Κέντρισε το ενδιαφέρον των Πατρινών σινεφίλ η ταινία "Την Έλεγαν Μαρία"

Το ενδιαφέρον των σινεφίλ κέντρισε η ταινία που πρόβαλλε η Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας την Δευτέρα 27 και την Τρίτη 28-10-2025 στη 2η αίθουσα του Πάνθεον. Η ταινία ήταν το κοινωνικοδραματικό δραματικό φιλμ Γαλλικής παραγωγής 2024, «Την Έλεγαν Μαρία» της Τζέσικα Παλούντ, που αφορούσε στην Γαλλίδα ηθοποιό, Μαρία Σνάιντερ που είχε γεννηθεί στις 27 Μαρτίου 1952 στο Παρίσι και πέθανε στις 3 Φεβρουαρίου 2011.

Η Σνάιντερ υπήρξε μία ιδιαίτερη περίπτωση ηθοποιού, η οποία έγινε ευρέως γνωστή χάρη στον ρόλο της στην πολυσυζητημένη ταινία «Το Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» του Ιταλού σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, όπου πρωταγωνιστούσε ο σούπερ σταρ Μάρλον Μπράντο. Αυτός ήταν ο πρώτος της σημαντικός και ταυτόχρονα πρωταγωνιστικός ρόλος πλάι μάλιστα σε ένα ιερό τέρας του παγκόσμιου κινηματογράφου, τον Μπράντο που εκείνη την εποχή το ’72 κατακτούσε με τον «Νονό» το 2ο του βραβείο Όσκαρ καλύτερου α’ ανδρικού ρόλου. Η Maria Schneider ήταν δεν ήταν 19 ετών στα γυρίσματα της ταινίας που έμελλε να απαγορευτεί στην Ιταλία και να χαρακτηριστεί σε ορισμένες σκηνές της ως «πορνογραφική» ενώ ο Μπερτολούτσι εκείνη την εποχή έχασε και το δικαίωμα να ψηφίζει στη χώρα του. Η ταινία της Παλούντ με μία εξαιρετική νεαρή πρωταγωνίστρια, την Άναμαρία Βαρτολομέι & τον Ματ Ντίλον ως Μάρλον Μπράντο να πλησιάζει πολύ τον μεγάλο σταρ στο φυζίκ και στις εκφράσεις, ασχολείται στο πρώτο της μέρος με τα γυρίσματα της περιβόητης ταινίας του 32χρονου τότε Μπερτολούτσι που είχε πάρει τα κινηματογραφικά εύσημα με τον «Κονφορμίστα» & όπως αντιλαμβάνεστε, η κρίσιμη σκηνή που αποδίδεται και αρκετά ρεαλιστικά είναι αυτή που ο Πολ (Μπράντο) βιάζει την Τζιν (Μαρία Σνάιντερ) χρησιμοποιώντας βούτυρο.

Η μόνη προειδοποίηση στην νεαρή και άπειρη ηθοποιό Σνάιντερ από τον Μπερτολούτσι όπως βλέπουμε στην ταινία της Παλούντ, ήταν πως σκοπός του ήταν οι ωμές, γεμάτες ένταση ερωτικές σκηνές ωστόσο ο σκηνοθέτης και ο Μπράντο είχαν προσυννενοηθεί για το extreme της σκηνής με την Τζιν (Μαρία Σνάιντερ) να ξεσπά σε δυνατούς λυγμούς την ώρα της πράξης και ενώ η ίδια είναι γυρισμένη μπρούμυτα στο πάτωμα με τον Πολ (Μπράντο) από πάνω της.

Δεν μου ζήτησε κανένας από τους δύο συγγνώμη, μετά το τέλος της ταινίας έφυγαν και οι δύο από το Παρίσι και απέμεινα μόνη να αντιμετωπίζω την αρνητική δημοσιότητα και τις επιθέσεις, την ακούμε να λέει στο φιλμ. Ένα φιλμ δυνατό, αποκαλυπτικό, σε ορισμένα σημεία κάπως φλύαρο αλλά και με ένα εξαιρετικό φινάλε με τη Σνάιντερ πλέον πιο ώριμη να παίρνει τρόπον τινά το αίμα της πίσω! Στενόχωρες οι σκηνές που τη βλέπουμε εθισμένη στην ηρωίνη, κάτι που οι περισσότεροι ενδεχομένως δεν γνώριζαν για την ηθοποιό που είδε το όνομα & την καριέρα της να απογειώνεται εν μία νυκτί και συνάμα να βρίσκεται αντιμέτωπη και εκτεθειμένη με τα άσχημα της δημοσιότητας και δη της κακής. Ωστόσο μπορεί η Σνάιντερ να μην έγινε η νέα Ζαν Μορώ ή Καντρίν Ντενέβ του ευρωπαικού σινεμά, κατάφερε πάντως να την εμπιστευτούν μεγάλοι σκηνοθέτες όπως ο Μικελάντζελο Αντονιόνι στο «Επάγγελμα Ρεεπόρτερ» όπου η Σνάιντερ έπαιξε το ’75 δίπλα στον Τζακ Νίκολσον ή το ’81 ο Ζακ Ριβέτ - Jacques Rivette στο φιλμ «Merry-Go-Round».

Μία σε κάθε περίπτωση ενδιαφέρουσα ταινία που στην κυριολεξία μας δίνει ένα πλήρες, σκοτεινό πορτρέτο της Σνάιντερ ενώ ο χαρακτήρας του Μπράντο, ο οποίος προτάθηκε και για Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου για το «Ταγκό», το οποίο αποθέωσε η δύσκολη Αμερικανίδα κριτικός Πολίν Καέλ, θα λέγαμε πως μένει κάπως μετέωρος στην ταινία της Παλούντ.