Ξεκινά να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες η Γαλλοβελγική ταινία «Η Κόκκινη Χελώνα - La Tortue Rouge»

Το φιλμ κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Η Κόκκινη Χελώνα - La Tortue Rouge» του Μίκαελ Ντουντόκ Ντε Βιτ που τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο της Επιτροπής στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Κανών και με το Βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας», ξεκινά να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από σήμερα Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016.

Πρόκειται για Γαλλοβελγική παραγωγή, διάρκειας 80 λεπτών.

Σύνοψη

Το Studio Ghibli του θρυλικού Χαγιάο Μιγιαζάκι, περνά για πρώτη φορά τα σύνορα της χώρας του, και σε συνεργασία με τη Γαλλία, παρουσιάζει ένα πανέμορφο παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.

Η ιστορία ενός ναυαγού, σε ένα νησί με μόνους κατοίκους χελώνες, καβούρια και πουλιά. Η ιστορία μιας αγάπης που δε χρειάζεται λόγια για να εκφραστεί.

Ο Μίκαελ Ντουντόκ Ντε Βιτ έδωσε συνέντευξη στον Bernard Génin, στο περιοδικό Positif N°665 (Ιούλιος/Αύγουστος 2016) και μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής.

- Από τις μικρού μήκους ταινίες σας, τουλάχιστον δύο θεωρούνται ήδη cult.

To The Monk and the Fish, απέσπασε ένα βραβείο César το 1996 και ήταν υποψήφιο για Όσκαρ. Το 2001, το Father and Daughter τιμήθηκε με πολλά βραβεία και με Βραβείο Όσκαρ. Ένα μικρό κορίτσι βλέπει τον πατέρα της να φεύγει. Η ανάμνηση του την ακολουθεί σε όλη της τη ζωή. Εδώ εκφράζεται ένα απροσδιόριστο συναίσθημα: η λαχτάρα...

Ναι, είναι δύσκολο να την προσδιορίσουμε, αλλά είναι κάτι που σίγουρα όλοι μας έχουμε νιώσει κάποια στιγμή στη ζωή μας. Είναι η επιθυμία για κάτι που μοιάζει άπιαστο, μια βαθιά και ήσυχη επιθυμία. Για έναν καλλιτέχνη, μπορεί να είναι η αναζήτηση της τελειότητας, μια επίπονη, ωστόσο όμορφη απουσία. Δε μπορείτε να φανταστείτε τα μηνύματα που έλαβα τόσο από φίλους, όσο και αγνώστους, που μου εξέφραζαν πόσο τους άγγιξε η ταινία. Είμαι πάρα πολύ τυχερός που έγινε ήδη κλασσική.

- Ήσασταν μέλος της επιτροπής στο φεστιβάλ της Χιροσίμα το 2004. Εκεί γνωρίσατε τον Ισάο Τακαχάτα;

Όντως, ανταλλάξαμε δυο κουβέντες. Μιλούσε μάλιστα και λίγα Γαλλικά- αγαπά τη γαλλική κουλτούρα. Λίγο καιρό αργότερα, ήρθε στο φεστιβάλ της Σεούλ, όπου είχα σεμινάριο για τη δουλειά μου σε μαθητές. Νόμιζα ότι πέρασε να χαιρετήσει, αλλά έμεινε καθ’όλη τη διάρκεια! Ίσως είχε ήδη μια συνεργασία στο μυαλό.

- Το Νοέμβριο του 2006 λάβατε ένα απρόσμενο mail από το Τόκυο.

Με δύο ερωτήματα. Το πρώτο, το Μουσείο Ghibli ζητούσε την άδεια μου να διανείμει το Father and Daughter στην Ιαπωνία. Το δεύτερο, ήταν αν θα με ενδιέφερε να δουλέψω με το στούντιο τους για μια μεγάλου μήκους ταινία. Έως τότε, δεν είχα σκεφτεί καν να κάνω μεγάλου μήκους ταινία. Κάποιοι φίλοι μου που ταξίδεψαν στην Καλιφόρνια, γιατί τους υποσχέθηκαν πολλά πράγματα, γύρισαν απογοητευμένοι γιατί οι παραγωγοί είχαν αλλάξει τα project τους. Αλλά με το Studio Ghibli, είναι διαφορετικά.

Μου είπαν ότι θα δούλευαν με τη Γαλλική νομοθεσία που σέβεται τις ανεξάρτητες ταινίες. Μου έδωσαν αρκετούς μήνες να γράψω το σενάριο. Είχα την ιδέα ενός άντρα σε ένα έρημο νησί, αλλά δεν ήθελα να πω την ιστορία επιβίωσης του- έχει ειπωθεί πολλάκις. Χρειαζόμουν κάτι περισσότερο.

Πέρασα αρκετό καιρό σε ένα μικρό νησί στις Σεϋχέλλες- ένα όνομα που θυμίζει διακοπές πολυτελείας. Έκανα μια απλούστερη επιλογή, επέλεξα να μείνω με ντόπιους για δέκα μέρες. Πήγαινα βόλτες μόνος μου κι έβγαζα αμέτρητες φωτογραφίες. Ήθελα να αποφύγω την ιδέα των διακοπών όπως παρουσιάζεται στις διαφημίσεις. Ο ναυαγός μου δε θα αγαπούσε το μέρος που βρέθηκε, θέλει να φύγει με κάθε κόστος, κι ο τόπος αυτός δεν είναι ιδιαίτερα φιλόξενος.

Τότε έκανα το κλασσικό λάθος: το σενάριο μου είχε πάρα πολλές λεπτομέρειες. Η ταινία θα ήταν πολύ μεγάλη σε διάρκεια. Η βάση της ιστορίας όμως ήταν δυνατή. Το επόμενο βήμα ήταν το animatic, μια απλοποιημένη εκδοχή της ταινίας με στατικές εικόνες. Ανακάλυψα ότι μερικές φορές ήταν δύσκολο να μεταφραστεί η ιστορία σε κινηματογραφική γλώσσα.

Ο παραγωγός μου, μου σύστησε τότε την Πασκάλ Φεράν. Συναντηθήκαμε πολλές φορές τους επόμενους μήνες και συζητήσαμε την ταινία στο σύνολο της. Με βοήθησε να εντοπίσω τα προβλήματα και να κάνω την αφήγηση πιο απλή και δυνατή. Αγαπάει επίσης πολύ το γεγονός ότι στις ταινίες animation, το μοντάζ είναι ξεκάθαρο πριν καν γίνουν οι λήψεις, και ήταν σημαντική η συμβολή της και σε αυτό το κομμάτι. - Πόσο καιρό διήρκησε η παραγωγή;

-Πόσο καιρό διήρκησε η παραγωγή.

Ξεκίνησα να γράφω το σενάριο το 2007. Μου πήρε πολύ καιρό καθώς ένιωθα ότι η αρχική ιστορία δεν ήταν πολύ δεμένη. Για πολλά χρόνια δούλευα στην Κόκκινη Χελώνα, πότε μόνος, πότε με συναδέλφους, αλλά ήταν πολύ χρονοβόρο. Είμαι ευγνώμων στους παραγωγούς που με καθησύχαζαν και που δε τους έκανε καμία έκπληξη ο χρόνος που χρειαζόμουν. Σημείωναν πάντα ότι η πιο δύσκολη φάση ήταν μετά, ότι είναι πιο σοφό να ξεκινήσεις με μία συμπαγή ιστορία.

Η παραγωγή ξεκίνησε το 2013 στα στούντιο της Prima Linea, υπό την επίβλεψη των Ghibli, Why Not και Prima Linea όσον αφορά το animation, με επικεφαλή animator το Ζαν-Κριστόφ Λι, σκηνοθέτη του Zarafa και θεμέλιο λίθο της ταινίας.

*Ο σκηνοθέτης Μίκαελ Ντουντόκ Ντε Βιτ, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ολλανδία, ενώ σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Γενεύης.

Το 1978 αποφοίτησε από το West Surrey με την ταινία του The Interview. Εργάστηκε για ένα χρόνο στη Βαρκελώνη για να μετακομίσει μόνιμα στο Λονδίνο, όπου σκηνοθετεί animation διαφημιστικά για την τηλεόραση και το σινεμά.

To 1992 σκηνοθέτησε τη μικρού μήκους Tom Sweep, ακολούθησε το The Monk and the Fish (1994), που ήταν υποψήφιο για Βραβείο Όσκαρ, ενώ απέσπασε κι ένα Βραβείο César. Ο Μίκαελ Ντουντόκ Ντε Βιτ γράφει επίσης και εικονογραφεί παιδικά μυθιστορήματα και διδάσκει animation σε σχολές καλών τεχνών της Αγγλίας και του εξωτερικού.

Έγινε ιδιαίτερα γνωστός με τη μικρού μήκους Father and Daughter (2000) η οποία απέσπασε Βραβείο Όσκαρ, μεταξύ άλλων βραβείων. Η πιο πρόσφατη δουλειά του είναι η μικρού μηκούς "The Aroma of Tea" (2006), που ζωγράφισε εξ ολοκλήρου με φύλλα τσαγιού.

Η Κόκκινη Χελώνα είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.

Φιλμογραφία

"The Interview" (1978)

"Tom Sweep" (1992), 3’

"The Monk and the Fish" (Le Moine et le poisson) (1994), 6’

"Father and Daughter" (2000), 8:30’

"The Aroma of Tea" (2006), 3:20’

"The Red Turtle" (2016), μεγάλου μήκους.

Ενδεχομένως το φιλμ να έρθει για προβολή και στην Πάτρα.