Ο "Θάλαμος αρ. 6" στην Πάτρα-Το thebest βρέθηκε στις πρόβες της παράστασης

Τι μας αποκάλυψαν οι συντελεστές

Μια ιδιαίτερη παράσταση παρουσιάζει αυτές τις ημέρες το «Λιθογραφείον». Ο «Θάλαμος αρ. 6» του Άντον Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου. Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και αποτελεί ένα σκληρότερα και πιο επαναστατικά κείμενα της εποχής του. Σε μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου θίγει μια θεματολογία πολύ ασυνήθιστη για τα δεδομένα του 19ου αιώνα και όχι μόνο.

"Με αφετηρία τα προσωπικά βιώματα του «γιατρού» Τσέχωφ και εργαλείο την πάντα διεισδυτική ματιά του, η νουβέλα ανατέμνει μια πραγματικότητα ζοφερή που λίγο απέχει από αυτήν των ψυχιατρείων του 20ου αιώνα".

Της Κωνσταντίνας Τσίχλα

Το thebest.gr βρέθηκε στις πρόβες τις παράστασης και μίλησε με την σκηνοθέτιδα Γιολάντα Μαρκοπούλου και τους ηθοποιούς της παράστασης.

Γιολάντα Μαρκοπούλου

Βρίσκεστε στην Πάτρα για παρουσιάζετε το έργο «Θάλαμος αρ. 6» του Άντον Τσέχωφ. Να πούμε λίγα λόγια για την υπόθεση…

Βρισκόμαστε σε ένα νοσοκομείο σε μια ψυχιατρική κλινική. Μέσα σε αυτήν υπάρχει ο θάλαμος με τον αριθμό 6.Ο Ράγκι, γιατρός και διευθυντής του νοσοκομείου επισκέπτεται όλο και πιο συχνά τον θάλαμο κατά την διάρκεια του έργου. Ξεκινάει ως ο διευθυντής του νοσοκομείου και σιγά σιγά , όσο κυλάει το έργο φτάνει όλο και πιο κοντά στον θάλαμο ώσπου και ο ίδιος γίνεται τρόφιμος της ψυχιατρικής κλινικής. Βλέπουμε πώς ο κόσμος γύρο του και η κοινωνία δημιουργεί μια δύνη η οποία τον παρασύρει όλο και περισσότερο και μέσα από την ανάγκη του να κάνει κάτι καλύτερο για το νοσοκομείο και να βελτιώσει τα πράγματα βρίσκεται σε αδιέξοδα, καταλήγει σε απραξία και ασθενής στην κλινική
Τι σε κέντρισε σε αυτό το έργο και αποφάσισες να το σκηνοθετήσεις;

Το θέμα του εγκλεισμού είναι ένα θέμα που με απασχολεί. Εγκλεισμός δεν συμβαίνει απαραίτητα σε μια φυλακή μόνο αλλά και μέσα στην κοινωνία. Πώς είναι για έναν άνθρωπο να μην είναι αποδεκτός, να είναι διαφορετικός για να μπορέσει να επιβιώσει; Πώς είναι να υπάρχει γύρο σου ένα σύστημα που δεν σε αφήνει να προοδεύσεις. Ειδικά στην εποχή μας αισθάνεσαι οτι έχεις ένα τοίχος μπροστά σου που δεν μπορείς να περάσεις.

Τελικά μέσα από το έργο είναι οι άνθρωποι που καταλήγουν στον θάλαμο ψυχασθενής ή είναι διαφορετικοί. Και αυτή την διαφορετικότητα πώς αντιμετωπίζεται στις μέρες μας; Αυτό νομίζω οτι είναι ένα μεγάλο θέμα στις μέρες και αυτό είναι που με κέντρισε στο έργο.

Πώς είναι να σκηνοθετείς ένα έργο που δεν έχει ξανά ανέβει;

Η πρόκληση είναι μεγάλη εξαρχής. Πρόκειται για μια νουβέλα που δουλέψαμε μέσα από την πρόβα με τους συντελεστές της παράστασης και προέκυψε μια διασκευή. Αυτή αποτελεί πλέον το έργο το οποίο είναι πια δικό μας. Μπορώ να πω οτι είναι κάτι πρωτότυπο. Ήταν πρόκληση το να διασκευάσουμε ένα λογοτεχνικό έργο.

Τι πιστεύεις ότι παίρνει μαζί του φεύγοντας ο θεατής;

Αυτό δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Ξέρω όμως ότι το έργο θίγει πολλά θέματα και σίγουρα ο κάθε θεατής παίρνει μαζί του κάτι ξεχωριστό φεύγοντας.

Λέγεται ότι η παράσταση έχει μια «κινηματογραφική δύναμη»…

Αυτό είναι μια κρίση εκ του αποτελέσματος. Δεν συμβαίνει ως τρόπο σκέψης. Υπάρχουν κάποια στοιχεία κινηματογράφου που εντάσσω στην παράσταση. Έχει να κάνει με τον τρόπο που χτίσαμε την διασκευή σε πολλά επίπεδα. Αλλάζεις χώρους, τόπους. Είναι σαν να κάνεις ένα μονταζ στην σκηνή.

Νίκος Γιαλαλής

Λίγα λόγια για τον ρόλο σου…

Υποδύομαι τον γιατρό Ράγκι ο οποίος ξεκινά με όνειρα αλλά η πραγματικότητα τον διαψεύδει. Σύντομα βρίσκει διέξοδο στο διάβασμα και στην σκέψη προσπαθώντας να μην πειράξει κανέναν. Όταν όμως διευθύνεις ένα ίδρυμα το να μην δρας πειράζει. Κι ενώ έχει αποχωρήσει από τον κόσμο.. ο κόσμος τον βρίσκει και τον κλείνει στον θάλαμο.

Τι σε κέρδισε σε αυτό τον ρόλο;

Μια φράση του Τσέκωφ.. «Όταν στρέψουν οι άνθρωποι το βλέμμα τους στο πρόσωπο σας να ξέρετε ότι μόλις πέσατε σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν θα βγείτε ποτέ σας».

Παναγιώτης Παναγόπουλος

Υποδύεσαι τους…

Κάνω τέσσερις ρόλους οι οποίοι αντιπροσωπεύουν στο σύνολό τους την κοινωνία. Κάνω τον φίλο του γιατρού, έναν τρελό που νοσηλεύεται στον θάλαμο, έναν αντιδήμαρχο, έναν άλλον γιατρό νοσοκομείο..

Πώς είναι αυτή η εναλλαγή προσώπων πάνω στην σκηνή;

Είναι πρόκληση για τον ηθοποιό. Έτσι κι αλλιώς είναι δώρο να παίζεις Τσέχωφ. Είναι πολύ βαθύς ο τρόπος που περιγράφει και αναλύει όλους τους ήρωες.

Ποιο πρόσωπο σε κέρδισε περισσότερο;

Είναι ο φίλος του γιατρού. Πρόκειται για έναν φωνακλά, μέθυσο, κατεστραμένο αλλά είναι ο μόνος που αγαπάει τον γιατρό και ενδιαφέρεται για αυτόν.