Την Παρασκευή 10 Μαίου
Την τελευταία ποιητική συλλογή της με τίτλο «Το Ψηφιδωτό της Νύχτας» θα παρουσιάσει στην Πάτρα η Ιουλίτας Ηλιοπούλου, στις 10 Μαΐου.
Είναι η όγδοη συλλογή ποιημάτων της
Αγγίζει τις λέξεις με σεβασμό, γοητεύει τον αναγνώστη με την ευαισθησία της κι όσο το ποίημα ρέει, τόσο αναδύεται ένας λυρισμός και μια μουσικότητα για να συναντήσουν εκεί, κάπου στης νύχτας τις κρυφές πτυχές, μικρές ψηφίδες. Μπορεί να είναι τ΄ άστρα, μπορεί το φως του φεγγαριού, ίσως ο ήχος της μοναξιάς, ο πόνος από την ακύρωση των ονείρων… η σιωπή, η μαγεία της νύχτας, το μυστήριο, το απρόσμενο.
Σαράντα οκτώ ψηφίδες, είναι ο έναστρος ουρανός της Ιουλίτας Ηλιοπούλου και το «Ψηφιδωτό της νύχτας» η τελευταία της ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις «Ύψιλον».
Είναι η όγδοη συλλογή ποιημάτων της, η οποία και παρουσιάζεται στην Πάτρα την Παρασκευή 10 Μαΐου και ώρα 9μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων της Φιλαρμονικής Εταιρείας – Ωδείο Πατρών (Ρήγα Φεραίου 7).
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Η φιλόλογος Μαίρη Σιδηρά και ο ποιητής-μεταφραστής Βασίλης Ρούβαλης.
Με την ποιήτρια θα συνομιλήσει ο φιλόλογος- ποιητής Γιάννης Η.Παππάς.
Θα ακουστούν μελοποιημένα ποιήματά της από τον συνθέτη Γιώργο Κουρουπό, τα οποία θα αποδώσουν η Δάφνη Πανουργιά (τραγούδι) με τον Τάσο Σπηλιωτόπουλοστο πιάνο. Η ίδια η ποιήτρια θα διαβάσει ποιήματά της
Τη διοργάνωση της εκδήλωσης έχει το Λογοτεχνικό ηλεκτρονικό περιοδικό Διαπολιτισμός (www.diapolitismos.net), η Φιλαρμονική Εταιρεία Ωδείο Πατρών, οι Εκδόσεις Ύψιλον και το Βιβλιοπωλείο Discover Bookstore και πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Συνδέσμου Φιλολόγων Πατρών.
Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο του μουσικού Μαΐου που διοργανώνει κάθε χρόνο η Φιλαρμονική εταιρεία ωδείο Πατρών.
ΕΡΓΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Ιουλίτα Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών.
Γράφει ποίηση, δοκίμια και παραμύθια. Έχουν εκδοθεί πέντε ποιητικά της βιβλία: "Καλούς ενιαυτούς Μάρκο" (1987), "Δίγαμμα" (1992), "Ευχήν Οδυσσεί" (1997), "Από το ένα στο δύο" (2000),, "11 τόποι για 1 καλοκαίρι", (2006), δύο παιδικά παραμύθια: "Τι ζητάει ο Ζήνων;" (2004, Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου) και "Η Πράσινη Σκουφίτσα" (2008) καθώς και η μετάφραση στο έργο του P. E. Shelley "Υπεράσπιση της ποίησης" όλα από τις εκδόσεις "ύψιλον/βιβλία" καθώς και το δοκίμιο "Η κούκλα" (εκδ. Ίκαρος, 2008). Το 2000 έγραψε το λιμπρέτο στην όπερα του Γιώργου Κουρουπού "Το καράβι του έλατου", ενώ το 2002 το ποιητικό κείμενο στη λυρική τραγωδία "Ιοκάστη" του ίδιου συνθέτη που παρουσιάστηκε στο θέατρο του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών.
