Πάτρα: Το "Ένα Όμορφο Αγόρι" συγκινεί, προβληματίζει και σου σπαράζει την καρδιά

Περιμέναμε πως θα συγκινηθούμε αλλά η ταινία «Ένα Όμορφο Αγόρι» σε σκηνοθεσία του Βέλγου Φέλιξ Βαν Γκρόνινγκεν καταφέρνει και κάτι ακόμα, να προβληματίσει όσο και να λυπήσει.

Το «Beautiful Boy» που παίζεται και στην Πάτρα στη 2^η αίθουσα του Πάνθεον (διανομή από τη Seven Films) και θα έχει και πάλι προβολές από την Καθαρά Δευτέρα 11 Mαρτίου 2019 μιας και το σαββατοκύριακο του καρναβαλιού η αίθουσα προτίμησε να μην λειτουργήσει, περιγράφει μία αληθινή ιστορία, ενός νέου παιδιού που υπέστη ουσιοεξάρτηση και δη από μεθαμφεταμίνες (από τα σκληρότερα και με σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλο, ναρκωτικά) και τη μάχη που έδωσε να ξεφύγει έχοντας ως κύριο σύμμαχο δίπλα του, τον πατέρα του, Ντέιβιντ Σεφ, δημοσιογράφο του Rolling Stone.

Η ματιά από την πλευρά του Βέλγου σκηνοθέτη είναι εν μέρει αποστασιοποιημένη χωρίς μεγάλες μελοδραματικές εντάσεις και είναι μία επιλογή που προσδίδει στο φιλμ μεγάλη αληθοφάνεια, κάτι που επαίνεσαν και οι πραγματικοί Ντέιβιντ και Νικ Σεφ όταν είδαν την ολοκληρωμένη ταινία. Ωστόσο η ματιά του Γκρόνινγκεν μαζί με το πίσω μπρος που κάνει στο παρελθόν παρεμβάλλοντας και σκηνές από τα παιδικά χρόνια του Νικ, κάπου δεν αφήνουν την ταινία να «πετάξει» και να προξενήσει λυγμούς συγκίνησης με ένα τέτοιο βαρύ, είναι αλήθεια κοινωνικό θέμα. Κι όμως χάρη στις ερμηνείες του Στιβ Καρέλ, έξοχος ως ο πατέρας του Νικ που έχει προχωρήσει σε ένα δεύτερο γάμο κάνοντας και 2 ακόμη παιδιά που ωστόσο προσπαθεί να βρει λύση στο όμορφο αγόρι του που αγαπά πάντα, και του Τιμοτέ Σαλαμέ ως Νικ που έχασε κιλά και αφέθηκε σε μία ειλικρινή, αφοπλιστική θα λέγαμε, ερμηνεία (συγκλονιστικός στη σκηνή που καταρρέει στην τουαλέτα μετά από ένεση ναρκωτικής ουσίας) ο Βέλγος σκηνοθέτης αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές μας.

Έχει μία υπέροχη σκηνή όπου ακούγεται το κομμάτι «Sunrise, sunset» ή και μία άλλη όπου η μητριά του Νικ (η πολύ καλή Μόρα Τίρνει) παίρνει το αυτοκίνητο και προσπαθεί σε μία μάλλον απεγνωσμένη κίνηση να ακολουθήσει και να φτάσει με το αυτοκίνητο της τον Νικ και την ναρκομανή φίλη του που τρέχουν μπροστά και δεν σταματούν, μετά από μέρες που ο Νικ είχε χαθεί και δεν έδινε σήμα ζωής.

Πάλι το φινάλε με την τρυφερή αγκαλιά πατέρα – γιου μας έφερε στο νου μία ανάλογη σκηνή προς το φινάλε από το βραβευμένο με 4 Όσκαρ «Συνηθισμένοι άνθρωποι» σε σκηνοθεσία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Μάλιστα ο Τίμοθι Χάτον που είχε κερδίσει Όσκαρ β’ ανδρικού το 1981 γι’ αυτό το φιλμ, υποδύεται στο «Ένα Όμορφο Αγόρι» έναν ψυχίατρο, ειδικό σε θέματα αντιμετώπισης χρήσης ουσιών.

Συγκλονιστικό και το στοιχείο που διαβάζουμε στο τέλος της ταινίας ότι στις ΗΠΑ οι περισσότεροι θάνατοι σε ανθρώπους έως 50 ετών οφείλονται σε υπερβολική χρήση ναρκωτικών και πως δυστυχώς υποχρηματοδοτείται η απεξάρτηση.

Στην ταινία βλέπουμε και την αγωνιώδη μάχη του πατέρα, τις τύψεις καθώς ήταν ανεκτικός αρχικά (είχε παραδεχθεί στο γιο του πως κι αυτός στα νιάτα του είχε δοκιμάσει ναρκωτικά) και μαζί βλέπουμε έναν πατέρα που εμφανίζει και μία άκαμπτη στάση, μην δεχόμενος τον ναρκομανή γιο του να έρθει πίσω στο οικογενειακό σπίτι, δείχνοντας του πως πρέπει να σταθεί μόνος του στα πόδια του. Στο τέλος του φιλμ διαβάσαμε πως ευτυχώς ο Νικ τα κατάφερε και είναι εδώ και 8 χρόνια καθαρός. Η ταινία δεν χαρίζεται και σε πειστικότητα σκηνών όσον αφορά στη χρήση και ίσως κάποιοι να σοκαριστούν.

Φεύγεις πάντως από την αίθουσα βαθιά προβληματισμένος, λυπημένος με κόμπο στο στομάχι για το τι μπορεί να προξενήσει μία τέτοια περιπέτεια όχι μόνο στον ίδιο τον χρήστη αλλά και στον στενό του περίγυρο, στα άτομα που τον αγαπούν και τον νοιάζονται.

Δείτε το αξίζει το κόπο. Ο Τιμοτέ Σαλαμέ που πέρυσι ήταν υποψήφιος στα Όσκαρ με το «Να με Φωνάζεις με τ’ Όνομα σου», προτάθηκε ως ναρκομανής Νικ για τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερου β’ ρόλου. Την μητέρα του στην ταινία κάνει η Έιμι Ράιαν.

Προβολές στις 19.30 και στις 21.30.

Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