Για μια Βιώσιμη Προοδευτική Διακυβέρνηση

Η χθεσινή –22/01/2015– απόφαση της Eυρωπαϊκής Kεντρικής Tράπεζας για την αγορά κρατικών ομολόγων, πρωτίστως υπερχρεωμένων χωρών, προδιαγράφει και το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να κινηθεί η χώρα μας το επόμενο διάστημα. Το δειλό, πλην προωθητικό, αυτό βήμα προδιαγράφει και την πολιτική ατζέντα της χώρας μας, προκειμένου να διαπραγματευτεί σοβαρά και να επανακτήσει τα χαρακτηριστικά του «κανονικού» μέλους της ευρωπαϊκής οικογένειας.

Η Ευρώπη αλλάζει! Με αργό και βασανιστικό τρόπο! Μέσα από παλινωδίες, πισωγυρίσματα και περιόδους στασιμότητας. Το πλαίσιο αυτό προδιαγράφει και τα χαρακτηριστικά του πολιτικού σχεδίου που πρέπει να διατυπώσει η χώρα μας ως εθνική διεκδίκηση. Τα στοιχεία αυτού του σχεδίου θα έπρεπε να βρίσκονται στον πυρήνα της προεκλογικής περιόδου.

Δεν αρκεί ένα κόμμα να διακηρύσσει την προσήλωσή του στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, αλλά θα πρέπει αυτή η αντίληψή του να αποτυπώνεται με συνέπεια και στις επιμέρους επεξεργασίες και προτάσεις του. Δεν μπορεί να προσδιορίζεσαι ως ευρωπαϊκή δύναμη και να μην διαπραγματεύεσαι με όπλο το ευρωπαϊκό κεκτημένο (όπως, για παράδειγμα, προστασία εργασιακών σχέσεων, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα,  οριζόντια μέτρα, ανεργία κ.λπ.) ή να υποστηρίζεις παραβίαση ευρωπαϊκών κανόνων (όπως διαγραφή χρέους, ακύρωση διεθνών δεσμεύσεων κανόνων του υγιούς ανταγωνισμού και γενικότερα μονομερείς ενέργειες).

Μέσα σε αυτό το ευρωπαϊκό πλαίσιο βαδίζουμε προς τις κρισιμότερες ίσως μετά τη Μεταπολίτευση εκλογές, χωρίς οι πολιτικές δυνάμεις να καταθέτουν τη σαφή και κατανοητή πρότασή τους για την επόμενη ημέρα, τόσο για το εσωτερικό της χώρας όσο και για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Το προεκλογικό κλίμα κυριαρχείται από μεθοδευμένη ασάφεια, ανησυχητικά υπονοούμενα και ύποπτη μυστικοπάθεια. Το κλίμα αυτό ευνοεί την προεκλογική τακτική των δύο κυρίαρχων μονομάχων, δηλαδή αυτή του φόβου και πανικού (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) από τη μία πλευρά και από την άλλη της οργής και της αγανάκτησης (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ). Δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο θετικής και παραγωγικής προσέγγισης των μεγάλων εκκρεμοτήτων της χώρας, με κυρίαρχο αυτό της διατύπωσης εθνικού πλαισίου διαπραγμάτευσης.

Πλαίσιο που είναι απαραίτητο, προκειμένου αφενός η χώρα μας να συμμετάσχει αποτελεσματικά στις άκρως ενδιαφέρουσες ευρωπαϊκές διεργασίες και αφετέρου να απευθυνθεί στους λαούς, τα κοινοβούλια, τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών, να παρέμβει στα θεσμικά όργανα της Ευρώπης -όπως το Ευρωκοινοβούλιο και η Κομισιόν-, και να πετύχει τη νέα πολιτική μεταμνημονιακή συμφωνία.

Βαδίζουμε προς τις εκλογές σε ένα κλίμα τυφλής αντιπαράθεσης, ακραίων αρνητικών διλημμάτων που ουσιαστικά τορπιλίζουν κάθε αναγκαία συνθήκη για τη βιώσιμη έξοδο της χώρας από τη μνημονιακή εποχή.

Αυτό το εσωτερικό κλίμα προσπαθεί να διαρρήξει το εκλογικό μας σχήμα (Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά). Αναδεικνύοντας τη διαδικασία μετεξέλιξης της Ευρώπης, προτείνουμε με σαφήνεια τον τρόπο αρμονικής συμπόρευσης της Ελλάδας σε αυτήν. Επιμένουμε ότι οι μεγάλες αλλαγές–ανατροπές που χρειάζεται η χώρα δεν μπορεί να πραγματοποιηθούν από ένα κόμμα, όταν μάλιστα αυτό εκφράζει μειοψηφικό ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας. Και δεν μπορεί να είναι βιώσιμες εάν δεν περιβληθούν από ευρείες κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις.

Το αποτέλεσμα των εκλογών φαίνεται ότι έχει κριθεί. Οι πολίτες με την ψήφο τους θα απορρίψουν συντριπτικά τις πολιτικές που ασκήθηκαν μέχρι τώρα. Και θα διατυπώσουν –έστω και ασαφώς– την προτίμησή τους σε μια άλλη πολιτική πρόταση προοδευτική, δημοκρατική. Την επιλογή τους θα την εκφράσουν κυρίως προς το ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να είναι αυτοδύναμος, γιατί η επαμφοτερίζουσα, αντιφατική και ακραία σε πολλά σημεία πολιτική του πρόταση είναι ασύμβατη με το θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ελλοχεύει ο κίνδυνος η διαφαινόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε αριστερή παρένθεση, γεγονός που θα ήταν ζημιογόνο τόσο για τη χώρα όσο και για την Αριστερά γενικότερα, κάτι που θέλουμε να αποτρέψουμε.

Το ερώτημα, λοιπόν, προς τους πολίτες είναι σαφές: Με ποιον πρέπει να συγκυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Με τους ΑΝΕΛ ή με το σχήμα Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά που συγκροτούν τα δύο ιστορικά ευρωπαϊκά ρεύματα, του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της Πολιτικής Οικολογίας; Θεωρώ ότι η απάντηση είναι σαφής:

Μόνο με σύμμαχο το σχήμα Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά η διαφαινόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εξελιχθεί σε αριστερή παρένθεση. Μόνο με αυτή τη σύμπραξη δεν θα διαταραχθεί η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, θα είναι δυνατή η ουσιαστική και αποτελεσματική διαπραγμάτευση με τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τελική επιδίωξη τη νέα μεταμνημονιακή πολιτική συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους.