Πάτρα: Δύο αξέχαστα περιστατικά με τον Μάνο Χατζιδάκι 23 χρόνια από τον θάνατό του

Είκοσι τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι, και το thebest.gr θυμάται δύο αξέχαστες και άγνωστες στιγμές από την παρουσία του αξέχαστου συνθέτη στην Πάτρα. Πριν το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας μπει σε περίοδο παρατεταμένης παρακμής όπως αυτή που βιώνει τα τελευταία χρόνια, η Μέλινα Μερκούρη και η Αλίκη Βουγιουκλάκη περπατούσαν στις κερκίδες του Αρχαίου Ωδείου, ο Μάνος Χατζιδάκις με τον Οδυσσέα Ελύτη και τον Μίκη Θεοδωράκη τα έλεγαν στα παρασκήνια, ο Μπομπ Ντίλαν, η Τζόαν Μπαέζ, ο Τσίκ Κορία και ο Άστορ Πιατσόλα δέχονταν το χειροκρότημα του Πατρινού κοινού και ο Θάνος Μικρούτσικος ενορχήστρωνε την επιτυχία ενός από τους κορυφαίους πολιτιστικούς θεσμούς της χώρας.

Σκηνή Πρώτη

Ο Μάνος Χατζιδάκις παίζει πιάνο στο Αρχαίο Ωδείο και από κάτω δεν πέφτει καρφίτσα. Οι επίσημοι προσκεκλημένοι δεκάδες, ανάμεσά τους η Μελίνα Μερκούρη όταν ξαφνικά πιάνει βροχή. Επιστρατεύεται μια ομπρέλα θαλάσσης με λουλούδια και ένα νάιλον επάνω στο Στάινγουεϊ πιάνο που μόλις είχε αποκτήσει το Διεθνές Φεστιβάλ -αυτό το πιάνο έχει ακόμη ο Δήμος- και ο Μάνος Χατζιδάκις συνεχίζει κανονικά. Κανείς δεν διανοείται να φύγει παρά την καταρρακτώδη βροχή, ούτε καν όταν τελειώνει η συναυλία. Γι’ αυτούς που έζησαν εκείνη τη βραδιά ήταν η καλύτερη συναυλία που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στο Αρχαίο Ωδείο.

Μια βραδιά που μπορεί να θυμίζει επιστημονική φαντασία σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα του θεσμού, μια βραδιά ωστόσο που συμπυκνώνει όλη την ιστορία των τεσσάρων πρώτων χρόνων του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας.

Τότε που μαζί με το Φεστιβάλ Αθηνών (σε Επίδαυρο και Ηρώδειο) αποτελούσαν τους δύο σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς του καλοκαιριού στην Ελλάδα.

Τότε που το Φεστιβάλ δεν ήταν Διεθνές κατ’ ευφημισμό, τότε που τα στελέχη του είχαν την όρεξη και την απειρία του πρωτάρη και κυρίως την άγνοια κινδύνου που σήμαινε για παράδειγμα να προτείνεις στον Μάνο Χατζιδάκι να παίξει πιάνο κάτω από λουλουδάτη ομπρέλα παραλίας.

Σκηνή Δεύτερη

Ο Μάνος Χατζιδάκις όμως δεν ήταν άνθρωπος του τύπου αλλά της ουσίας. Το νάιλον και η ομπρέλα δεν τον ενόχλησαν τότε, την επόμενη χρονιά όμως σταμάτησε στη μέση τη συναυλία του, επίσης στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ, γιατί τον αποσυντόνιζε ο χτύπος της καμπάνας του Παντοκράτορα.

Ήταν η εποχή που οι σημαντικότεροι Έλληνες καλλιτέχνες και διανοούμενοι περνούσαν είτε ως προσκεκλημένοι είτε ως θεατές από τις κερκίδες του Αρχαίου Ωδείου.