Ο Γιώργος Παπαπαύλου επιστρέφει στην Πάτρα και μίλα στο thebest για την παράσταση και τα μελλοντικά του σχέδια

"Στην πόλη υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν με συνέπεια και σεβασμό στην τέχνη του θεάτρου"

Με την παράσταση «ο Συλλέκτης» του John Fowles επιστρέφει στην γενέτειρα του ο πατρινός ηθοποιός Γιώργος Παπαπαύλου. Το ραντεβού έχει δοθεί στο θέατρο Επίκεντρο+ ενώ στην παράσταση ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο έναν περιθωριακό συλλέκτη που έχει μία παθιασμένη σχέση με την συλλογή του και απαγάγει μία όμορφη κόπελα διεκδικώντας έτσι μία αυθεντική και ολοζώντανη ύπαρξη.

Ευγενικός, προσιτός και χαρούμενος, λίγο πριν την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη μίλησε στο thebest.gr για την παράσταση, τα άγχη του, τα μελλοντικά του σχέδια... και φυσικά για την Πάτρα!

Πώς είναι να επιστρέφεις στην πόλη σου με μία παράσταση;

Υπέροχα! Επιστρέφω στους ανθρώπους μου στον τόπο μου στις αναμνήσεις μου! Είναι συγκινητικός ο τρόπος και η ένταση που κάθε φορά δείχνουν οι δικοί μου άνθρωποι-φίλοι και οικογένεια-την αγάπη τους. Κινητοποιούνται άμεσα να βοηθήσουν όσο μπορούν στην προώθηση της παράστασης που κάθε φορά φέρνω. Από το να κοινοποιούν συνεχώς στα social media μέχρι να κολλούν αφίσες !Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!

Παρακολουθείς τη θεατρική ζωή της Πάτρας; Πώς σου φαίνεται;

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια δουλεύω χειμώνα καλοκαίρι στην Αθήνα και όποτε έρχομαι στην Πάτρα το μόνο που προλαβαίνω να κάνω αν δεν είμαι για παράσταση- είναι να ξεκουράζομαι και να βλέπω την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Γνωρίζω όμως ότι στη Πάτρα υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν με συνέπεια και σεβασμό στην τέχνη του θεάτρου. Αξίζει να σημειώσω ότι υπάρχουν και πολύ καλοί ηθοποιοί στην Πάτρα. Όπως η Δήμητρα Θεοδωροπούλου που την είδα σε παράσταση και πραγματικά ήταν πολύ καλή!

Σου έχει λείψει η ζωή σε μία μικρότερη πόλη;

Μου λείπει η ηρεμία της Πάτρας όταν αισθάνομαι πολύ κουρασμένος από το συνεχές τρέξιμο στην Αθήνα. Αλλά την αγαπώ και την Αθήνα και δεν θα μπορούσα προς το παρόν να φύγω. Σε 30 χρόνια το συζητάμε.

«Ο Συλλέκτης». Τι σε κέντρισε σε αυτό το έργο;

Ο ρόλος καταρχάς με την πολυπλοκότητα του. Ήταν τεράστια πρόκληση για μένα να μελετήσω έναν τέτοιο χαρακτήρα!!Ήρθα σε επαφή με πολύ δικά μου κομμάτια αλλά κατάφερα να κατανόησα και πλευρές της προσωπικότητας κάποιου που δεν μου μοιάζει. Τον αποδέχτηκα και έτσι τον αγάπησα! Έπειτα ο σκηνοθέτης της παράστασης ο Ένκε Φεζολάρι είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ και που εμπιστεύομαι.

Γενικότερα, πώς επιλέγεις τα επαγγελματικά σου βήματα;

Οι συνεργάτες και ο ρόλος είναι οι δύο καθοριστικοί παράγοντες για να επιλέξω μια δουλειά. Το θέατρο είναι πληθυντικός αριθμός επομένως πρέπει όλοι να πλέουμε προς την ίδια κατεύθυνση. Διαφορετικά τα πράγματα γίνονται δύσκολα και μερικές φορές αφόρητα, και τότε δεν αξίζει να την κάνεις. Σε αυτή τη δουλειά αν δεν διεκδικείς τη χαρά και την απόλαυση τότε είσαι δυστυχισμένος.

