησα τα νιάτα μου, χωρίς να τρέχω για θεραπείες και σε γιατρούς. Και τώρα που πρέπει να τρέχω στην Ογκολογική, έχω δίπλα μου δικούς μου ανθρώπους. Η (σύζυγός μου) Νεκταρία δεν με αφήνει ούτε λεπτό μόνο μου. Οι γιοί μου, ο Περικλής και ο Θάνος, κοιτάνε να με ξεκουράσουν όσο περισσότερο γίνεται.

Είμαι πράγματι τυχερός, έστω κι αν μού ‘κατσε  η ατυχία να μπλέξω με τον καρκίνο.

Σήμερα στην Ογκολογική συνάντησα και γνώρισα από κοντά και την κ. Κλεάνθη και το γιό της τον κ. Σωτήρη που τη συνόδευε και την φρόντιζε. Η κ. Κλεάνθη βρέθηκε με καρκίνο την ίδια περίοδο που αντιμετώπιζε  την ασθένεια και ο σύζυγός της, ο κ. Γιώργος.

Προ ημερών είχα φιλοξενήσει στο Ημερολόγιο, την εμπειρία τους, όπως μας την εξιστόρησε ο κ. Σωτήρης (Μια οικογένεια με καρκινοπαθείς και τους δύο γονείς). Χθες λοιπόν έκανε χημειοθεραπεία. Χάρηκα που τους γνώρισα από κοντά.

Κράτησα για το τέλος, τα νέα για το δικό μου καρκίνο. Σήμερα με εξέτασε εξονυχιστικά ο Ογκολόγος μου, ο κ. Καλόφωνος. Με βρήκε καλά, όπως άλλωστε όλες τις φορές που με έχει εξετάσει μέχρι σήμερα. Ο προγραμματισμός είναι, την επόμενη εβδομάδα να κάνω αξονική τομογραφία, για να δούμε αν αποδίδει η ανοσοθεραπεία. Κι αν δεν αποδίδει θα περάσουμε αμέσως σε άλλη μέθοδο θεραπείας, για να μην χάνουμε χρόνο.

Ωστόσο, μια μελέτη που έκαναν πρόσφατα στην Ογκολογική του Ρίου δείχνει ότι η ανοσοθεραπεία έχει πολύ θετικά αποτελέσματα σε καρκινοπαθείς με καρκίνο του πνεύμονα,  που είναι σχετικά νέοι, νιώθουν καλά και έχουν περισσότερο από το φυσιολογικό βάρος (πείτε μας και …ολίγον χοντρούς, δεν μας νοιάζει).

Διαθέτω όλα τα  χαρακτηριστικά, οπότε, μπορώ να αισιοδοξώ ότι ίσως είμαι σε αυτούς που έχουν ελπίδες η ανοσοθεραπεία να τους κάνει καλά. Θα το ξέρουμε σε δέκα μέρες. Έως τότε, υπομονή.

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μέχρι να με βρει ο καρκίνος ένιωθα άτρωτος...

ΗΜΕΡΑ 350η με καρκίνο: πόσο αλλάζουν τη συμπεριφορά μας οι αρρώστιες...

ΗΜΕΡΕΣ 337η -343η: Οι δικοί μου άνθρωποι που χτυπήθηκαν από καρκίνο

Το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς