« Όλοι οφείλουν να φέρονται στο ΠΑ.ΣΟ.Κ με τρυφερότητα και σεβασμό»

« Όλοι οφείλουν να φέρονται στο ΠΑ.ΣΟ.Κ με τρυφερότητα και σεβασμό». Είναι απόσπασμα από τη συνέντευξη του Ε. Βανιζέλου στον Θ. Λουλούδη , εκδότη της εφημερίδας Πελοπόννησος.

Το ιστορικό στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξεχνά όμως ότι αυτός που δεν φέρθηκε με καμία «τρυφερότητα» και κανέναν «σεβασμό» στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν ο ίδιος.

Αφορά την περίοδο Ιούνιος 2013 μέχρι Ιανουάριος 2015.

Ο Ε. Βενιζέλος ήταν τότε Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο υπό την ηγεσία του συγκυβέρνησε τη χώρα με τη Ν.Δ. και πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά.

Ο ίδιος υπήρξε Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός εξωτερικών.

Κατά την άποψή του αυτό έγινε γιατί η χώρα δεν άντεχε άλλες εκλογές μέσα στη θύελλα των μνημονίων και όφειλε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να συνεισφέρει στη σωτηρία της.

Και πράγματι έτσι ήταν και έτσι έγινε. Η χώρα σώθηκε αλλά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εξαφανίστηκε. Στις ευρωεκλογές του 2014 πήρε 8,02% των ψήφων και στις βουλευτικές του 2015 βυθίστηκε στο ευτελέστατο για το κόμμα του Α. Παπανδρέου 4,68%!! Ενώ η Ν.Δ. συγκράτησε τα παραδοσιακά ποσοστά της Δεξιάς.

Λογική και αναμενόμενη πολιτική εξέλιξη. Τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που επέβαλαν οι δανειστές (π.χ. ΕΝΦΙΑ) και εφάρμοσε ένα κόμμα φιλικό προς τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες ήταν μοιραίο και αναπόφευκτο να του στοιχίσουν ακριβά.

Θα μπορούσε όμως ο Ε. Βενιζέλος να πολιτευτεί διαφορετικά εκείνη την κρίσιμη για την Ελλάδα εποχή;

Φυσικά θα μπορούσε. Αν όμως ήθελε να επιλέξει μια άλλη κοινοβουλευτική στάση απέναντι στις τότε έκτακτες ανάγκες της χώρας.

Εξηγούμαι:

Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία οι χώρες κυβερνούνται είτε από μονοκομματικές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, είτε από κυβερνήσεις συνεργασίας είτε από κυβερνήσεις ανοχής.

Δηλαδή το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα μπορούσε να επιτρέψει στη Ν.Δ. που είχε 129 βουλευτές να κυβερνήσει με την ανοχή των 33 δικών του βουλευτών.  

Θα έδινε στην χώρα την ευκαιρία να κυβερνηθεί, να πάρει τα μέτρα που απαιτούσαν οι δανειστές, να μην έχει αλλεπάλληλες εκλογές αλλά δεν θα ήταν αυτό που θα νομοθετούσε και θα επέβαλε δια των υπουργών του στους ψηφοφόρους του τα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα στην πολιτική ιστορία της χώρας.

Με μια τέτοια κοινοβουλευτική εκδοχή όμως ο Ε. Βενιζέλος δεν θα γινόταν τότε Αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης ούτε υπουργός εξωτερικών.

Επέλεξε όμως να πάρει αυτός τις θέσεις και να οδηγήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο θλιβερό 4,68% των ψήφων.

Δεν το λες και ότι του συμπεριφέρθηκε με πολλή τρυφερότητα και μεγάλο σεβασμό.