Ατέλειωτος Καζάκος με επαναστατικό πάλκο
Ανταποκριθήκαμε στην επίσημη πρεμιέρα της κεντρικής, πολυπρόσωπης παραγωγής του ΔΗΠΕΘΕ μας, σε ένα κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο, ανάμεσα σε πρόσωπα και συνεργάτες της δημοτικής αρχής, ΜΜΕ, συνεπείς και νέους φίλους του θεάτρου, το συνθέτη της μουσικής του «Γαλιλαίου» Διονύση Τσακνή και την πρώην υπουργό Νάντια Βαλαβάνη.Σας προειδοποιούμε λοιπόν πως η παράσταση κρατάει τρεις ολόκληρες ώρες, με τον Καζάκο να επιδίδεται σε έναν πελώριο μονόλογο στο φινάλε και τελικά να αντιλαμβανόμαστε πως ο βίος του αναγεννησιακού ιταλού επιστήμονα Γαλιλαίου είναι απλώς η ...πρόφαση για να αναφερθεί ο Μπρεχτ στο πολυαγαπημένο του θέμα ταξικής πάλης και να τραγουδάει ο θίασος παθιασμένα «Σπάστε τις αλυσίδες της σκλαβιάς».
Η αλήθεια είναι πως ο «Γαλιλαίος» είναι ο εκτενέστερος ρόλος του Μπρεχτ και ο ακούραστος για τα 80 του χρόνια Κώστας Καζάκος τον απέδωσε ανθρώπινα και πειστικά, παίζοντας πολύ πιο σύγχρονα από τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Ηταν ο μόνος που «διασώθηκε» από πλευράς τόνου και εκφραστικού μέτρου, μαζί με τη νεαρή ηθοποιό που ενσαρκώνει την κόρη του, καθώς όλοι οι δεύτεροι ρόλοι έχουν απανωτές στιγμές υπερβολής –ειδικά η άρχουσα τάξη που αναδεικνύεται ως καρικατούρα. Η δομή της παράστασης βασίζεται στις σκηνές των διαλόγων του Γαλιλαίου με τους υποστηρικτές και τους επικριτές του, διατυπωνοντας τη λατρεία του για την έρευνα , την επιστήμη και την αλήθεια, με φόντο γιγαντοοθόνη με προλόγους των γεγονότων, χάρτες της δουλειάς του, το σύμπαν, εικόνες εποχής των ιταλικών πόλεων κλπ Στις σκηνές αυτές παρεμβάλλονται ζωντανά τραγούδια από μια ερμηνεύτρια «πασιονάρια» της κοινωνικής αδικίας και ζωντανή κομπανία πίσω της. Ειδικά στη σκηνή του Καρναβαλιού και στο χορωδιακό φινάλε ο θίασος θυμίζει «πορεία»για το δίκιο του εργάτη, μέχρι που αναρρωτιέσαι πότε θα βγουν τα ... σφυροδρέπανα. Ο ειρωνικός στόμφος, οι συνεχείς εξάρσεις και η επανάληψη της φράσης «γίνε της ζωής σου αφεντικό» αποδεικνύουν ξεκάθαρα τον πρωταρχικό στόχο ανεβάσματος του έργου. Το κοντραμπάσο είναι βέβαια εδώ για να θυμίσει πως βλέπουμε Μπρεχτ, ο οποίος ήταν βέβαια ο «αριστερός» πρωτοπόρος του παγκόσμιου θεάτρου, αλλά στον 21ο αιώνα του αξίζει να αποδίδεται πιο σύγχρονα και πιο αφαιρετικά. Με λίγα λόγια "φωνάζει" η συνέπεια της πολιτικής «κατήχησης» μέσω πολιτισμού σε αυτή την πόλη, αλλά διατηρούμε το δικαίωμα να αναγνωρίζουμε το αναχρονιστικά υπερβολικό,όταν το συναντάμε στην επίσημη αυλαία μας. ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
