Πασχαλινή Συναυλία από την Ορχήστρα Πατρών

Τη Δευτέρα 29 Μαρτίου και ώρα 21.00 στο Δημοτικό Θέατρο "Απόλλων" η ορχήστρα Πατρών, προσαρμόζεται στο κλίμα των Εορτών με μια Πασχαλινή Συναυλία με την συμμετοχή της Παιδικής Χορωδίας της Πολυφωνικής, υπό τη διεύθυνση του Δημήτριου Μποτίνη θα ερμηνεύσει έργα των Arcangello Corelli, Antonio Vivaldi, Georg Friedrich Handel, Johann Sebastian Bach και Leo Delibes.

Τη συναυλία διοργανώνουν η Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Πατρέων και η ΔΕΠΑΠ.

Το αναλυτικό  πρόγραμμα έχει ως εξής:

Α' ΜΕΡΟΣ

-Arcangello Corelli (1653 - 1713)

Κοντσέρτο grosso για δύο βιολιά, βιολοντσέλλο, έγχορδα και τσέμπαλο

σε ρε μείζονα , έργο 6, αρ. 7

-Antonio Vivaldi (1678 - 1741)

Κοντσέρτο για τρία  βιολιά, έγχορδα και τσέμπαλο σε φα μείζονα, P.V. 278

-Georg Friedrich Handel (1685 - 1759)

Κοντσέρτο grosso σε σολ μείζονα, op. 6, αρ.1

Β' ΜΕΡΟΣ

-Johann Sebastian Bach (1685 - 1750)

Chaconne BWV 1004 (από τη δεύτερη παρτίτα  για βιολί σε γραφή για ορχήστρα  εγχόρδων)

-Leo Delibes (1836 - 1891)

Missa breve  από την παιδική χορωδία της  Πολυφωνικής Χορωδίας Πάτρας.

Archangelo Corelli

Δεν είναι  τυχαίο που οι μουσικολόγοι ανακαλύπτουν στο 7ο κοντσέρτο του έργου 6 του  Κορέλλι, έναν οπερετικό χαρακτήρα, ούτε που θεωρείται η ποιητικότερη μουσική στιγμή του συνθέτη.

Στο 4ο  μέρος (Allegro), ο Κορέλλι δημιουργεί ένα μικρό πολυφωνικό κομμάτι, στο  οποίο κάνει κυριολεκτικά επίδειξη αντιστικτικής γνώσης και ικανότητας.

Το έργο κλείνει εντελώς κλασσικά, μ' ένα  μινουέττο που παίρνει την μορφή ενός ritornello και υιοθετείται από το γκρόσσο, ενώ το κοντσερτίνο επιμένει στις δικές του οργανικές ενασχολήσεις.

Antonio Vivaldi

Το συγκεκριμένο έργο του Βιβάλντι, προέρχεται από  αυτόγραφη έκδοση η οποία φυλάσσεται στην κρατική Βιβλιοθήκη της Δρέσδης. Σ' αυτήν το μέρος του μπάσου δεν προσδιορίζεται απόλυτα παρά μόνον από το μέσον του 38ου μέτρου και μετά, όπου ο απόλυτος προσδιορισμός του θεωρείται απαραίτητος για να αποφευχθεί οποιαδήποτε αμφιλογία για την αρμονική του συνήχηση.

Είναι πάντως αποδεκτό, ότι η εναρμόνιση του έργου έγινε από τον εκδότη του Βιβάλντι, ο οποίος και διόρθωσε μια μετρική ανακολουθία στο έργο, από τον 68ο μέτρο του πρώτου μέρους και εφεξής.

Georg Friedrich Handel

Η ανάπτυξη των κοντσέρτι γκρόσσι op. 6 του  Χαίντελ διαφέρει σημαντικά από την γνωστή τριμερή ανάπτυξη και επεξεργασία των κοντσέρτων του Βιβάλντι και μορφικά μπορούμε να τα συγκρίνουμε με την τετραμερή εκκλησιαστική σονάτα και τον τρόπο ανάπτυξής της από τον Κορέλλι. Ένα ύφος επεξεργασίας, που μορφοποίησε το μοντέλο, όλων σχεδόν των κοντσέρτων του Χαίντελ.

