Έρχεται 14 Μαρτίου 2019 η περιπέτεια επιβίωσης "Arctic" με τον Μαντς Μίκκελσεν

Το φιλμ με τίτλο «Arctic» σε σκηνοθεσία Τζο Πένα με πρωταγωνιστή τον γνωστό Δανό ηθοποιό Μαντς Μίκκελσεν, διάρκειας 97 λεπτών βγαίνει την επόμενη εβδομάδα στις Ελληνικές αίθουσες σε διανομή της Weird Wave.

Πρόκειται για ταινία από την παγωμένη Ισλανδία όπου ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής εγγυώνται μια καθηλωτική και σεναριακά λεπτομερή ταινία που είναι ανάλογη πολλών σπουδαίων του είδους, όπως είπε το Associated Press.

Δεν χάνεις καθόλου το ενδιαφέρον σου για τον Μίκκελσεν, ούτε παύεις να σε ενδιαφέρει τι θα του συμβεί και σαφώς δεν χάνεις ποτέ την πίστη σου σε εκείνον. SAN FRANCISCO CHRONICLES

Παρακολουθώντας την ταινία αυτή δεν σκέφτεσαι τίποτε άλλο. Την απόλαυσα. NEW YORK MAGAZINE

Πρόκειται για μάθημα μινιμαλισμού. WALL STREET JOURNAL

ΣΥΝΟΨΗ

Μετά την προβολή της εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ των Καννών η ταινία «Arctic» απέδειξε πως είναι μια καθηλωτική περιπέτεια επιβίωσης που θα ικανοποιήσει το κοινό που επιθυμεί μια μεστή περιπέτεια και έναν ερμηνευτικό άθλο. Ο Mαντς Μίκελσεν στην πιο απαιτητική ερμηνεία της καριέρας του, απογειώνει την ταινία, όπως αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου.

Ένας άνδρας παγιδεύεται στην καρδιά της Αρκτικής μετά την πτώση του αεροπλάνου του. Προσπαθεί να επιβιώσει κατασκευάζοντας το δικό του καταφύγιο, κάνει τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να βρει τροφή, αλλά και να αποφύγει τους κινδύνους που προκύπτουν, ενώ την ίδια στιγμή δεν παραλείπει να στέλνει σήματα SOS, ελπίζοντας σε διάσωση. Ο ήρωάς μας πρέπει να αποφασίσει αν θα παραμείνει στην ασφάλεια του καταφυγίου του ή αν θα αναζητήσει ενδεχόμενη σωτηρία στο άγνωστο και εξαιρετικά αντίξοο περιβάλλον της Αρκτικής.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Τίποτα δεν αποτυπώνει καλύτερα το πόσο εύθραυστος είναι ο άνθρωπος όσο η εικόνα μιας και μόνης κουκίδας να περιπλανιέται στον απέραντο ωκεανό του λευκού χιονιού. Τίποτα δεν αποτυπώνει παραστατικότερα την αντοχή όσο ένας άνθρωπος που περπατάει αργά μέσα σε δεινή θύελλα, σε σημείο που να μην μπορείς καν να τον διακρίνεις στη χιονοθύελλα…

Η τούνδρα ήταν η καταλληλότερη τοποθεσία για να γυριστεί η ταινία. Το πιο σκληρό περιβάλλον πάνω στη Γη που μπορεί να επιβιώσει κανείς.

Παρόλα αυτά, για μένα η ταινία δεν είναι (ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο) μια παραβολή για την πάλη ενός ανθρώπου ενάντια στη φύση. Η ταινία αφορά στον αλτρουισμό ακόμα και υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.

Από την αρχή, ήταν ξεκάθαρο πως ο Όβεργκορντ, ο πρωταγωνιστής, έπρεπε να είναι πρότυπο ανδρός. Δεν κάνουμε καμία αναδρομή στο παρελθόν του, δεν έχουμε φωτογραφίες της οικογένειάς του, ούτε καν κάποιο σημάδι βέρας. Ο πρωταγωνιστής δεν αναζητά κάποιο νόημα στη ζωή του, κάποια αίσθηση του ανήκειν, ή εξιλέωση για παρελθόντα λάθη.

Όλα όσα μπορούμε να σταχυολογήσουμε για τον ήρωά μας και τον χαρακτήρα του προκύπτουν από τις πράξεις του απέναντι στα συμβάντα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Είναι μια ιστορία που λαμβάνει χώρα αποκλειστικά και μόνο στο εδώ και στο τώρα.

