Το βιβλίο βγήκε από τις εκδόσεις Οδός Πανός και περιέχει κριτικά σημειώματα για παραστάσεις αρχαίου δράματος από το 1991 έως το 2011
Το νέο βιβλίο της Πατρινής φιλολόγου και θεατρολόγου που ασχολείται τα τελευταία είκοσι χρόνια σε σταθερή βάση και με την κριτική θεάτρου, Χριστίνας Κόκοτα με τίτλο «Κριτικές Προσεγγίσεις Ι. Αρχαίο Θέατρο» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Οδός Πανός της Αθήνας.
Πρόκειται για μία ιδιαίτερα φροντισμένη έκδοση διακοσίων και πλέον σελίδων που περιλαμβάνει κριτικά σημειώματα της Χριστίνας Κόκοτα για παραστάσεις αρχαίου δράματος που η ίδια παρακολούθησε στο Ρωμαικό Ωδείο της Πάτρας, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και της Αρχαίας Ήλιδας.
Τα σημειώματα παρατίθενται με χρονολογική σειρά της δημοσίευσης σε μία προσπάθεια να διαφανούν οι αναζητήσεις και οι τάσεις των σκηνοθετών σχετικά με τη σκηνική προσέγγιση του αρχαίου δράματος στο πέρασμα του χρόνου.
Όπως εξηγεί η ίδια η κυρία Κόκοτα, που πριν περίπου ενάμιση χρόνο είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο «Θεατρικό Αναλόγιο, Κείμενα θεατρικής παιδείας» από τις εκδόσεις Κέδρος, «μπορεί ο λόγος της κριτικής σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης και αν αναφέρεται, είναι παρεξηγημένος, αμφισβητούμενος και συχνά βαλλόμενος εφ’όσον η πρόσληψη ενός έργου τέχνης είναι υποκειμενική, ωστόσο θέλω να πιστεύω ότι το θεωρητικό μέρος των κειμένων που ακολουθούν, διαμορφώνουν μία θεωρητική συντεταγμένη περισσότερο αντικειμενική για τον θεατρόφιλο, τον φοιτητή των τμημάτων Θεατρικών σπουδών των Πανεπιστημίων της χώρας, τον σπουδαστή των δραματικών σχολών και γενικότερα για κάθε ενδιαφερόμενο για την τέχνη του Διονύσου».
Η κυρία Κόκοτα σημειώνει επίσης ότι το αρχαίο δράμα διατηρεί μεν την ελληνική του πατρότητα, η αναζήτηση όμως και η έρευνα για τη σκηνική του πραγμάτωση είναι σήμερα οικουμενική.
Σκηνοθέτες σε κάθε γωνιά της γης δοκιμάζονται στο corpus της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας άλλοτε με περισσότερο και άλλοτε με λιγότερο σεβασμό απέναντι στο κείμενο, στο ήθος και τη διάνοια των ηρώων, στην όψη (σκηνογραφία, ενδυματολογία), στο μέλος (μουσική), εκδηλώνοντας άλλοτε εύλογες και άλλοτε ακραίες εκσυγχρονιστικές τάσεις.
Στον παρόντα τόμο, πρώτο μιας σειράς που θα ακολουθήσει, περιλαμβάνονται κριτικές προσεγγίσεις παραστάσεων του αρχαίου δράματος μιας εικοσαετίας (1991-2011), που αποτυπώνουν διαφορετικές σκηνικές αναγνώσεις του αρχαίου τραγικού και κωμικού λόγου από σημαντικούς Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες.
