Η ταινία «Η Επέλαση των Βαρβάρων» του Ντενίς Αρκάν προβάλλεται με ελεύθερη είσοδο το Σάββατο

«Η Επέλαση των Βαρβάρων» παραγωγής του 2003 σε σκηνοθεσία του Ντενίς Αρκάν, που θεωρήθηκε μία από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του 2000, θα προβληθεί, με ελεύθερη είσοδο και συζήτηση στη Λέσχη «Δρόμοι Φιλίας και Πολιτισμού» στην οδό Φερών 3, στην Πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα αυτό το Σάββατο 13 Ιουνίου 2015 στις 20.15.

Προλογίζει την ταινία και θα συντονίσει τη συζήτηση μετά το τέλος της προβολής ο Πατρινός Γιάννης Καραμπίτσος (σκηνοθέτης, κριτικός κινηματογράφου και μοντέρ).

(Η επιλογή των ταινιών γίνεται από την ανοιχτή συντονιστική ομάδα της κινηματογραφικής λέσχης των «Δρόμων Φιλίας και Πολιτισμού» που αποτελείται από τους  Γιάννη Ζήβα, Δημήτρη Ζεβόλη και Γιάννη Καραμπίτσο).

Το φιλμ «Η Επέλαση των Βαρβάρων – Les Invasions Barbares» Καναδέζικης παραγωγής και διάρκειας 99 λεπτών, έχει για πρωταγωνιστές τους: Ρεμί Ζιράρ, Στεφάν Ρουσό, Μαρί Ζοσέ Κροζέ, Ντοροτέ Μπεριμάν, Ντομινίκ Μισέλ, Λουίζ Πόρταλ

Ο άρρωστος Ρεμί, λίγο πριν υποκύψει στη θανάσιμη ασθένεια που τον χτύπησε, συμφιλιώνεται με τον απόμακρο γιο του, ο οποίος συγκεντρώνει κοντά στον πατέρα του αγαπημένους παλιούς φίλους και προσπαθεί να κάνει τις τελευταίες μέρες του όσο το δυνατόν πιο ανώδυνες. Αρκετό χιούμορ και λίγη πίκρα σε αυτό τον άκρως συγκινητικό απολογισμό της γενιάς του ’60, με όλη την παλιοπαρέα που πρωτοείδαμε στην ταινία «Η παρακμή της αμερικανικής αυτοκρατορίας».

Όπως έγραψε το περιοδικό Αθηνόραμα, πρόκειται για ταινία απολογισμού που ξεχωρίζει για την κριτική της ματιά πάνω στο θάνατο, τις σχέσεις των φύλων, τους δεσμούς της οικογένειας και τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Το φιλμ κέρδισε 2 βραβεία στο Φεστιβάλ των Κανών, σεναρίου και α’ γυναικείου ρόλου. Το σενάριο είναι επίσης του Denys Arcand.

Η ταινία κέρδισε ακόμα το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 2003 και είχε και υποψηφιότητα για το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου. Στα Γαλλικά Βραβεία Cesar της Γαλλικής Ακαδημίας κινηματογράφου η «Επέλαση των Βαρβάρων» κέρδισε τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου από τη.

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΝΤΕΝΙΣ ΑΡΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Έγραψα το σενάριο στη διάρκεια των δυο τελευταίων χρόνων. Είναι ένα θέμα που με απασχολούσε καιρό, αλλά ποτέ δεν είχα καταφέρει να του δώσω μια μορφή που να με ικανοποιεί. Κατέληγα πάντα με σενάρια πένθιμα και καταθλιπτικά. Ώσπου μου ήρθε η ιδέα να ξαναχρησιμοποιήσω τους ήρωες της «Παρακμή της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας». Το χιούμορ ο κυνισμός και το πνεύμα τους μου επέτρεψαν να χειριστώ το θέμα με μια ελαφρότητα που μ’ ευχαριστούσε.

Ευτυχώς όλοι οι ηθοποιοί ήταν εκεί, διαθέσιμοι, κι είχαν όλοι όρεξη να ξαναζήσουν μια νέα περιπέτεια. Προφανώς ο χρόνος είχε κάνει τη δουλειά του κι η ατμόσφαιρα είχε γίνει πιο σοβαρή, οι προθεσμίες της ζωής πιο αναπόφευκτες. Είχε σημάνει η ώρα της αποτίμησης. Ο Ρεμί είναι πεπεισμένος ότι εισερχόμαστε στην εποχή των βαρβάρων. Πιστεύει ότι ο Δυτικός Πολιτισμός, αυτός που γεννήθηκε από τον Δάντη και τον Montaigne πρόκειται να εκλείψει. Για ‘κείνον το σημαντικό είναι να διασωθούν τα έγγραφα, όπως το Μεσαίωνα. Αυτός θα είναι ο ρόλος της Ναταλί, που θα κληρονομήσει τη βιβλιοθήκη του.

