H πρώτη επαφή με το MEGA και η 25ετία που ακολούθησε

Χειμώνας ’89-’90 πολλοί συμμαθητές μας σπουδάζουν στην Αθήνα. Η φοιτητική ζωή στην πρωτεύουσα είναι δέλεαρ για συχνές επισκέψεις, άλλωστε οι περισσότεροι συμμαθητές - φίλοι από το Λύκειο εκεί μένουν πια.

Ένα απόγευμα επισκεπτόμαστε την Έφη και την Ρούλα. Και ω τι έκπληξη! Έχουν έγχρωμη τηλεόραση που δείχνει ένα νέο κανάλι, αυτό που εμείς ακόμα στην Πάτρα, μόνο «ακουστά» είχαμε, το MEGA.

Μια «μοβ» αισθητική κυριαρχούσε στο χρώμα του δέκτη, αν δεν κάνουμε λάθος έπαιζε «Τρεις Χάριτες» και πιο μετά στις ειδήσεις είδαμε τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο με τη Λιάνα Κανέλλη. Κι ενδιάμεσα έναν τύπο με καουμπόικο καπέλο, τον Μαξ.

Δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι κάποιοι ιδιώτες θα μπορούσαν να είχαν τηλεόραση, να παίζει ειδήσεις και σίριαλ, έστω κι αν επρόκειτο για τους κ.κ. Λαμπράκη, Τεγόπουλο, Μπόμπολα, Βαρδινογιάννη και Αλαφούζο.

Mε ΕΡΤ - ΥΕΝΕΔ είχαμε μεγαλώσει, σε ασπρόμαυρο δέκτη τα περισσότερα χρόνια, αυτό που είδαμε κείνο το απόγευμα στο φοιτητόσπιτο στην Αθήνα ήταν …επανάσταση!

Εκείνη την πρώτη όσο και πρώιμη περίοδό του, το ΜEGA απέπνεε ενθουσιασμό, είχε ζωντάνια, νεανική φρεσκάδα, υπηρετούσε το νέο.

Σιγά - σιγά προστέθηκαν κι άλλα τέτοια στοιχεία. Όπως το κύρος, η σοβαρότητα, η εγκυρότητα. Για να φτάσουμε εικοσπέντε χρόνια μετά, στην διαπλοκή, στα χρέη, στην απέχθεια και εν τέλει στο κλείσιμο.

Μπορούν να ειπωθούν και να γράφουν χιλιάδες πράγματα για την πορεία του, από την 21η Νοέμβρη 1989 έως σήμερα. Θα είναι τόσο διαφορετικά και ανόμοια μεταξύ τους, όπως και η ίδια η πορεία του. Η οποία μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε σε μερικά εκατομμύρια τηλεθεατών από κείνο το Νοέμβρη μέχρι σήμερα.

Το ΜEGA έκλεισε, άφησε εργαζόμενους στο δρόμο, κρίθηκε απόβλητο να συνεχίσει να εκπέμπει τις επαναλήψεις του, κουβαλάει πάνω του χρέη και οφειλές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Είναι αυτό που λέει ο λαός, «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Καμιά σχέση δηλαδή…

Σε κάθε περίπτωση ήταν μεγάλο σε όλα του. Και στα καλά του και στα κακά του.