Τα παραμύθια της "Τι ζητάει ο Ζήνων;" και "Η Πράσινη Σκουφίτσα", σε μουσική Άλκη Μπαλτά και Γιώργου Κουρουπού, αντίστοιχα, παρουσιάστηκαν στην Αθήνα και αλλού. Παράλληλα με την ποίηση γράφει δοκίμια, μελετά το έργο του Οδυσσέα Ελύτη και έχει πραγματοποιήσει πολλές ομιλίες γι' αυτό. Επίσης, επιμελείται εκδόσεις βιβλίων. Επί δεκατρία χρόνια συνεργάστηκε με την Ορχήστρα των Χρωμάτων και το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη στη δημιουργία προγραμμάτων λόγου και μουσικής.
Με τον Σπύρο Σακκά και τον Γιώργο Κουρουπό παρουσιάζουν μουσικά προγράμματα βασισμένα στην ποίηση. Ένα από αυτά, αφιερωμένο στην ποίηση του Ελύτη, κυκλοφόρησε σε CD-βιβλίο με τίτλο "Με το λύχνο του άστρου" (εκδ. "ύψιλον/βιβλία").
Ποιήματα από το «Ψηφιδωτό της νύχτας»
Α΄- «ΑΕΡΑ»
Θηρίο ή Θεός
Που αρνείται το σκοτάδι της
Και συμμαζεύει το δωμάτιο και τα χαρτιά της.
Μοναχικά όλα τους
Με πινελιές των παιδικών της χρόνων:
Ένα κορόμηλο απ’ το δέντρο της αυλής
Μια κούκλα με βλέμμα μπλε, η Αγάπη, το καροτσάκι της
Που άγρυπνος του ’ραψε ο πατέρας
Κουρτινάκια ροζ λίγο πριν ξημερώσει
Το τραγούδι:
Le soleil vient de se lever et la rosée du matin…
Με πινελιές των παιδικών της χρόνων…
Να βάφει τους τοίχους, τα σκεπάσματα, το αύριο
Να συντηρεί τ’ αγιόκλημα πάνω στη μάντρα
Του σπιτιού που γκρεμίστηκε κι αφήνει τη βαθιά του ανάσα
Τα μεσάνυχτα –την προδοσία του χρόνου που δεν θέλησε…
Κι όμως, τον φυγαδέψανε σοφοί κι αλήτες στα ρολόγια
Κι έφυγε. Ακροπατώντας
Μη και τον αντιληφθεί άλλος κανείς και φωνάξει: Η μ έ ρ α α α
Όπως άλλοτε , α έ ρ α α έ ρ α κι ορμούσαν στο θάνατο
Θηρία ή θεοί.
- ΑΣΤΕΡΙΑ
Μικρά που μόλις τα φυσήξει ο άνεμος
Κατρακυλούν
Απ’ του ουρανού τ’ απόκρημνα, λες, αστέρια
Το σβησμένο χρυσό των αγαλμάτων
Ξαναφέρνοντας κρυφά, τέτοιες νύχτες
Μαζί με ίχνη ιώδους των φιλιών
Στις κόγχες, στα λεπτά των υφασμάτων κύματα
Στων λέξεων τις πνιγμένες συλλαβές μες στο στόμα
Βιαστικά λίγο λάμποντας ,μια στιγμή
Μην και τα ιδεί κανείς και ξυπνήσει
Τρομαγμένος από το αλλότριο φως..
*
Δ΄- ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Ι
Σκοτεινή και πλήρης αριθμών
Μια αίθουσα που λογίζεται ιερή
Ανάβει τα κεριά των ψυχών της
Λύπες που ξεχάστηκαν μ’ όνομα μικρό
Εξιλαστήρια επίθετα - των άλλων θύματα- πάντα
Και μάτια, μάτια που μόλις σαν ν’ άνοιξαν απορούν
Έναν από μηχανής γυρεύοντας άνθρωπο
Ν’ αποδώσει αλήθεια.
