Η παράδοση του ενεργειακού πλούτου της χώρας

Η Δημοκρατία μας δέχτηκε άλλο ένα ισχυρό πλήγμα, αφού διαρκώς αποδυναμώνονται και αγνοούνται οι θεσμοί που τη συγκροτούν. Για παράδειγμα το Κοινοβούλιο. Ζούμε το παράδοξο: σοβαρές νομοθετικές ρυθμίσεις που θα επηρεάσουν τη ζωή των πολιτών, αλλά και το μέλλον της χώρας, εισάγονται προς ψήφιση στο Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Ολομέλειας της Βουλής και όχι στην Ολομέλεια.

Όφειλε η Κυβέρνηση να μη διακόψει τις Εργασίες της Ολομέλειας, όταν ζητήματα που αφορούν τα δημόσια αγαθά μπαίνουν στις απαιτήσεις των δανειστών παρά τη συνταγματική απαγόρευση.

Είδαμε ότι στο θέμα της πώλησης της ΔΕΗ,για να πειστεί η κοινή γνώμη, προβλήθηκε το χαρτί των δήθεν επενδύσεων και της απελευθέρωσης της ενέργειας, όταν το 37% ανήκει σε ιδιώτες. Δεν ομολογούν όμως ότι αυτή έχει γίνει εδώ και μια δεκαπενταετία.

Και το εύλογο ερώτημα όλων εκείνων που θέλουν να υπερασπιστούν τα δημόσια αγαθά και την εθνική κυριαρχία είναι, γιατί να ξεπουληθεί το 30% της ΔΕΗ και οι «επενδυτές» να μην δημιουργήσουν μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που σημαίνει νέες θέσεις εργασίας και συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας;

Δυστυχώςξεπουλιούνται οι πλέον σύγχρονες μονάδες με τις λίμνες, τα ποτάμια και το λιγνίτη.

Είναι πια γνωστό, ότι τα αδηφάγα συμφέροντα δεν ρισκάρουν και δεν επενδύουν.Θέλουν υπηρεσίες και δημόσιους οργανισμούς κοινής ωφέλειας, για να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη και σε εύλογο χρόνο να τα ξαναπαραδώσουνχρεοκοπημένα, όπως συνέβη και στο παρελθόν.

Ακόμη και στη Γερμανία τα δίκτυα ενέργειας επανήλθαν στο Δημόσιο και πρόσφατα στον έλεγχο της τοπικής αυτοδιοίκησης μετά από δημοψήφισμα.

Δυστυχώς στην Ελλάδα τα κοινά αγαθά, νερό, ρεύμα, φυσικό περιβάλλον, δάση, αιγιαλοί, μετατρέπονται σε εμπορεύματα στα χέρια των εκφραστών της σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που θεοποιεί την ιδιωτικοποίηση.

Πως μπορεί λοιπόν η χώρα να εκπονήσει και να εφαρμόσει ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης όταν δε θα διαθέτει παραγωγικές επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας;

Αλλά ας δούμε την κοινοβουλευτική διαδικασία, που επέλεξε η Κυβέρνηση, για να απαντήσει στην πρόταση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, στην οποία προστέθηκαν και οι προτάσεις όλων των κομμάτων της Αντιπολίτευσης.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα άρθρο 44, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, «Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου..»

Επομένως το Σύνταγμα απαιτεί τον αριθμό 120 και εφόσον οι προτάσεις είχαν ως θέμα την πώληση του 30% της ΔΕΗ αθροίζονται.

Και είναι απορίας άξιον, που η Κυβέρνηση αγνόησε την θέση τόσο του Προέδρου της Βουλής για σύγκληση της Ολομέλειας, όσο και του πρώην Υπουργού και καθηγητή Προκόπη Παυλόπουλου.

Για το μείζον αυτό θέμα συνεδρίασε το Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Ολομέλειας της Βουλής, δηλαδή το έλασσον, το οποίο και απεφάνθη τελικώς, ότι δεν μπορεί να συζητηθεί, ενώ έπρεπε σύμφωνα με το Σύνταγμα να συγκληθεί η Ολομέλεια της Βουλής.

Τι φοβήθηκε η Κυβέρνηση, αφού για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος απαιτούνται 180 ψήφοι; Είναι σίγουρο, ότι δεν ήθελετον  ουσιαστικό διάλογο και την αλήθεια για το ξεπούλημα της ενέργειας.

Αυτό δε συνιστά ασέβεια απέναντι στους εκπροσώπους του λαού και των πολιτικών κομμάτων;Δεν είναι κατάφορη παραβίαση του Συντάγματος και των κανόνων που ρυθμίζουν τη λειτουργία του πολιτεύματος;

Παρά την κυβερνητική στάση η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ έφερε κοντά πολιτικές δυνάμεις, κοινωνικούς φορείς, κινήματα, που πιστεύουν στην ανάγκη συνεννόησης σε βασικούς τομείς, που αφορούν την εθνική μας αυτονομία και την ανάπτυξη της χώρας μας.

Αποδεικνύεται ότι η συγκρότηση ενός ευρύτερου μετώπου είναι εθνικό χρέος για όλους όσους πιστεύουμε ότι η χώρα μας πρέπει να απαλλαγεί από το καθεστώς κηδεμονίας που επέβαλαν οι δανειστές.

Η Κοινωνική Συμφωνία συμμετέχοντας σε αυτή την προσπάθεια προτείνει παράλληλα και την διεξαγωγή ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος για τη ΔΕΗ, διότι πιστεύει, ότι οι κοινωφελείς οργανισμοί στρατηγικής σημασίας πρέπει να ανήκουν στο Δημόσιο και δεν μπορεί να ιδιωτικοποιηθούν το νερό,η ενέργεια,οιεπικοινωνίες.

Ο αγώνας δεν τελειώνει. Η ενέργεια αφορά την αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας και η ΔΕΗ αποτελεί μια εθνική, παραγωγική δομή και δεν επιτρέπεται να παραδοθεί σε μία κάστα επιχειρηματιών που εγκαθιδρύει μια ιδιότυπηολιγαρχία.

Μαρία Κυριακοπούλου

Πρώην Βουλευτής

Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της Κοινωνικής Συμφωνίας