Μαζί με την Ελευθερία Αρβανιτάκη εμφανίζεται στην Πάτρα, στις 8 Σεπτεμβρίου
Μιλά με ενθουσιασμό και ζωντάνια ζηλευτή, ιδιαίτερα στις μέρες μας. Με πάθος για τη ζωή και την τέχνη, με σκέψη ώριμη και ψυχή γεμάτη ελπίδα η Άλκηστις Πρωτοψάλτη συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της στο Ελληνικό τραγούδι. Από τον περασμένο χειμώνα μοιράζεται τις σκηνές ανά την Ελλάδα με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τη Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου οι δύο σπουδαίες κυρίες δίνουν ραντεβού στο θερινό Χάραμα.
Λίγο πριν τη συναυλία μιλά στο thebest.gr για αυτή τη μουσική σύμπραξη, για την αγενή άμιλλα του καλλιτεχνικού χώρου, αλλά και για τα χρώματα κι αρώματα της Αλεξάνδρειας των παιδικών της χρόνων.
Της Ελευθερίας Μακρυγένη
Δύο σπουδαίες κυρίες της ελληνικής μουσικής σκηνής, εσείς και η Ελευθερία Αρβανιτάκη 25 χρόνια μετά συναντιέστε ξανά. Πώς είναι αυτό το ταξίδι;
«Το ταξίδι αυτό ξεκίνησε πέρυσι το χειμώνα και οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν συγκλονιστικό. Με την Ελευθερία Αρβανιτάκη μας δένουν πολλά πράγματα. Τα τραγούδια, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την τέχνη μας, ο σεβασμός απέναντι στον κόσμο και είναι πολύ ωραίο που ξαναβρεθήκαμε μετά από πολλά χρόνια, από τη «Λεωφόρο Α» ,που ήταν η πρώτη σκηνοθετημένη παράσταση εν Ελλάδι. Κύλησε πολύ νερό από τότε, 25 ολόκληρα χρόνια. Η κάθε μία έκανε τα ταξίδια της, κατέθεσε την τέχνη της ,την ευαισθησία της, τη δύναμή της , την εμπειρία της και νομίζω ότι η στιγμή που ξαναβρεθήκαμε ήταν καρμική. Γιατί ξέρετε, το να γίνονται συνεργασίες δεν είναι τόσο απλό. Για μένα η λέξη συνεργασία σημαίνει ότι ταυτίζεσαι με τον άνθρωπο που μοιράζεσαι τη σκηνή, που είναι ένα πράγμα ιερό για μένα ούτως ή άλλως. Σημαίνει πολλά πράγματα. Και αυτό που πετύχαμε με την Ελευθερία είναι να μετατρέψουμε το εγώ σε εμείς, που είναι πολύ σημαντικό σε αυτή την εποχή».
Με προλάβατε…Πολλές φορές σε συνεργασίες μεταξύ μεγάλων ονομάτων τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Στην περίπτωσή σας τι άλλαξε από την εποχή της Λεωφόρου και τι έμεινε ίδιο;
«Νομίζω ότι δεν άλλαξαν πολλά πράγματα, εκτός από τις εμπειρίες που η κάθε μία αποκόμισε από αυτή τη διαδρομή. Μέσα από τα ταξίδια που κάναμε, μέσα από τη μουσική, αλλά και γυρνώντας τον κόσμο, με εκατοντάδες συναυλίες σε υπέροχα θέατρα στο εξωτερικό. Νομίζω ότι μια καλή παράσταση έχει ειλικρινή απόδοση, όταν ξεκινάει από μια υγιή σχέση μέσα από τα καμαρίνια. Κι επειδή με την Ελευθερία μας ενώνουν πολλά πράγματα και σχεδόν δεν μας χωρίζει τίποτα, αυτό πέρασε στον κόσμο. Είδαν περίτρανα και τρανταχτά ότι υπάρχει πολύ υγεία επάνω στη σκηνή, σεβασμός, ώριμη σκέψη, όμορφα τραγούδια. Εγώ την παράσταση αυτή την παρομοίασα σαν μια παρτίδα τένις, όπου τα τραγούδια παίζουν το ρόλο της μπάλας, αλλά δεν υπάρχει νικητής . Νικητής είναι το τραγούδι. Είμαστε από την αρχή μέχρι το τέλος πάνω στη σκηνή και η μία συμπληρώνει την άλλη. Διάλεξε η Ελευθερία από τα δικά μου τραγούδια ποια της άρεσαν, κι εγώ αντίστοιχα από εκείνη. Βάλαμε και κάποια ντουέτα που τα επιμελήθηκε ο Σταμάτης Κραουνάκης και νομίζω ότι έγινε μια παράσταση που είναι δυναμίτης. Καίγεται αργά αργά το φιτίλι κι έχει πολύ σημαντικές στιγμές. Το λέω από τη δική μας μεριά και μετά από τόσες παραστάσεις το είδαμε ότι λειτούργησε και στον κόσμο. Δηλαδή ότι τρελό μας ήρθε εκείνη τη στιγμή και πραγματοποιήθηκε, διαπέρασε τον κόσμο. Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις να ταυτίζονται πολλές γενιές μαζί σου. Νομίζω θα είναι μια από τις συνεργασίες ,που ήδη έχει γραφτεί με πλατινένια γράμματα στη δική μου ψυχή κι αντίστοιχα και στην Ελευθερία. Δεν θέλουμε να τελειώσει. Αλλά όλα τα ωραία πράγματα κάποια στιγμή τελειώνουν.
Μέσα σε αυτή την παράσταση υπάρχουν και δύο τραγούδια από το νέο μου cd «Θέα παραδείσου» με έναν πολύ γνώριμο συνθέτη από την εποχή του «Ηφαιστείου» τον Νίκο Αντύπα αλλά αυτή τη φορά τα λόγια ανήκουν σε τέσσερις γενιές στιχουργών. Στον ποιητή Μιχάλη Γκανά και στη Λίνα Δημοπούλου,τον Νίκο Μωραϊτη,τον Γεράσιμο Ευαγγελάτου και την Ελένη Φωτάκη. Επίσης υπάρχει κι ένα ντουέτο με τον Γιάννη Χαρούλη, («Χωριστά») που είναι ένα παιδί της νέας γενιάς . Νομίζω ότι όποιος είναι ένα μαζί μας αυτό το πολύ όμορφο βράδυ, που θα παίξουμε στην Πάτρα, έχω την αίσθηση ότι θα τηο θυμάται για πολλά πολλά χρόνια».
Ποιο τραγούδι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη θα θέλατε να είχατε πει πρώτη;
«Είναι πάρα πολλά, δεν είναι ένα. Είναι το “Δυνατά δυνατά”, το “Μένω εκτός”, “Το μακό”., θα σας πω όλο το πρόγραμμα (γέλια)».
Τι θαυμάζετε στην Ελευθερία;
«Θαυμάζω την ευαισθησία της και την έχω παρομοιάσει σαν ένα πολύτιμο βάζο, το οποίο πρέπει να το προσέχουμε ,γιατί μπορεί ανά πάσα στιγμή να σπάσει, την έχω πολύ εύθραυστη κι έτσι έχω ένα πολύ προστατευτικό ρόλο μαζί της, χωρίς βέβαια να το χρειάζεται, αλλά αυτό θαυμάζω σε εκείνη. Ότι έχει μια σπάνια φωνή ,γεμάτη χρώματα, που πατάνε και στην ανατολή και λίγο στη δύση».
Eκφράζεστε με ενθουσιασμό, όπως και όταν βρίσκεστε πάνω στη σκηνή και τραγουδάτε.Για να συνεργαστείτε με κάποιον ή να επιλέξετε να πείτε ένα τραγούδι πρέπει να σας «μιλάει»;
«Εννοείται. Το τραγούδι είναι ένα μικρό μονόπρακτο. Μια μικρή πράξη ζωής, η οποία ξετυλίγεται μέσα σε τρία λεπτά. Είναι πολύ σημαντικό μέσα σε αυτή τη ζωή να δημιουργείς τον προσωπικό σου χάρτη και το κάθε στίγμα, που επί της ουσίας είναι τα τραγούδια, να παίζει το ρόλο του. Για μένα προσωπικά τα όνειρα δεν σταματούν ποτέ και είναι σημαντικό επίσης να μπορείς να δημιουργείς κι άλλα. Αλλά εξίσου σημαντικό είναι μετά από 40 ολόκληρα χρόνια που είμαι στο Ελληνικό τραγούδι κι έχω την τιμή να το περιφέρω σε όλο τον κόσμο, σε υπέροχα θέατρα, να μπορείς να γυρίζεις με λαχτάρα σε όλα τα σημεία που πέρασες».
Θα μου επιτρέψετε να γυρίσουμε σε παλιότερα «σημεία» σας, στην Αλεξάνδρεια των παιδικών σας χρόνων, την οποία έχουν υμνήσει ποιητές, συγγραφείς, συνθέτες. Έχετε φαντάζομαι τις εικόνες και τα αρώματά της. Ποιο είναι το καταστάλαγμα εκείνης της εποχής;
«Επειδή έφυγα πάρα πολύ μικρή περισσότερο έχω εικόνες από την παραλία της Αλεξάνδρειας, από τα παιδιά που ψάρευαν με τα καλάμια, από τα ηλιοβασιλέματα, από τις βόλτες με τον πατέρα μου και τη μητέρα μου στην παραλία. Έχω και μυρωδιές. Αν μου κλείσετε τα μάτια και μεταφέρετε μυρωδιές από όλο τον κόσμο, είμαι σίγουρη ότι όταν θα ανοίγατε το μπουκαλάκι που έχει τη μυρωδιά από την Αλεξάνδρεια θα την έβρισκα. Πάντα υπάρχει μια γλυκιά αναφορά όταν κάνω τέτοια βουτιά στο παρελθόν, παρότι ήταν ένα πολύ σκληρό και δυσάρεστο “χτύπημα” για τους γονείς μου. Μετά από 35 ολόκληρα χρόνια ξαναγύρισα στην Αλεξάνδρεια και τραγούδησα μέσα στη βιβλιοθήκη και αυτό ήταν για μένα μια πολύ γλυκιά ρεβάνς, που αν ο πατέρας μου είναι κάπου στο σύμπαν και το έβλεπε, νομίζω θα ήταν πολύ χαρούμενος και περήφανος, γιατί δεν ήταν καθόλου κομψός ο τρόπος με τον οποίο φύγαμε από αυτή τη χώρα. Αλλά πηγαίνοντας στη βιβλιοθήκη και μέσα από τα τραγούδια, θεωρώ ότι ξόρκισα ένα κακό. Μια κακιά στιγμή της ζωής και της οικογένειάς μου και της δικής μου. Παρότι ήμουν μικρή θυμάμαι κάποια πράγματα».
Υπήρξατε αθλήτρια των 100 και 400 μέτρων μετ΄εμποδίων. Τα όποια εμπόδια συναντάται στη ζωή σας πώς τα περνάτε;
«O αθλητισμός ήταν μία πολύ σοβαρή στιγμή στην εκπαίδευση, όχι μόνο του σώματός μου, αλλά της ψυχής μου και του τρόπου με τον οποίο πρέπει να κινούμαι μέσα στη ζωή. Με ωφέλησε σε πολλά πράγματα. Καταρχήν στις ανάσες, στη φυσική κατάσταση. Πέρα βέβαια από τον αθλητισμό και από την ευγενή άμιλλα αντιμετώπισα καθόλη τη διάρκεια της καριέρας μου και την αγενή άμιλλα. Ο χώρος αυτός δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και πρέπει να έχεις γερή ψυχή ,για να ανοίγεις τα κλαδιά που σου κλείνουν το δρόμο. Αλλά επειδή ήμουν αθλήτρια μετ΄εμποδίων, νομίζω ότι σε όλα αυτά πατάμε ένα κουμπί που λέγεται delete και προχωράμε».
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή μέσα σε αυτή την πορεία των 40 χρόνων;
«Δεν θα ήθελα να συγκεκριμενοποιήσω. Δεν είναι του χαρακτήρα μου και της αξιοπρέπειάς μου. Αυτά ούτως ή άλλως είναι εμπόδια, τα οποία τα περνάς και τελειώνουν. Γενικά το εγώ των καλλιτεχνών ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να ήταν υπερανεπτυγμένο και μέχρι να έρθει η ισορροπία περνάς μια δύσκολη περίοδο. Αλλά όλα αυτά μετά την πενταετία σβήνονται.(γέλια). Προχωράει η ζωή, κρατάς τις καλύτερες στιγμές, τα καλύτερα πράγματα, κοιτάς τους στόχους σου και δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να μεμψιμοιρείς και να κολλάς σε πράγματα που σε στεναχωρούν ή σε μαυρίζουν. Κάπως έτσι το αντιμετωπίζω».
Τι σας αρέσει να κάνετε στην καθημερινότητά σας όταν δεν εργάζεστε;
«Πέρα από τον αθλητισμό που είναι κάτι που με χαλαρώνει από την καθημερινή ένταση της δουλειάς, μου αρέσουν κι άλλα πράγματα. Η φύση, τα ταξίδια, η θάλασσα, η ζεστή άμμος, ένα ωραίο βιβλίο. Λατρεύω τις μικρές Κυκλάδες. Μου αρέσει ακόμα να κοιτάω τα φωτισμένα πλοία. Και στην Πάτρα το έχω κάνει αυτό. Έχω καθίσει μόνη μου στο λιμάνι και κοιτάω τα πλοία που μπαίνουν και βγαίνουν. Είναι σαν να κόβουν το σκοτάδι. Μου αρέσει να ακούω τον ήχο. Επίσης το να κυκλοφορώ ξυπόλητη ,να πίνω ένα καφεδάκι, να αρπάζω τη μέρα. Με εκφράζει το carpe diem που είπε ο Robbie Williams στον Κύκλο των χαμένων ποιητών. Θέλω να αρπάζω τη μέρα και να μην την αφήνω να πηγαίνει χαμένη. Απολαμβάνω ακόμα το ψάρεμα , το diving , να βγάζω φωτογραφίες. Είναι μικρές χαρές της ζωής που σε επαναφορτίζουν απλά , αλλά ουσιαστικά».
Μου έρχεται στο μυαλό ένας από τους πολλούς σπουδαίους στίχους που έχετε τραγουδήσει και ο οποίος λέει «η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα». Πώς μπορούμε να σώσουμε την ψυχή μας, ιδιαίτερα αυτή τη δύσκολη περίοδο;
«Παραμένω όσο μπορώ αισιόδοξη, γιατί πιστεύω πραγματικά στη λαχτάρα του λαού μας ν΄αλλάξουν όλα, στην πίστη για τη ζωή, στην περηφάνια του Έλληνα, στον τρόπο που θα λειτουργήσει, αλλά και στην αγάπη του για την Ελλάδα. Εκτιμώ επίσης ότι το να ελπίζεις και να αισιοδοξείς σε δύσκολους καιρούς δεν είναι ρομαντικό, γιατί η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι μόνο μια ιστορία σκληρότητας. Θεωρώ ακόμα ότι η μουσική είναι ωφέλιμη στην ψυχή μας. Δηλαδή, οι τέχνες ήταν πάντα ένα όμορφο, μικρό καταφύγιο της ψυχής του ανθρώπου και πολλές φορές τον βοήθησε να ικανοποιήσει την ψυχική του ανάγκη και να καταδυθεί εκεί που βρίσκονται τα όνειρα, οι ελπίδες, η ζωή. Θα ήθελα να πω κλείνοντας ότι αυτό που διαπιστώνω τα τελευταία χρόνια είναι ότι η ανθρώπινη γνώση για τον εξωτερικό κόσμο καλπάζει. Και για την ισορροπία του σύμπαντος θα έλεγα εγώ ,καλό θα ήταν να αφιερώσουμε και τις αντίστοιχες ώρες για το μέσα μας. Έχουμε πέσει πολύ στην τεχνολογία και έχουμε ξεχάσει να κοιτάμε τον απέναντί μας στα μάτια και να μιλάμε και να ακούγονται όπως πρέπει οι λέξεις και τα συναισθήματα».
Info
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 9.30
Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 8.30
Στην συναυλία δεν θα υπάρχουν τραπέζια, μόνο θέσεις στην πλατεία.
Τιμές εισιτηρίων:
Προπώληση:
Καθήμενοι – Πλατεία: 15 ευρώ
Όρθιοι - Φοιτητικά – Διαζώματα : 13 ευρώ
Την ημέρα της συναυλίας στα ταμεία του χώρου:
Καθήμενοι – Πλατεία: 17 ευρώ
Όρθιοι – Διαζώματα : 15 ευρώ
Προπώληση στα σημεία:
Βιβλιοπωλείο DISCOVER your way (Πατρέως 30),
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
