Κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα το φιλμ "Το Σπίτι δίπλα στη θάλασσα" του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν

H ταινία «Το Σπίτι δίπλα στη θάλασσα – The House by the sea/La Villa» του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν που είχε προβληθεί στο 74ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, τον περασμένο Σεπτέμβριο, θα βγει την 1η Μαρτίου 2018 στους Ελληνικούς κινηματογράφους σε διανομή από την εταιρεία Weirdwave.

Όπως αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στο Φεστιβάλ της Βενετίας, όπου έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο του 2017 και αφού κέρδισε το Γαλλικό κοινό κάνοντας ρεκόρ εισιτηρίων, η νέα, τρυφερή και ευαίσθητη, δημιουργία του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν (την προηγούμενη ταινία του «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο» την είχαμε δει στην Πάτρα από την Κινηματογραφική Λέσχη) ετοιμάζεται να συγκινήσει και τους Έλληνες θεατές.

Δύο χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, ο αγαπημένος Γάλλος σκηνοθέτης επιστρέφει με μια ταινία οικογενειακής επανένωσης, εμπνευσμένη από τον «Βυσσινόκηπο» του Αντόν Τσέχωφ.

Κριτικές

«Γεμάτο χάρη και συναίσθημα» - Le Monde

«Ένα ευαίσθητο και συγκινητικό πορτραίτο» - Variety

«Πανέμορφο. Μία από τις καλύτερες ταινίες φέτος στη Βενετία» - La Stampa

«Μια βαθιά συναισθηματική ταινία» -  Corriere della Sera

«Μία από τις καλύτερες ταινίες του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν» - Screen

«Φωτεινό, γενναιόδωρο, νοσταλγικό» - Telerama

Σύνοψη

Σε μια μικρή ακτή κοντά στη Μασσαλία βρίσκεται ένα σπίτι που ανήκει σε έναν ηλικιωμένο άντρα. Τα τρία του παιδιά έχουν μαζευτεί στο πλευρό του για τις τελευταίες του μέρες: η Άντζελα, μια ηθοποιός που ζει στο Παρίσι, ο Ζόζεφ, που έχει ερωτευτεί μια γυναίκα που έχει τα μισά του χρόνια και ο Αρμάν, ο μόνος που έχει μείνει πίσω και λειτουργεί το μικρό οικογενειακό εστιατόριο.

Εκεί, τα τρία αποξενωμένα αδέλφια, θα μοιραστούν συναισθήματα, αναμνήσεις ενοχές και μυστικά και θα αναμετρηθούν με όσα έχουν κληρονομήσει από τα ιδανικά του πατέρα τους.

Μέχρι που ένα απρόσμενο γεγονός, θα τους κάνει να αναθεωρήσουν τα πάντα!

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Η αρχική ιδέα ήταν να γυρίσω όλη την ταινία στον όρμο του Μεζάν, κοντά στη Μασσαλία, που πάντα μου θύμιζε σκηνικό θεάτρου. Τα πολύχρωμα σπιτάκια, χτισμένα πάνω στους λόφους, μοιάζουν περισσότερο με προσόψεις παρά με πραγματικές κατοικίες… το άνοιγμα προς τη θάλασσα μεταμορφώνει τον ορίζοντα σε ένα σκηνικό… σαν ένα ζωγραφισμένο καμβά… ειδικά με το χειμωνιάτικο φως, όπου όλοι έχουν φύγει. Μεταμορφώνεται σε ένα εγκαταλελειμμένο σκηνικό, μελαγχολικό και πανέμορφο.

Σε αυτή την υπαίθρια «φούσκα», μερικά αδέλφια και αδελφές, πατεράδες και μητέρες, φίλοι και εραστές ανταλλάσσουν τόνους αγάπης…

Όλοι αυτοί οι άντρες και οι γυναίκες μοιράζονται το ίδιο συναίσθημα. Βρίσκονται σε αυτό το σημείο της ζωής τους που έχουν μία ακούσια αίσθηση του χρόνου που περνάει, του κόσμου που αλλάζει…

Το μονοπάτια που είχαν ανοίξει, σιγά-σιγά κλείνουν.

Πρέπει συνεχώς να τα διατηρούν… ή πρέπει να ανοίξουν νέα.

Ξέρουν ότι ο κόσμος τους θα εξαφανιστεί μαζί τους…

Ξέρουν επίσης ότι ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει και χωρίς αυτούς…

Θα είναι καλύτερος ή χειρότερος;

Τι θα μείνει από αυτούς όταν θα έχουν φύγει;

Μέσα σε αυτές τις σκέψεις, ξαφνικά κάτι συμβαίνει που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα: τρία παιδιά επιζώντες από μία ναυαγισμένη βάρκα, κρύβονται μέσα στους λόφους. Είναι δύο αδέλφια και η αδελφή τους. Όπως και οι πρωταγωνιστές μας. Και αυτό φέρνει πίσω ένα συναίσθημα αδελφοσύνης, καθώς αποφασίζουν να κρατήσουν αυτά τα παιδιά μαζί τους. Πιστεύω πολύ σε αυτή τη σχέση. Υπάρχει κάτι στην «παγκοσμιοποίηση» που φυσικά συνδέεται ως έννοια με το μέλλον.

Ο Ρομπέρ Γκεντιγκιάν έχει γεννηθεί το 1953 στη Μασσαλία. Από το 1980 μέχρι σήμερα έχει γράψει και σκηνοθετήσει πάνω από 20 ταινίες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν συμμετάσχει και βραβευτεί στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου και έχουν γνωρίσει μεγάλη εμπορική επιτυχία.

Ο Robert Guediguian συνυπογράφει και το σενάριο.

Παίζουν οι: Αριάν Ασκαρίντ, Ζαν-Πιέρ Νταρουσέν, Ζεράρ Μεϊλάν,  Αναϊς Ντεμουστιέ.

Διάρκεια: 107 λεπτά.

Ενδεχομένως να δούμε την ταινία και στην Πάτρα.