«Με Λένε Κωνσταντή Αγά»: Ένα νέο ενδιαφέρον & ογκώδες μυθιστόρημα από τον πρώην Πρύτανη Σταμάτη Αλαχιώτη

Εδώ και λίγες μέρες έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Λιβάνη το νέο βιβλίο του πρώην Πρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών Σταμάτη Αλαχιώτη, με τίτλο «Με Λένε Κωνσταντή Αγά». Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον, ογκώδες μυθιστόρημα που απλώνεται σε 685 σελίδες. Είναι το 2^ο μυθιστόρημα του γνωστού και διακεκριμένου πανεπιστημιακού καθηγητή (ο κ. Αλαχιώτης είναι Oμότιμος Καθηγητής Γενετικής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών από το 2011) και έχει για ήρωα, τον Κωνσταντή, έναν 85χρονο λεβεντάνθρωπο σ’ ένα ακριτικό Αιγαιοπελαγίτικο νησί.

Ο Κωνσταντής που τον φώναζαν Αγά είναι ένας λαικός, αυθεντικός χαρακτήρας που ο πρόγονος του, όπως μας εξιστορεί ο συγγραφέας είχε κερδίσει το προσωνύμιο Αγάς μιας και είχε γενναία εναντιωθεί σ’ έναν βίαιο και ανήθικο Αγά που πρόσβαλλε ολοένα το χωριό τους και δη τα νεόνυμφα κορίτσια. Ο Τούρκος Αγάς όπως περιγράφει το βιβλίο, κάθε που παντρευόταν μία κοπέλα, πήγαινε αυτός πρώτα στη νυφική της κλίνη, τη βίαζε και μετά η κοπέλα ήταν ελεύθερη να ζήσει με τον καλό της που είχε παντρευτεί. Ανήκουστη συνήθεια και υποτέλεια στην οποία έμελλε να βάλει τέλος ο πρόγονος του Κωνσταντή Αγά.

Ο Σταμάτης Αλαχιώτης βάζει ένα δάσκαλο, έναν γραμματιζούμενο να γράφει ένα βιβλίο ακριβώς όπως λέει για έναν απλό άνθρωπο της βιοπάλης και της γης, έναν άνθρωπο ωστόσο με πολλή σοφία και γνώση μαζεμένη από τη ζωή.

Όπως αναφέρει ο συγγραφέας, από τα ώριμα νιάτα του, του' χε μπει η ιδέα του δασκάλου για το βιβλίο με ήρωα τον Κωνσταντή, ο οποίος ποτέ του δεν είχε διαβάσει κανένα βιβλίο και δεν ήξερε τι ήταν το βιβλίο. Ένιωθε και μεγάλη τιμή αλλά και ευθύνη για την μεγάλη του απόφαση να ξεσκονίσει τον καμβά των φτωχών ζευγάδων ενός εύφορου χωριού, των λεσπέρηδων όπως λέγονταν αναμεταξύ τους. Του χωριού που το’ χε κάνει εύκολα και δικό του από την ώρα που είχε πρωτοέλθει ξένος δάσκαλος.

Ήταν ανήσυχο μυαλό ο σοβαρός δάσκαλος κι ας φαινόταν βαρύς και περήφανος στο γέλιο και τη λαλιά. Τον βάραινε κι η σκέψη που δεν είχε συναντήσει πουθενά, ακόμα κι όταν σπούδαζε, που δεν είχε διαβάσει κάπου να γράφουν κάτι σημαντικό οι γραμματιζούμενοι γι’ αυτούς που όργωναν και θέριζαν. Τίποτε για όσους ίδρωναν να θρέψουν εκείνους που δεν έγραφαν τίποτα για τον ιδρώτα αυτών που τους έθρεψαν.

Είχε φουντώσει μέσα του μία ακατανίκητη αγανάκτηση γι’ αυτήν την αναισθησία της ιστορίας προς τον κάθε άοπλο! Προς τον καθέναν που δεν κρατούσε μολύβι. Αυτός όμως κρατούσε μολύβι, αυτό το άσφαιρο όπλο διέθετε μόνο αλλά δεν άργησε να το μάθει να πυροβολεί λέξεις.

Στην πλοκή δεν λείπουν και αναφορές στην Πάτρα από τον Σταμάτη Αλαχιώτη όπως μία παρέα φοιτητών που ακούει με ενδιαφέρον και αδημονία τις ιστορίες του Κωνσταντή Αγά, μερικοί εκ των οποίων περιγράφονται ως φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών.

Για το νέο αυτό μυθιστόρημα του Σταμάτη Αλαχιώτη του Νικολάου (έχει προηγηθεί και η ακαδημαϊκή νουβέλα «Το φυλακισμένο χαμόγελο») αναμένεται να διοργανωθούν και εκδηλώσεις παρουσίασης του σε Πάτρα και Αθήνα.

Ο κ. Αλαχιώτης εκπόνησε τη Διδακτορική του Διατριβή και τη Διατριβή επί Υφηγεσία στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και έκανε μεταδιδακτορικές σπουδές με υποτροφίες στις ΗΠΑ. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Τμήματος Βιολογίας (1989-1994), Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών (το χρονικό διάστημα Σεπτέμβριος 1994 – Σεπτέμβριος 2000) και Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Οκτώβριος 2000 – Μάρτιος 2004.

*Το νέο του κοινωνικό μυθιστόρημα, το αφιερώνει όπως αναφέρει στα εγγονάκια του, Σταμάτη και Δήμητρα, με την ελπίδα ν’ αυγατίσουν τη μαγιά που φουσκώνει την ανθρωπιά.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