Του Στέλιου Ταταράκη
Απ’ όταν ήμασταν παιδιά άλλος έπαιρνε πολλές φορές αποφάσεις για εμάς. Όταν ήμασταν μικροί οι γονείς μας, μας έλεγαν να πάμε σχολείο, να πάμε γυμνάσιο, μετά λύκειο, αυτοί πίεζαν και για το πανεπιστήμιο.
Είχαν λόγο και στο τι θα σπουδάσουμε. Μας πηγαίναν από εδώ, μας έτρεχαν από εκεί. Όλα αυτά είναι πολύ όμορφα.
Όμως δεν είναι σκοπός αυτών των σκέψεων, το να κρίνουμε τους γονείς μας. Το κείμενο αυτό γράφτηκε για να δείξουμε πως πάντα έχουμε κάποιον ή κάποιους να καθορίζουν τη ζωή μας και τον χρόνο μας.
Τη μια είναι η οικογένεια, την άλλη είναι το αφεντικό κλπ. Μας βάζουν να κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν (αγγαρείες), έτσι τρώμε τον ελεύθερο μας χρόνο. Όλο τον καιρό σπαταλάμε τον χρόνο μας πολλές φορές σε άσκοπες δραστηριότητες που δεν μας χαροποιούν. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε χρόνο. Πότε κάναμε τελευταία φορά κάτι που θέλαμε εμείς; Ποτέ είχαμε τελευταία φορά ελεύθερο χρόνο; Τελικά η ζωή είναι δική μας ή των άλλων;
Τον χρόνο και τη ζωή μας δεν τη χρησιμοποιούμε εμείς. Όμως εμείς έχουμε δώσει τα δικαιώματα στους άλλους, διότι εάν εμείς δεν τους αφήναμε, κάνεις δεν θα μας τα πείραζε. Λόγω αυτού δεν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε χρόνο, δεν έχουμε βρει δραστηριότητες που να μας αρέσουν και το πιο σημαντικό, δεν έχουμε δημιουργήσει τον τρόπο ζωής που θέλουμε.
Δεν έχουμε κάνει τίποτα για τον εαυτό μας και περιμένουμε να ζούμε χαρούμενοι και με τον τρόπο που θέλουμε. Αυτό είναι το αστείο στην υπόθεση. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, με τα δικαιώματα που έχουμε δώσει. Για να τα πάρουμε πίσω θα πρέπει να αλλάξουμε μυαλά, διότι με τον ίδιο τρόπο σκέψης δεν θα έρθει ποτέ η αλλαγή. Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να πάρουμε απόφαση, πρέπει να δεσμευτούμε για να κάνουμε το διαφορετικό. Το διαφορετικό δείχνει πως υπάρχει κάτι άλλο που δεν το έχουμε δει και το οποίο μπορεί να μας ταιριάζει περισσότερο.
Όλοι μπορούν να μιλάνε και να λένε την γνώμη τους. Αυτό μπορούν να κάνουν μόνο. Ποτέ δεν θα σταματήσουν. Εμείς μπορούμε να μην τους ακούμε και αυτό θα γίνει όταν πάρουμε την απόφαση. Δεν σημαίνει πως επειδή όλοι πάνε μέσω μια πορείας θα πρέπει και εμείς να πάμε μαζί τους. Οι άγκυρες και το να κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν δεν χωράνε στη ζωή μας. Όμως για να μπορέσουμε να αρχίσουμε τη νέα μας ζωή με τη νέα μας ταυτότητά χρειαστεί να πάρουμε αποφάσεις.
Όλα γίνονται, τα αδύνατα γίνονται δυνατά με την απόφαση και δράση. Υπάρχουν τόσα παραδείγματα από τη ζωή ανθρώπων που κατάφεραν να δημιουργήσουν τη ζωή που ήθελαν μέσα από τεράστιες δυσκολίες . Αυτοί τι διαφορετικό έχουν; Για να μπορέσουμε να φτάσουμε ψηλά δεν χρειάζεται βάρος.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr