Το blog "Το Τέταρτο κουδούνι" έγραψε πως το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας είναι το μόνο που δεν "φυτοζωεί"!

Eπαινετικό άρθρο αναφορά στο ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας, είχε το blog για το θέατρο και τις τέχνες, του δημοσιογράφου και θεατροκριτικού Γιώργου Σαρηγιάννη, Το τέταρτο κουδούνι που συγκεκριμένα τονίζει πως την στιγμή που ο θεσμός των Δημοτικών Περιφερειακών θεάτρων της χώρας μοιάζει να βρίσκεται σε κώμα, στο θέατρο της Πάτρας τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Όπως χαρακτηριστικά γράφει, το ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας  ίσως, είναι το μόνο που μπορεί να ισχυριστεί πως δε φυτοζωεί αλλά πως λειτουργεί προσφέροντας ακόμα κάτι ουσιαστικό το οποίο μάλιστα μπορεί να θεωρηθεί γεγονός ακόμα και για την κορεσμένη αθηναϊκή θεατρική πιάτσα.

Ακολουθεί αναλυτικά το κείμενο όπου υπάρχει αναφορά στις δύο θεατρικές παραγωγές που παίζονται με επιτυχία αυτή την περίοδο στην Πάτρα, την όπερα για παιδιά «Η Βασίλισσα του χιονιού» και το «Effect, Τομογραφία του έρωτα».

"Σε κώμα βρίσκονται τα ΔΗ(μοτικά)ΠΕ(ριφερειακά)ΘΕ(ατρα) εδώ και χρόνια. Κάτι ψιχία τους πετάει το υπουργείο Πολιτισμού (;) κι όσα λειτουργούν ακόμα, λειτουργούν, αν δεν κατέληξαν τοπικοί ερασιτεχνικοί θίασοι, χάρη στις θυσίες και στους αγώνες κάποιων καλλιτεχνικών διευθυντών και χάρη σε κάποιους δημάρχους που τα στηρίζουν ακόμα οικονομικά.

Το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, ίσως, είναι το μόνο που μπορεί να ισχυριστεί πως δε φυτοζωεί αλλά πως λειτουργεί προσφέροντας ακόμα κάτι ουσιαστικό το οποίο μάλιστα μπορεί να θεωρηθεί γεγονός ακόμα και για την κορεσμένη αθηναϊκή θεατρική πιάτσα. Χάρη στον Θοδωρή Αμπαζή που το διευθύνει και χάρη στον Δήμο Πατρέων.

Βρέθηκα τα Χριστούγεννα στην Πάτρα και είδα τις δυο παραστάσεις που παίζονται εκεί -στον «Απόλλωνα».

Το άπαιχτο στην Ελλάδα -μεγάλη τόλμη για ένα ΔΗΠΕΘΕ, ανέκαθεν αλλά και ειδικά στις μέρες μας, να προτείνει κάτι καινούργιο και να μην αναμασάει τα τετριμμένα,...- «Effect-Τομογραφία του έρωτα» της άγνωστής μας εδώ, πολύ ενδιαφέρουσας Βρετανίδας Λούσι Πρεμπλ σε μια εξαιρετική παράσταση του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, στην οποία θα επανέλθω (και για την οποία θα σας συνιστούσα να σπεύσετε στην Πάτρα, αν δε μάθαινα πως τον Φεβρουάριο θα μεταφερθεί στην Αθήνα, οπότε από τώρα σας λέω να μην τη χάσετε).

Και την «Βασίλισσα του χιονιού» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν -μια παράσταση για παιδιά. Αλλά όχι απλώς ως άλλο ένα θεατροποιημένο παραμύθι. Αλλά μετασχηματισμένο απ’ τον Θοδωρή Αμπαζή -ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία-, με μουσική του και σε λιμπρέτο της -καλής- ηθοποιού- Σοφιάννας Θεοφάνους, σε όπερα! Αυτή κι αν είναι τολμηρή απόφαση! Σε μια επαρχιακή πόλη, όπερα για παιδιά -έστω και πάνω σ’ ένα γνωστό παραμύθι; Κι όμως! Δε λειτούργησε απλώς. Φίσκα είναι το θέατρο.

Με τον Θοδωρή Αμπαζή -δραστήριος κι έξυπνος άνθρωπος- να ’χει προλειάνει το έδαφος στέλνοντας εκ των προτέρων στα σχολεία το cd με τη μουσική του έργου, ώστε τα παιδάκια να ’ναι προετοιμασμένα και να μην τα ξενίσει το άκουσμα.

Το αποτέλεσμα τον δικαιώνει: μια καλόγουστη παράσταση με την αισθητική που χαρακτηρίζει τον Κένι ΜακΛέλαν, ο οποίος, με κάθε άλλο παρά μεγάλο προϋπολογισμό..., υπογράφει ευφάνταστα σκηνικά και κοστούμια, και με έξι ικανούς τραγουδιστές/ηθοποιούς να στηρίζουν με θέρμη την πρόταση".