ΙΙ
Κρούουν αντίς για κώδωνες
Άτακτα τα ερριμμένα σιδερικά της νύχτας
Κι ο Κίνδυνος απ’ το πλάι περνά
Εκεί που αποκοιμιούνται υπαίθριοι
Παραπατά και ρίχνεται με μανία
Σε όποιον τύχει λαθραία να επιβιοί
Και σ’ ένα τενεκέ να κρύβει το έχει του
Λέξεις, ράκη μικρά της πατρίδας
Σιωπές ενός άγνωστου πλην θεού
Το έλεος.
ΙΙΙ
Στα σκοτεινά γκρεμνά της πιο νύχτας
Μία μόνη απ’ τις πέτρες ανάμεσα
Λευκή παπαρούνα
Αφοπλίζει τ’ αστέρια.
Δικαιοσύνη.
Σ-ΣΚΙΕΣ
Μαύρες στο μαύρο σκιές ,που
Ηλεκτρονικά εντοπίζονται, μα
Ακόμα κρατούν του Αδάμ το μαχαίρι
Και στην άκρη άκρη της νύχτας
Ρίχνουνε πετονιά να θηρεύσουν τον άγνωστο, τον ανύποπτο
Τον αθώο, το συχνά διπλό θύμα τους
Που με κλεισμένα τα βλέφαρα βλέπει
Σ΄ ένα βάθος χρόνου απέραντου
Το μίσος κι ολόκληρο –που δε γίνεται-το συμφέρον.
Πίσω απ’ τα παραπετάσματα της η Πολιτεία
Οσφραίνεται κίνδυνο κι αναγγέλλει:
Θα βρέξει.
Μόλις που μετατοπίζονται μαύρες στο μαύρο οι σκιές.
Ύστερα μια κηλίδα βυσσινιά απλώνει και αργά πολύ καλύπτει
Όλη τη νύχτα.
-ΣΠΙΤΙ ΣΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ
Στραμμένο στο φως
Και όμως. Με κλειστές πόρτες –παράθυρα
Κάποτε μισανοίγουν τα παντζούρια
Και δυό χέρια γυναίκας τινάζουν μια πετσέτα γκριζόλευκη
Σημαία των μυστικών που είχε πάντοτε τούτο το σπίτι
Βαρύ, πατώντας γενναία στη θάλασσα
Χρόνους πολλούς με πέτρινες σιωπές χτισμένο
Mε ίσκιους στην μάντρα ολόγυρα
Με σβησμένα φανάρια στην πρόσοψη
Γεμάτο ως πάνω –τα κάδρα ,οι λύπες, τα έπιπλα–
Κι εντελώς άδειο
Ελαφρά υδροχρώματα να το κατοικούν
Πιο πολύ κι απ’ των νέων ενοίκων τώρα τα ξένα τα βήματα
Που από κάμαρη σε κάμαρη αργά, ηχούν
Προδοσία.
-ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΥΔΙΑ
Αθόρυβα γλιστρούν στην αμμουδιά
Και μετά όμοια καράβια με πόρτες, περβάζια, παράθυρα
Μικρά-όπως τα όνειρα τα’ χτισαν για να κατοικηθούν
Από φιλιά-τα σπίτια
Πριν τα πάρει ο άνεμος ο βαθύς των φωνών:
Ψέλλισμα, μουρμούρισμα, ομιλία
Κάλεσμα, βόγκος , γέλιο, κοπετός
Ψιθύρισμα, κλάμα, σιωπή
Και τ’ αφήσει ορθάνοιχτα στ’ ανοιχτά να πλέουν
Του πελάγους της νύχτας ικέτες
Του πελάγους της νύχτας αστεριών αλιείς
Του πελάγους της νύχτας αχθοφόροι και λιγάκι πιο ύστερα
Ναυαγοί
Μια φλογίτσα αφήνοντας να σημαίνει πώς κάποτε ήταν χτισμένα
Στην αμμουδιά.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
