Πάτρα: Παρουσιάζεται η ποιητική συλλογή της Θεώνης Κ. Αναστασοπούλου

Με τίτλο “Μια άνοιξη που ν’ αντέχει”

“Μια άνοιξη που ν’ αντέχει”, τιτλοφορείται το νέο ποιητικό βιβλίο της Θεώνης Κ. Αναστασοπούλου που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διαπολιτισμός και θα παρουσιαστεί σε εκδήλωση την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018 στις 19.30 το απόγευμα, στην Στέγη Γραμμάτων «Κωστής Παλαμάς» στην οδό Κορίνθου 241, στην Πάτρα. Την εκδήλωση συνδιοργανώνουν οι εκδόσεις Διαπολιτισμός και το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό diapolitismos.net, (η πρώτη ποιητική συλλογή της Θεώνης Κ. Αναστασοπούλου με τίτλο “Το ελάχιστο μόνο” εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2017 επίσης από τις εκδόσεις Διαπολιτισμός).

Για το βιβλίο θα μιλήσουν, η Χριστίνα Καραντώνη, ποιήτρια-φιλόλογος και η Χαρά Μπανάκου-Καραγκούνη, καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ποιήματα θα διαβάσουν ο Αλέξης Γκλαβάς, πολιτιστικός συντάκτης-μουσικός παραγωγός και η Κατερίνα Μπέλλα, ηθοποιός, χορογράφος-χορεύτρια.

Πρόκειται για ποίηση στοχαστική-λυρική με προσωπικό και αναγνωρίσιμο ύφος. Ο ποιητικός λόγος, εδώ, επιχειρεί να υποβάλει αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί, καταφεύγοντας στη δραστική ορατότητα της ποιητικής εικόνας. Απέναντι στη φθορά του χρόνου, την οδύνη του θανάτου και το πένθος της απώλειας προβάλλει την ποιητική εμπειρία ως μέσον επανάκτησης μιας αρχέγονης λυτρωτικής ενότητας του ανθρώπου με τη φύση.

Επί πλέον, υπογραμμίζει την μοναδικότητα κάθε ατομικής ύπαρξης (έμψυχης ή άψυχης) και αναδεικνύει το δικαίωμά της να λάμψει ως τέτοια, αφήνοντας το δικό της ίχνος σε ένα είδος μνήμης υπερχρονικής, μνήμης-μήτρας ικανής να δεξιώνεται μια άπειρη πολλαπλότητα μορφών.

Σ' έναν κόσμο που σπαράσσεται από σκληρές αντιθέσεις, η συγκίνηση που δημιουργεί η ποίηση αυτή δρα συμφιλιωτικά, βγάζοντας στην επιφάνεια την πλέον βαθιά και, συγχρόνως, συμπαντική πλευρά του ανθρώπου.

Κρυφές συνάφειες

Το χρυσάφι της γης

τεμαχισμένο

από τις λεπίδες του ήλιου.

Φύλλα φθινοπωρινά έγινε,

που ο άνεμος βίαια

έσερνε στα ρείθρα.

Χάλκινη μπόρα

απειλητική αντηχούσε

μέχρι τις στοές

απόμακρων ορυχείων.

Κάποιος, ωστόσο,