Χαρακτηριστικό  τους γνώρισμα είναι η ρυθμική  οικοδόμηση όλων των γρήγορων μερών  των κοντσέρτων του, από τα οποία, αυτά του έργου 6 θεωρούνται τα αντιπροσωπευτικότερα. (Σύμπτωσις, αλλά και το αντίστοιχο op. 6 του Κορέλλι θεωρείται το αντιπροσωπευτικότερό του).Υπάρχει επίσης στα κοντσέρτα ένα γεγονός, το οποίο υπέχει τη θέση του κανόνα. Δύο ή τρία μικρά μέρη του κοντσέρτου παίζουν το ρόλο του ενός, του οποίου τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα είναι διαμορφωμένα σε όλα.

Johann Sebastian Bach

Από τις  σημαντικότερες περιόδους της συνθετικής δραστηριότητας του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685-1750), τα χρόνια στο Κέτεν (1717-1723) υπήρξαν τα πιο γόνιμα σε ό,τι αφορά  τη οργανική μουσική και ειδικά τη μουσική δωματίου. Εκεί, ο Μπαχ ολοκλήρωσε το 1720 και τη συλλογή από σονάτες και παρτίτες για βιολί (BWV 1001-1006). Σε όλη τη διάρκεια του 18ου αιώνα, η συλλογή αυτή είχε μεγάλη απήχηση, αν και η έκδοση της πραγματοποιήθηκε μόλις το 1802. Οι τρεις παρτίτες ακολουθούν τη δομή ενός δημοφιλούς μουσικού είδους της εποχής, της χορευτικής σουίτας. Η εμπειρία που έχει ήδη αποκτήσει ο συνθέτης από τη μελέτη των τόσο των γερμανικών όσο και των ιταλικών έργων για βιολί, αναδεικνύεται από τη μελωδική ζωντάνια και την αρμονική ευρηματικότητα της γραφής.  Από τα πιο δημοφιλή έργα του γερμανού συνθέτη, η Chaconne από τη δεύτερη παρτίτα για βιολί αποτελείται από μια σειρά από παραλλαγές πάνω σ' ένα τετράμετρο μπάσο, οι οποίες διαφοροποιούν συνεχώς το θέμα. Η κορύφωση έρχεται με το επεισόδιο σε ρε μείζονα, ένα επεισόδιο με χαρακτήρα κοράλ που δημιουργεί μια γαλήνια ατμόσφαιρα.

Leo Delibes

Ο Λέο  Ντελίμπ, συνθέτης γαλλικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1836 και πέθανε το 1891 στο Παρίσι. Σπούδασε στο Κονσερβατουάρ  του Παρισιού κερδίζοντας πρώτο βραβείο στα θεωρητικά  το 1850. Έγινε διάσημος για το μπαλέτο του (Κοπέλια και Σύλβια), το οποίο θαύμαζε και ο Π.Ι. Τσαϊκόφσκι, αλλά και τις όπερες του Λακρέ και ο Βασιλιάς το είπε (κωμική όπερα). Το 1884, ο Ντελίμπ εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών. Στη μνήμη των σύγχρονων έχει παραμείνει ως ένας δάσκαλος της  γαλλικής μουσικής παράδοσης, ανάλαφρης και μελωδικής που αν και εκτιμούσε τη μουσική του Βάγκνερ, δεν είχε πρόθεση καμία να τη μιμηθεί. Ανάμεσα στους μαθητές του συγκαταλέγονται και ο Εμίλ Ντολκρόζ και ο δικός μας Σπύρος Σαμάρας. Στην λειτουργία του με λατινικό κείμενο Missa Breve, αρχικά περιορισμένη για δύο παιδικές φωνές και εκκλησιαστικό όργανο, ο Γάλλος συνθέτης εγκαταλείπει τα συνήθη μέρη Credo (Πιστεύω εις ένα Θεό) και Benedictus (Ευλογημένος) και στη θέση τους τοποθετεί το μέλος O salutaris Hostia (Ω σωτήρια Προσφορά), που χρησιμοποιείται στη Γαλλία.