Φωτ.:Kiki Pap

Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου άγχος στη δουλειά;

Να καταφέρνω κάθε φορά να βελτιώνω τα εκφραστικά μου μέσα. Να παίρνω όσα περισσότερα μπορώ απο τις συνεργασίες μου και να μην υποκύπτω στις ευκολίες μου.

Πώς θα περιέγραφες το χαρακτήρα πού υποδύεσαι;

Ο Φρέντερικ είναι ένας άνθρωπος μόνος που έχει μάθει να σκέφτεται και να ζεί έξω απο κοινωνικές συμβάσεις και νορμες. Έμαθε να ζει έτσι γιατί αλλιώς δεν θα επιβίωνε. Δεν είμαστε όλοι τυχεροί σε αυτή τη ζωή να γεννηθούμε και να μεγαλώσουμε σε ένα υγιές περιβάλλον. Δεν μπορεί να αναγνωρίσει το κακό οπότε δεν μπορεί και να το αποφύγει. Θέλει να απολαύσει την ομορφιά αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να την εγκλωβίζει.

Ποιο ήταν το «στοίχημα» στην «αναμέτρηση» μαζί του;

Να μπορέσω να κάνω έναν από γραφής ''κακό'' ήρωα συμπαθή! Να δείξω την ευαίσθητη και ταραγμένη πλευρά του.

Ποια είναι τα μηνύματα πού «περνάει» το έργο;

Μια από τις σημαίνουσες παθογένειες της κοινωνίας μας σήμερα είναι η μη κατανόηση και αποδοχή του άλλου και της διαφορετικότητας του. Όλοι μανιασμένα προσπαθούμε να επιβάλλουμε την άποψή μας και να κυριαρχήσουμε στον άλλο με σημαία μας το μότο ''Αν δεν είσαι μαζί μας είσαι εχθρός μας'' .Επίσης οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται εγκλωβιστικές. Κυρίως τέτοιες σχέσεις συναντώ και, όπως μου είπε και ένας ψυχίατρος με τον οποίο συνομίλησα όταν μελετούσα τον ρόλο αυτό, συμβαίνει γιατί υπήρξαν κενά και τραύματα στην βρεφική και παιδική ηλικία και στη σχέση του παιδιού με την μάνα του και τον πατέρα του.

Μια σειρά από γεγονότα που ίσως φαντάζουν ασήμαντα για ένα μωρό, μπορούν να το στιγματίσουν και μεγαλώνοντας να θεωρεί ότι η αναγνώριση της ελευθερίας του συντρόφου του σημαίνει αδιαφορία, χωρισμός. Προτιμούν να έχουν τον σύντροφό τους στον καναπέ και να τον βλέπουν τα βαριέται παρά να είναι έξω με τους φίλους του. Τότε όμως δεν συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει το ''εμείς'', υπάρχει το εγώ και το εσύ, αλλά ποτέ δεν ενώθηκαν στο εμείς.

Ποιο είναι το πιο «ιδιαίτερο» σχόλιο που έχεις ακούσει για την παράσταση;

Ό,τι η παράσταση είναι σαν ένα πολύ καλοφτιαγμένο βιντεοκλίπ που φανερώνει με τεράστια ένταση το θέμα των ανθρωπίνων σχέσεων.

Τι ετοιμάζεις το επόμενο διάστημα;

Θα είμαι ο Τρέπλιεφ στον Γλάρο του Άντον Τσέχωφ στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κων/νου Χατζή. Προγραμματισμένη πρεμιέρα 12 Απριλίου!

Φωτ.:Νίκος Κατσανίκας

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Δυο κόσμοι εντελώς διαφορετικοί, υποχρεώνονται με τη βία να συνυπάρξουν μέσα στο υπόγειο κελάρι ενός παλιού σπιτιού στην αγγλική εξοχή: από τη μια αυτός του μικροαστού κι ακαλλιέργητου Κλεγκ, του οποίου μοναδικό ενδιαφέρον είναι η συλλογή πεταλούδων, και από την άλλη εκείνος της μορφωμένης και μεγαλοαστής Μιράντας, φοιτήτριας στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Στην Αγγλία των έντονων κοινωνικών διακρίσεων, που η καθημερινή ζωή δεν αφήνει κανένα περιθώριο ουσιαστικής επαφής ανάμεσα στις διαφορετικές τάξεις, ο ήρωας, με τον πλέον ανορθόδοξο και σκληρό τρόπο, καταφέρνει να τις αναμίξει σε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Απαγάγει τη Μιράντα και την υποχρεώνει σε μια συγκατοίκηση μαζί του, ενώ ταυτόχρονα καταγράφονται οι πολλαπλές οπτικές του μοιραίου αυτού «πειράματος»: κάθε ήρωας, ενδοσκοπούμενος, παρατηρεί, σχολιάζει και ενίοτε συμπεραίνει πράγματα για τη μεταξύ τους σχέση σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, ενώ ταυτόχρονα παρακινεί τον θεατή να κάνει από την πλευρά του το ίδιο. Το διασκευασμένο για το θέατρο μυθιστόρημα του John Fowles δεν διατηρεί μόνο στο ακέραιο τη διεισδυτική ματιά του δημιουργού πάνω στη συντηρητική αγγλική κοινωνία και τον ανάγλυφο τρόπο να προβάλει τις εμμονές και τις ανακολουθίες της, αλλά και την ικανότητα του να απευθύνει την ουσία του συγκεκριμένου προβληματισμού σε κάθε κοινότητα που πλήττεται από φαινόμενα ταξικών διακρίσεων, αποκλεισμών και εντέλει φόβου να αποδεχθεί κάθε μορφή ετερότητας.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ
O Φρέντερικ, ένας νεαρός ταπεινής καταγωγής αρκετά μοναχικός, ασχολείται (από μικρή ηλικία) με τη συλλογή πεταλούδων και είναι γοητευμένος από τη Μιράντα, μια νεαρή φοιτήτρια της Καλών Τεχνών, από οικογένεια ανώτερης κοινωνικής τάξης, με πολλούς φίλους και πλούσια κοινωνική ζωή. Όταν ο Φρέντερικ κερδίζει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στο ΠΡΟΠΟ αρχίζει να παρακολουθεί επισταμένα την Μιράντα, την οποία τελικά απαγάγει και κλείνει για ένα μήνα στο ειδικά διαμορφωμένο από εκείνον κελάρι μιας απομονωμένης βίλας, λίγο πιο έξω από το Λονδίνο. Σε αυτό το διάστημα οι δύο νέοι θα ζήσουν την ίδια κατάσταση (της απαγωγής και του εγκλεισμού) από μία εντελώς διαφορετική οπτική. Ο Φρέντερικ έχει στήσει ένα σχέδιο αγάπης. Η Μιράντα είναι θύμα ενός σχεδίου απαγωγής.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση – Δραματουργική Επεξεργασία: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου
Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι
Σκηνικά- Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Δραματολόγος: Ναταλί Μηνιώτη
Μουσική Επιμέλεια: Ένκε Φεζολλάρι
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δάφνη Λιανάκη
Βοηθός Σκηνογράφου: Ανθή Παρασκευά - Βελουδογιάννη
Επιστημονική Σύμβουλος – Εγκληματολόγος: Κάτια Σωτηρίου
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
Επικοινωνία: Μαρία Κωνσταντοπούλου
Παραγωγή: Red Moonlight Productions

Ερμηνεύουν: Γιώργος Παπαπαύλου, Πολυξένη Μυλωνά

Παραστάσεις:

10-11 Μαρτίου & 17-18 Μαρτίου (ημέρες Σάββατο & Κυριακή)

Ώρα: 9.15 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων :

Είσοδος 15€, μειωμένο 10€

Προπώληση 12€

Πληροφορίες - κρατήσεις 2610 46 10 50