Η εσκεμμένη απόφαση να μην αναλωθούμε σε περιγραφικούς διαλόγους, μας αναγκάζει να προσεγγίσουμε τον ήρωα στις σιωπές του και να αποκωδικοποιήσουμε και την παραμικρή έκφρασή του. Έτσι ενδεχομένως καθένας θα δημιουργήσει και μια άλλη εικόνα και ιστορία για τον ήρωα. Η πλήρης απομόνωσή του σε ένα τέτοιο περιβάλλον μπορεί να τρομάζει τόσο εκείνον (όσο και εμάς) αλλά η επιθυμία της επιβίωσης τον αποτρέπει από το να μαραζώσει στην αυτολύπηση. Η σιωπηλή του απόδοση και η ευλαβική επιμονή σε μια ρουτίνα είναι αξιέπαινες.

Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας: μπορεί η αποφασιστικότητά του ενίοτε να χάνεται ή έστω να υποκύπτει στο ανθρώπινο άλγος, αλλά ο ήρωάς μας επιβάλλεται στον εαυτό του και προχωρά. Παρόλο που οι ελπίδες επιβίωσης σύντομα φαίνονται να χάνονται, εκείνος επιμένει να αγωνίζεται.

Αρχικά, η πρώτη αντίδρασή μας θα είναι να αναλογιστούμε τι θα κάναμε αν βρισκόμασταν εμείς στην κατάσταση του ήρωα. Στο τέλος, όμως, ελπίζω ο πρωταγωνιστής να μας έχει μεταδώσει λίγο από το θάρρος του και αυτό να μας ακολουθήσει και έξω από την αίθουσα.

Τα γυρίσματα ήταν επίπονα και απαιτητικά, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.

Είχαμε να αντιμετωπίσουμε ανέμους ταχύτητας 55 χλμ/ώρα. Παγερή βροχή. Χιονοθύελλες. Δρόμους που έκλειναν. Φορτηγά που μετέφεραν εξοπλισμό και τα οποία κολλούσαν στο χιόνι και ακινητοποιούνταν. Και μετά, το χιόνι που έλιωνε, λίγο πριν το τέλος των γυρισμάτων. Πόρτες να ξεκολλάνε από αυτοκίνητα, να τις παρασύρει ο άνεμος. Καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, οι καιρικές συνθήκες άλλαζαν ανά ώρα και έτσι δεν μπορούσε να υπάρχει ακολουθία.

Παρόλο τον απάνθρωπο καιρό, το συνεργείο στιγμή δεν λιποψύχησε. Και ο Μαντς Μίκκελσεν κυρίως.

Μια ιδίως σκηνή μου έχει εντυπωθεί: Ο πρωταγωνιστής απέχει ένα περίπου χιλιόμετρο από το καταφύγιο και επιστρέφει εκεί περπατώντας πάνω σε μια παγωμένη λίμνη. Δεν επιτρέπονταν snowmobiles στη λίμνη, οπότε χρειαζόταν περίπου μισή ώρα προκειμένου να φτάσει στη θέση του. Οποιοσδήποτε φορούσε απλώς ένα κόκκινο πανωφόρι, θα υπέφερε. Ο Μνατ, όμως, παρέμενε προσηλωμένος στο να είναι άψογος στη σκηνή του. Του δίναμε ένα walkie-talkie και ξεκινούσε μόνος… Αυτό το γύρισμα είναι το αγαπημένο μου. - Τζο Πένα-σκηνοθέτης, σεναριογράφος.

Τέλος ο διευθυντής φωτογραφίας Τόμας Ορν Τόμασον ανέφερε ότι η ταινία ήταν πολύ απαιτητική. Μεγάλη πρόκληση. Τα γυρίσματα προγραμματίζονταν να διαρκέσουν μόλις 20 μέρες στην Ισλανδία, στην καρδιά του χειμώνα. Αυτό σήμαινε πως έπρεπε να κάνουμε τα γυρίσματα με ότι καιρό κι αν είχαμε, πράγμα που ήταν επίπονο για όλο το συνεργείο όπως και το να κρατήσεις ακολουθία και ρακόρ ήταν εφιαλτικό. Παρόλα αυτά, τα καταφέραμε και όλα πήγαν άψογα. Άλλη μια πρόκληση αυτής της ταινίας ήταν να φαίνεται πως ο ήρωάς μας είναι εκεί ολομόναχος, πράγμα δύσκολο γιατί με ένα συνεργείο 20-30 ατόμων ήταν δύσκολο να μην βρεις κάποια πατημασιά πάνω στο παρθένο χιόνι που κάλυπτε τα πάντα.

Ενδεχομένως να δούμε την ταινία και στην Πάτρα στη 2^η αίθουσα του Πάνθεον.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