ΠΑΡΙΣΙ, ΛΟΥΒΡΟ: ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΤΕΛΑΚΡΟΥΑ ΣΥΝΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΡΕΤΡΟΣΠΕΚΤΙΒΑ ΣΗΜΕΡΑ

Αντίπαλο δέος για τη Μόνα Λίζα; Eναν από τους «γίγαντες» της παγκόσμιας ζωγραφικής, τον ηγέτη του ευρωπαικού ρομαντικού χρωστήρα, τον πιο φλογερό και παθιασμένο εκφραστή της ελευθερίας και του ηρωισμού του ανθρώπου, τον Ευγένιο Ντελακρουά, υποδέχθηκε από τα τέλη του περασμένου μήνα το πιο διάσημο και δημοφιλές μουσείο του κόσμου, το Λούβρο του Παρισιού. 155 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου καλλιτέχνη, το γαλλικό κοινό και πλήθη τουριστών θαυμάζουν μια επιβλητική ρετροσπεκτίβα, με 180 πίνακες, πολλοί από τους οποίους ανήκουν στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης.

Εδώ και πολλά χρόνια –από το 1963-δεν έχει ξαναγίνει αναδρομική έκθεση για το μετρ των θρησκευτικών και ιστορικών σκηνών και της τοπιογραφίας, ο οποίος θαύμαζε απεριόριστα τα επιτεύγματα των μεγάλων Φλαμανδών και Βενετών ζωγράφων του 16ου και του 17ου αιώνα και με τη σειρά του ενέπνευσε τους ιμπρεσιονιστές. Ηταν  ένας από τους πιο παραγωγικούς Γάλλους ζωγράφους όλων των εποχών που αποτύπωσε μοναδικά το φόβο, τον πόνο, την απελπισία, τη βία, την επιθυμία και την ανάγκη για ελευθερία με εμπνεύσεις από τη μυθολογία, την πίστη, τον πόλεμο, τη μυστηριακή ανατολή. Η αριστοτεχνική χρήση στην εναλλαγή φως- σκοτάδι, τον έκανε μοναδικό στο είδος του. Πρωτοποριακή θεωρείται και η τόλμη του να ζωγραφίζει μαζί διαφορετικές ανθρώπινες φυλές αλλά και να «παίζει» με τη φωτεινότητα της επιδερμίδας των ηρώων του.

Η ευρεία συλλογή έργων της έκθεσης καλύπτει όλη τη ζωή του Ευγένιου Ντελακρουά (1798–1863). Οι επιμελητές του Λούβρου, Sébastien Allard και Côme Fabre, έχουν δομήσει έτσι τα εκθέματα, κυρίως ζωγραφικούς πίνακες, ώστε γίνεται πλήρης χαρτογράφηση του έργου του ενώ, ταυτόχρονα, δίνεται η δυνατότητα στο κοινό αλλά και στους ειδικούς να αποτιμήσουν, την παρακαταθήκη που άφησε πίσω του. Για να υλοποιηθεί η όλη παραγωγή κατέφθασαν πίνακες όχι μόνο από τη Νέα Υόρκη αλλά και από γαλλικά μουσεία (Λιλ, Μονπελιέ, Μπορντό κ.α.) όπως και από Αγγλία, Γερμανία, Καναδά, Βέλγιο, Ουγγαρία.

Η  έκθεση περιλαμβάνει τον πιο αναγνωρίσιμο και εμβληματικό πίνακα του Ντελακρουά «Η ελευθερία οδηγεί το λαό» αλλά και το έργο «Η καταστροφή της Χίου» που αναφέρεται στην ελληνική ιστορία και θεωρείται η πλέον ουμανιστική δημιουργία του. (Λόγω μάλιστα των πελώριων, μνημειακών τους διαστάσεων τα έργα αυτά δεν θα μεταφερθούν στην έκθεση που θα ακολουθήσει στη Νέα Υόρκη). Παρουσιάζονται κι άλλες ελαιογραφίες για την Ελλάδα, όπως η «Μήδεια» και «Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου». Mαζί τους θαυμάζεται και ο ονομαστός πίνακας «Ο Θάνατος του Σαρδανάπαλου». Το ευρύτερο κοινό δεν γνωρίζει πάντως πως όλα τα γνωστά αριστουργήματα προέρχονται από την πρώτη δεκαετία της καλλιτεχνικής πορείας του ζωγράφου, ενώ η προσφορά του τα επόμενα χρόνια έμεινε στην αφάνεια. Eπίσης, δεν είναι γνωστό πως ο Ντελακρουά ήταν εικονογράφος των βιβλίων του Σέξπηρ και πως για να ξεφύγει από την παριζιάνικη κουλτούρα ταξίδεψε στο Μαρόκο και την Αλγερία, τόποι που ενέπνευσαν τη ζωγραφική του.

*Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 23 Ιουλίου (και είναι πρώτης τάξεως αφορμή να ξαναπάμε Παρίσι)