Πάτρα: Οι σινεφίλ σπεύδουν να δουν το "Roma" του Κουαρόν - ένα "διαμαντάκι" ατόφιας συγκίνησης

Όπως το περιμέναμε και το αξίζει, οι Πατρινοί σινεφίλ δίνουν δυναμικό παρών στις προβολές του ασπρόμαυρου «Roma» του 57χρονου Μεξικανού σκηνοθέτη Αλφόνσο Κουαρόν.

Είναι πράγματι ένα κινηματογραφικό «διαμαντάκι», ένα δίωρο και κάτι φιλμ που σε αφήνει στο τέλος με μία αίσθηση πληρότητας καθώς έχεις παρακολουθήσει τα πάντα, ένα οικογενειακό δράμα, μία ηρωίδα με μία θαυμαστή σεμνότητα και αφοσίωση, με τη δική της τραγική ιστορία, το πορτρέτο μίας χώρας, του Μεξικό εν έτει 1971 και όλα αυτά μέσα από μία ολοκάθαρη ασπρόμαυρη φωτογραφία που επιμελήθηκε ο ίδιος ο Κουαρόν και το κυριότερο μέσα από μια ματιά που σαν ο δημιουργός της να θέλει να εξαγνιστεί, να ανακουφίσει τα βιώματα και τις μνήμες του γεμίζοντας τα με την απαραίτητη νοσταλγία αλλά και μία υποδειγματική ρεαλιστικότητα και μία αλήθεια που σου κάνει κόμπο την καρδιά.

Δεν είναι τυχαία τα εγκωμιαστικά σχόλια των κριτικών, τα 5 αστέρια για το φιλμ, το καλύτερο αναμφίβολα της έως τώρα καριέρας του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθεσίας Κουαρόν για το «Gravity» προ 5 ετών. Ο Κουαρόν αξίζει πέρα για πέρα τους επαίνους. Το «Roma» του όντως περιέχει πολλά στοιχεία της δικής του παιδικής ηλικίας στο οικογενειακό σπίτι της συνοικίας Ρόμα της πόλης του Μεξικό. Όλα όσα παρακολουθούμε τα βλέπουμε μέσα από το πρίσμα της κεντρικής ηρωίδας Κλεό, μίας ιθαγενούς, κοντούλας κοπέλας που εργάζεται στο σπίτι της κυρίας Σοφία και του συζύγου της Αντόνιο βοηθώντας στις δουλειές και στον καθάρισμα του σπιτιού αλλά και στο μεγάλωμα των 4 παιδιών τους (3 αγοριών και ενός κοριτσιού). Η Κλεό (στο ρόλο η 25χρονη Yalitza Aparicio από την περιοχή Tlaxiaco, Oaxaca, του Mexico που είναι δασκάλα και ηθοποιός) αποτελεί θα λέγαμε τον συνδετικό κρίκο στο σπίτι, ένα πρόσωπο σχεδόν της οικογένειας, απόλυτα απαραίτητο ενώ το ιδιαίτερο στοιχείο είναι ότι μπορεί να κοιμάται σ’ ένα καμαράκι μαζί με την άλλη υπηρέτρια και να σβήνουν το φως για να κάνουν οικονομία στο ρεύμα όπως απαιτεί η γιαγιά, αλλά ουσιαστικά η συμπεριφορά απέναντι της είναι σαν να είναι ένα ακόμη μέλος της οικογένειας.

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τις διάφορες σκηνές που αναπτύσσει ο Κουαρόν, μένουμε στη δύναμη της συγκίνησης που πετυχαίνει σε τουλάχιστον τρεις σκηνές όπως της γέννας και στην παραλία με το τρυφερό αγκάλιασμα και συμπόνια των παιδιών και της μητέρας τους στην Κλεό, μένουμε και στην ομορφιά της λεπτομέρειας που ο Κουαρόν ανασυνθέτει ολάκερη εκείνη την εποχή, τα σινεμά της, τους δρόμους, τους ανθρώπους, τις μπάντες της ακόμη και τα πιο σκληρά μοτίβα της όπως τις ομάδες που προπονούνταν στις πολεμικές τέχνες για να τα βάλουν με το σύστημα. Στην ταινία ο Κουαρόν μας παρουσιάζει και μία άγνωστη σε πολλούς πολιτική λεπτομέρεια της χώρας, την εξέγερση των μαθητών και φοιτητών την ημέρα του Corpus Christi Festival που πνίγηκε στο αίμα με 120 νεκρούς τον Ιούνιο του ’71.

Την ταινία ο Κουαρόν την προετοίμαζε όπως διαβάσαμε δέκα χρόνια και τα γυρίσματα κράτησαν 108 μέρες. Το αποτέλεσμα τον αποζημιώνει. Βραβεία και αναγνώριση παντού. Μία παραγωγή του Netflix που συναντά ευτυχώς και το μεγάλο, σινεφίλ κοινό και στις αίθουσες όπως της αρμόζει. Θα την δούμε σίγουρα στις υποψηφιότητες των Όσκαρ και μακάρι να προταθεί και η Yalitza Aparicio.

Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