Ενδεικτικά αναφέρω τους Κώστα Μπάκα, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Αλέξη Σολομό, που συνέδεσαν το όνομά τους με την σκηνοθετική παράδοση του Εθνικού Θεάτρου, τους επιγόνους του Κουν -και της αισθητικής- που το Θέατρο Τέχνης κληροδότησε, Γιώργο Λαζάνη και Μίμη Κουγιουμτζή, τον Σπύρο Ευαγγελάτο του Αμφι-Θεάτρου, τον Διαγόρα Χρονόπουλο και τον Γιώργο Μιχαηλίδη του "Ανοιχτού Θεάτρου", τον Γιάννη Μαργαρίτη του "Θεάτρου της Άνοιξης", τον Νίκο Χαραλάμπους του ΘΟΚ αλλά και τους νεώτερους, Αντώνη Αντύπα, Σταύρο Ντουφεξή, Κώστα Τσιάνο, Θόδωρο Τερζόπουλο, που πήραν τις αποστάσεις τους από τους σκηνοθετικούς κώδικες, που καθιέρωσαν για το αρχαίο θέατρο η Εθνική μας Σκηνή και το Θέατρο Τέχνης, διαμορφώνοντας μια δική τους πρόταση. Επιπροσθέτως σταχυολογώ τον Λιθουανό Oskaras Corsunovas, τον Αμερικανό Lee Breuer, τον Βούλγαρο Dimiter Gotscheff και τον Σκοπιανό Σλόμπονταν Ουνκόφσκι, των οποίων αντισυμβατικές προσεγγίσεις του αρχαίου δράματος συμπεριλαμβάνονται».
Αξίζει να αναφέρουμε ότι η παράθεση των κριτικών σημειωμάτων που είχαν αρχικώς δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» της Πάτρας και στα περιοδικά «Αχαικά» και «Πολύπτυχο», ξεκινά με την παράσταση «Ιφιγένεια εν Ταύροις» με την Λυδία Κονιόρδου σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, το καλοκαίρι του 1991 και ολοκληρώνεται με την περσινή παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Ηρακλής Μαινόμενος» με το Νίκο Καραθάνο σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού. Οι παραστάσεις του Lee Breuer “Χοηφόροι” και “Οιδίπους Τύραννος” του Λιθουανού Κορσουνόβας είχαν παρουσιαστεί στο πλαίσιο της Πάτρας-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2006.
Το βιβλίο μέσα από το οποίο, ο αναγνώστης θυμάται παραστάσεις αρχαίου δράματος και συντελεστές, περιλαμβάνει και ένα προλογικό σημείωμα του Γιώργου Χρονά, υπεύθυνου των εκδόσεων «Οδός Πανός» και συγγραφέα έργων όπως η «Γυναίκα της Πάτρας» που είδαμε και στο θέατρο με την Ελένη Κοκκίδου.
Όπως χαρακτηριστικά γράφει, «μαγεμένη από τον μέγιστο ποιητικό λόγο των αρχαίων τραγικών ή του λόγου του Αριστοφάνη η Χριστίνα Κόκοτα οδηγήθηκε στα θέατρα της πατρώας γης. Ξεκινώντας από την πόλη της, την Πάτρα παρακολουθεί στα γύρω αρχαία θέατρα τα δρώμενα και σημειώνει για την εφημερίδα και περιοδικά που γράφει. Αγαπάει τη δουλειά της, τον σπάνιο λόγο, τους ηθοποιούς, τα βουβά πρόσωπα στο σκότος κάτω από την σκηνοθεσία του κάθε δημιουργού, παρατηρεί τον μεταφραστή, τα σκηνικά, τα κοστούμια, ακούει τη μουσική και γράφει. Ο λόγος της γίνεται και εκπαιδευτικός για τους αναγνώστες της που τους παρακινεί να δουν θέατρο».
Η Χριστίνα Κόκκοτα έχει σπουδάσει Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών με καθηγητές τη Pούλα Πατεράκη, τον Μιχαήλ Μαρμαρινό και την Αμαλία Μουτούση. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Αχαϊκά".
Υπηρέτησε επί σειρά ετών ως φιλόλογος καθηγήτρια στο Πειραματικό Λύκειο Πατρών από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε το 2011. Αφιερώνει το βιβλίο της στη μνήμη του συζύγου της Τρύφωνα Παναγόπουλου, δικηγόρου με τους εξής συγκινητικούς στίχους του Γιώργου Σεφέρη. «Υπάρχουν, η κίνηση του προσώπου, το σχήμα της στοργής εκείνων που λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στη ζωή μας ή μήπως όχι, δεν απομένει τίποτε παρά μόνο το βάρος, η νοσταλγία του βάρους μίας ύπαρξης ζωντανής…».
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr