Βασίλης Λάζαρης:Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων ήταν μία προσχεδιασμένη γενοκτονία

Έρευνα, διασταύρωση των στοιχείων, επαλήθευση, τεκμηρίωση και πάλι έρευνα, μέχρις ότου ο ιστορικός σιγουρευτεί ότι είναι έτσι, και σε καμία περίπτωση δεν είναι αλλιώς.

Κάτω από αυτό το πνεύμα, που χαρακτηρίζει άλλωστε και τα άλλα του βιβλία, εργάστηκε ο ιστορικός της Πάτρας και φιλόλογος Βασίλης Λάζαρης ερευνώντας ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στην Αχαΐα την περίοδο της κατοχής από το 1941 έως το 1944.

Μια μελέτη που εκτείνεται σε 420 σελίδες με σπάνιο φωτογραφικό υλικό, στηριγμένη σε ένα ευρύτατο πλήθος ντοκουμέντων και εγγράφων, τα περισσότερα αδημοσίευτα μέχρι σήμερα, η οποία κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις «Διαπολιτισμός» με τίτλο «Η Αχαΐα στην Κατοχή 1941 – 1944».

Η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου θα πραγματοποιηθεί αυτή τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου και ώρα 19.30 στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Αχαΐας, στην οδό Ρ. Φεραίου (Μιχαλακοπούλου). Για το βιβλίο, εκτός από τον συγγραφέα, θα μιλήσουν ο καθηγητής Ιατρικής Φυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών Γιώργος Νικηφορίδης και ο δικηγόρος – συγγραφέας Χρήστος Μούλιας. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Μπουλμπασάκος.

«Η Αχαΐα στην Κατοχή 1941 – 1944» χωρίζεται σε επτά κεφάλαια με τελευταίο εκείνο της απελευθέρωσης, ενώ περιλαμβάνει ξεχωριστά κεφάλαια και ενότητες για την φασιστική και ναζιστική κατοχή, τον βομβαρδισμό της Πάτρας, την στάση αντιεαμικών κύκλων της Πάτρας, την οικονομική εξαθλίωση του λαού, τους δοσίλογους και τους συνεργάτες των κατακτητών, τη δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, καθώς και μια σημαντική αποκάλυψη στο τέταρτο κεφάλαιο, όπου ο συγγραφέας αναφέρεται στο καλαβρυτινό ολοκαύτωμα και πιστοποιεί πως το έγκλημα αυτό των ναζί, δεν ήταν αποτέλεσμα αντιποίνων, αλλά μία προσχεδιασμένη γενοκτονία.

Ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου, μεταξύ άλλων γράφει:

«Στη σημερινή εποχή, όπου η υποχώρηση των σοσιαλιστικών δυνάμεων σε παγκόσμια κλίμακα εξασφάλισε στους κύκλους της συν-τήρησης τη δυνατότητα της διαστρέβλωσης των γεγονότων, που σχετίζονται με την περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και των λαϊκών απελευθερωτικών κινημάτων, η υπόμνηση των ιστορικών εκείνων πραγματικοτήτων, οι οποίες συγκρότησαν την εν λόγω περίοδο, αποτελεί βασικό καθήκον.

Σε τοπικό δε επίπεδο το καθήκον τούτο επιχειρεί να εκπληρώσει το παρόν βιβλίο, που τεκμηριώνει τις αναφορές του κατά πρώτο λόγο με άγνωστες γραπτές μαρτυρίες, οι οποίες έγινε κατορθωτό ύστερα από επίμονες και επίπονες προσπάθειες να ανασυρθούν στην επιφάνεια.

Το πλαίσιο των αναφορών αυτού του δοκιμίου προσδιορίζεται από την ξενική φασιστική κατοχή της Ελλάδας γενικά και ειδικότερα της Αχαΐας, που κράτησε τρεισήμισι χρόνια και είναι γεμάτη με φασιστικές θηριωδίες και ηρωικές λαϊκές εξάρσεις.

Πρόκειται για μια περίοδο, που ο αξονικός καπιταλισμός, η πιο κτηνώδης μορφή του κοινωνικού αυτού συστήματος, σκόρπισε τον όλεθρο στον κόσμο και στη χώρα μας – αλλά και για μια εποχή, που για πρώτη φορά, στην Ιστορία τουλάχιστον της πατρίδας μας, καθορίσθηκε ως στόχος του αγωνιζόμενου λαού, με οργανωτή και καθοδηγητή του το Κομμουνιστικό κόμμα, όχι μόνο το διώξιμο ενός βάρβαρου επιδρομέα, αλλά και η ολοκλήρωση της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας μας με την θεμελίωση και την ανάπτυξη λαϊκοδημοκρατικού καθεστώτος».

Ο Βασίλης Κων. Λάζαρης έχει γεννηθεί στην Πάτρα το 1930. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και δούλεψε σε γυμνάσια και λύκεια για τριάντα χρόνια, χρημάτισε δε και νομάρχης.

Η χούντα τον είχε απολύσει από τη θέση του και είχε μείνει έξω από τη δημόσια εκπαίδευση ολόκληρη την επταετία. Είναι τακτικός συνεργάτης σε εφημερίδες και περιοδικά πάνω σε ιστορικά, αισθητικά, κοινωνιολογικά και φιλοσοφικά θέματα.

Έχουν εκδοθεί τα έργα του «Τέχνης Σημεία» (1983), «Πολιτική Ιστορία της Πάτρας», σε 4 τόμους (1986-1991), «Οι ρίζες του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος» (1996), «Παναγιώτης Συνοδινός» (2000), «Καποδιστριακή Πάτρα» (2002), «Η ιστορική πορεία του Εμπορικού Συλλόγου Πατρών "Ερμής"» (2003), «Ο λαός και η νεολαία της Πάτρας στον αγώνα κατά της χούντας» (2003) και «Ο εμφύλιος πόλεμος στην Αχαΐα» (2006).

Έχουν κυκλοφορήσει, εξάλλου, με δική του επιμέλεια, εισαγωγή και σημειώσεις: «Ιστορία της πόλεως των Πατρών», του Στέφ. Θωμόπουλου, σε τέταρτη έκδοση και σε δύο τόμους (1998-1999), «Σχεδίασμα περί της Ανεξιθρησκίας», του Ευγενίου Βουλγάρεως (2001), «Πολιτικά Κείμενα», του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη Φαλέζ (2005), «Περί διχονοιών των εν ταις εκκλησίαι της Πολωνίας», του Βολταίρου (2008) και «Τα σωζόμενα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας», σε 3 τόμους (2006-2008).