Τώρα η αμερικανική αυτοκρατορία είναι η απόλυτη κυρίαρχος του κόσμου. Έτσι ο κόσμος θα πρέπει να αποκρούσει διαρκώς τις επιθέσεις των βαρβάρων που θα είναι ασταμάτητες. Η 11η Σεπτεμβρίου του 2001 ήταν η πρώτη από αυτές τις επιθέσεις, η οποία κατάφερε ν’ αγγίξει την καρδιά της αυτοκρατορίας. Είναι προφανές ότι θ’ ακολουθήσουν κι άλλες.

Αισθάνομαι ολοένα πιο μετέωρος σε σχέση με την κοινωνία που με περιβάλει. Φαντάζομαι ότι αυτό είναι το πιο συνηθισμένο δείγμα των γηρατειών. Η συνεχόμενη επιτάχυνση της ζωής και η οχλαγωγία της δημοσιογραφίας με απωθούν. Οι ταινίες που κατασκευάζονται σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές δε μ’ ενδιαφέρουν πολύ. Αγαπώ τους διαλόγους και τους ηθοποιούς.

Αισθάνομαι ότι οι χώρες θα εκλείψουν. Για τις μελλοντικές γενιές τα σύνορα θα έχουν την τάση να εκλείψουν. Ο γιος του Ρεμί έχει ήδη φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Θα υπάρχουν οι αμερικανοί πολίτες και οι υπόλοιποι. Από την οπτική γωνία της Ουάσινγκτον, οι Γάλλοι, οι Βούλγαροι ή οι Ιάπωνες είναι όλοι το ίδιο. Όλοι βάρβαροι. Ντενίς Αρκάν (Denys Arcand)

Ο Αρκάν το 2000 σκηνοθέτησε το Stardom, που αντανακλά την εμμονή για διασημότητα και την εκμετάλλευση που τη συνοδεύει. Πρώτη καναδέζικη ταινία που παρουσιάστηκε ως επίσημο κλείσιμο στο Φεστιβάλ Κανών, επιλέχθηκε επίσης για το Φεστιβάλ Λονδίνου, του Τορόντο και του Βανκούβερ και απέσπασε το Βραβείο Σεναρίου του Σωματίου Σεναριογράφων της Αμερικής.

Το 1996, ο Αρκάν σκηνοθέτησε το Joyeux Calvaire, μια τηλεταινία με θέμα τους άστεγους, που φέρνει στο προσκήνιο τον Μπεμουά Μπριέρ και τον Γκαστόν Λεπάζ. Η ταινία τιμάται με τρία (3) βραβεία της Καναδέζικης Ακαδημίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης – Καλύτερης δραματικής Ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερου σεναρίου.

Ο Ντενίς Αρκάν σκηνοθέτησε, το 1995, την 1η του μεγάλου μήκους ταινία στην αγγλική γλώσσα το «Love and Human Remains», διασκευή του θεατρικού έργου του Μπραντ Φρέιζερ, ενός από τους πλέον ανατρεπτικούς νέους δραματουργούς του αγγλόφωνου Καναδά.

Ακόμα να αναφέρουμε πως τo 1989, ο Ντενίς Αρκάν σκηνοθέτησε το αιχμηρό φιλμ «Ο Ιησούς του Μόντρεαλ», όπου ένας θίασος νέων ηθοποιών ανεβάζει μια πρωτοποριακή παράσταση με θέμα τη ζωή του Χριστού, η οποία όμως εμποδίζεται από τους σκοταδιστικούς θρησκευτικούς κύκλους. το οποίο επιλέχθηκε για το Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Κανών, όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο της Επιτροπής και με το Οικουμενικό Βραβείο.

Η ταινία βραβεύτηκε επίσης με 12 Τζίνι και αξίζει να αναφερθεί πως ήταν υποψήφια για Όσκαρ. Το 1987, με την 1^η του ταινία μεγάλου μήκους «Η Παρακμή της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας», μία ταινία του γαλλόφωνου Καναδά που προσέλκυσε πλήθη κοινού, στη χώρα της και στον κόσμο ολόκληρο. Στον Καναδά τιμήθηκε με 9 Τζίνι και με το βραβείο Μόλσον της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Απέσπασε πολλά ακόμη βραβεία στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αμερική και τον Καναδά.

Ο 73χρονος Ντενίς Αρκάν από το Κεμπέκ του Καναδά έχει υπογράψει και δύο ντοκιμαντέρ για το Office National du Film, το Κέντρο Κινηματογράφου του Καναδά. Το On Est au Coton (1970), που ασχολείται με την κατάσταση των εργατών στην υφαντοβιομηχανία του Κεμπέκ, είναι μια ταινία προκλητική, η οποία απαγορεύεται για έξι χρόνια προκαλώντας σκάνδαλο και το Québec: Duplessis et après… (1972) , που πραγματεύεται τα πολιτικά επακόλουθα της θητείας του τέως πρωθυπουργού του Κεμπέκ, Μορίς Ντιπλισί.

*Όλες οι ταινίες του Ντενίς Αρκάν φανερώνουν μια μεγάλη αγάπη για την ιστορία κι ένα πάθος για τους ήρωες που προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα.