Του Ν.Π. Νασόπουλου
Χωρίς την παραμικρή διάθεση απαξίωσης, σχεδόν όλοι έχουμε καταλάβει, λίγο έως πολύ, ποιο είναι το πολιτικό ανάστημα αρκετών βουλευτών μας. Και αυτό που έχουμε καταλάβει συμπυκνώνεται στη φράση «δεν θα του έδινα να διοικήσει ούτε περίπτερο».
Επίσης έχουμε καταλάβει ότι το κριτήριο που αποφασίζουν αρκετοί βουλευτές είναι πρωτίστως προσωπικό και δευτερευόντως (για να μην πω, ουδόλως) εθνικό ή πατριωτικό. Με απλούστερα λόγια, το συμφέρον τους κοιτάζουν και όλα τα άλλα περί εθνικού καθήκοντος είναι στάχτη στα μάτια του (υποψιασμένου πλέον) κόσμου
Η χθεσινή κίνηση του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή να καλέσει όσους συμφωνούν με την κυβέρνηση και προτίθενται να ψηφίσουν Πρόεδρο, να δώσουν από χθες ψήφο και στον προϋπολογισμό, ήταν μια πραγματικά έξυπνη κίνηση, που αποσκοπεί ακριβώς στο να εκθέσει και να αποκαλύψει τα πραγματικά κίνητρα εκείνων των βουλευτών που ήδη παζαρεύουν την ψήφο τους για την εκλογή Προέδρου.
Το παίζουν «επαναστάτες» και «αντιμνημονιακοί» καταψηφίζοντας τον προϋπολογισμό από τον οποίο εξαρτάται η πορεία της χώρας και η ζωή των πολιτών, αλλά δίνουν ψήφο για την παράταση ζωής της κυβέρνησης που εφαρμόζει αυτόν τον προϋπολογισμό, υπερψηφίζοντας έναν (διακοσμητικό) Πρόεδρο.
Γιατί, αν είχε κάποιες σημαντικές εξουσίες ο Πρόεδρος, άντε να πω «χαλάλι, ας ψηφίσουν έναν ικανό Πρόεδρο». Όσο ικανός ή ανίκανος κι αν είναι όποιος εκλεγεί, το ίδιο διακοσμητικός θα είναι, κι ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Ως εκ τούτου, μεταξύ του σημαντικού προϋπολογισμού και του διακοσμητικού προέδρου, θέλουν να μας πείσουν ότι είναι σημαντικότερη η ψήφος στον Πρόεδρο. Ε, γιατί δεν μας λένε κατάμουτρα ότι μας θεωρούν ηλίθιους, το ίδιο είναι.
Παρότι μπορεί να διαφωνώ με τις πολιτικές τους εκτιμήσεις και επιλογές, εκτιμώ την συνέπεια όλων εκείνων που έχουν ψηφίσει όλα τα μνημόνια και εκείνων που έχουν καταψηφίσει τα κυβερνητικοτροϊκανά μέτρα. Αν μη τι άλλο είναι συνεπείς και η συνέπεια πρέπει να εκτιμάται.
Ουδόλως τιμώ, ουδόλως σέβομαι και πλημμυρίζω από απέχθεια και αηδία για όλους εκείνους τους βουλευτές που παζαρεύουν για το τομάρι τους και προκειμένου να αποφύγουν την κοινή χλεύη, προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι πολύ σημαντικό πράγμα η εκλογή ενός διακοσμητικού Προέδρου και μάλιστα πολύ σημαντικότερη από το αν θα συνεχίσει να κυβερνάει τον τόπο μια κυβέρνηση, της οποίας τις επιλογές έχουν καταψηφίσει, καταγγέλοντάς τες ως επικίνδυνες για τον τόπο.
Κατά το κοινώς λεγόμενο «τους χάλασε τη σούπα» χθες ο Τσίπρας. Και έδωσε σε όλους να καταλάβουν ποιο είναι το πολιτικό ανάστημα αυτών που θα δουν ξαφνικά «το φως το αληθινό» κατά την προεδρική εκλογή. Μην κοιτάτε ψηλά, δεν θα τους δείτε. Κοιτάξτε προς τα κάτω, είναι απελπιστικά …(πολιτικά) κοντοί.
Το σκίτσο από την περίοδο της αποστασίας του 1965 (του Κώστα Μητρόπουλου) που συνοδευόταν από τη λεζάντα "Συνεχίζονται οι ζυμώσεις στους κόλπους των αποστατών"
Το σκίτσο από την περίοδο της αποστασίας του 1965 (του Κώστα Μητρόπουλου) που συνοδευόταν από τη λεζάντα "Συνεχίζονται οι ζυμώσεις στους κόλπους των αποστατών"
Πως βγήκε το «γαργάλα τα»
«Γαργάλατας» ήταν το προσωνύμιο του νομικού, λογοτέχνη, δημοσιογράφου και πολιτικού Γεωργίου Αθανασιάδη Νόβα (1893-1986) ο οποίος διετέλεσε και πρωθυπουργός μετά την παραίτηση (ως συνέπεια της σύγκρουσης με το παλάτι) του Γεωργίου Παπανδρέου Στιγματίστηκε έτσι ως ο πρώτος πρωθυπουργός της αποστασίας, το 1965.
Στον Γεώργιο Αθανασιάδη - Νόβα αποδόθηκε το τετράστιχο:
Κι ήταν τα στήθια σου
άσπρα σαν τα γάλατα
και μού 'λεγες
γαργάλατα, γαργάλατα!
Από αυτό το τετράστιχο του προσδόθηκε το προσωνύμιο «Γαργάλατας», το οποίο χρησιμοποιούνταν ευρέως από τους πολιτικούς του αντιπάλους, κυρίως κατά την ταραχώδη περίοδο της Αποστασίας.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr