Το "Ημερολόγιο Ταινιών" της Κοινο_Τοπίας παρουσιάζει την ταινία του Μάικλ Γουιντερμπότομ "Τζουντ"

Η Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία σε συνέχεια του κύκλου προβολών της με τίτλο «Ημερολόγιο ταινιών» προβάλλει την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου την ταινία του Μάικλ Γουιντερμπότομ Τζουντ (Jude).

Θα πραγματοποιηθούν δύο προβολές στις 17:30 και στις 20:00.

Σκοπός των προβολών είναι -πέρα από το να δούμε ή να ξαναθυμηθούμε διαμάντια της έβδομης τέχνης- η συζήτηση και ο προβληματισμός που ξεκινούν από τη θεματική μιας ταινίας. Θεματική που με συναρπαστικό τρόπο θέτει το εύρημα όλης της προβληματικής της με την εντελώς βέβαια προσωπική αισθητική του δημιουργού της, αλλά και η ανάγκη για συνάντηση των ανθρώπων. Μετά την προβολή της ταινίας για όσους το επιθυμούν, ακολουθεί συζήτηση πάνω στη θεματική της.

Η προβολή θα γίνει στον πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας, Μαιζώνος 139 και Παντανάσσης 4ος όροφος (έναντι Δημαρχιακού Μεγάρου) στην Πάτρα με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ. Τη διοργάνωση προβολής και τη συζήτηση με το κοινό συντονίζουν οι Π. Καρώνης και Κ. Κυριακόπουλος. Πρώτη προβολή 17:30 και δεύτερη 20:00.

Ημερολόγιο Ταινιών: Ν Ο Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Μάικλ Γουιντερμπότομ (Michael Winterbottom)

ΧΩΡΑ: Αγγλία, 1996 ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 122΄

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Janty Yates MONTAZ: Trevol Waite

ΜΟΥΣΙΚΗ: Άντριαν Τζόνστον (Adrian Johnston) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Εντουάρντο Σερά (Eduardo Serra)

ΣΕΝΑΡΙΟ: Χοσεϊν Άμινι (Hossein Amini) βασισμένο στο μυθιστόρημα του Τόμας Χάρντι (Thomas Hardy)Τζουντ ο αφανής (Jude the obscure)

ΠΑΙΖΟΥΝ: Christopher Eccleston, Kate Winslet, Liam Cunningham, Rachel Griffiths, June Whitfield, Ross Colvin Turnbull, James Daley, Berwick Kaler, Sean McKenzie, Richard Albrecht, Caitlin Bossley, Emma Turner, Lorraine Hilton, James Nesbitt, Mark Lambert, Paul Bown, Amanda Ryan, Vernon Dobtcheff, David Tennant

ΒΡΑΒΕΙΑ

- Βραβείο Michael Powell στο Φεστιβάλ Εδιμβούργου 1996

- Βραβείο Χρυσός Χίτσκοκ στο Φεστιβάλ της Ντινάρ 1996

Ο Παναγιώτης Καρώνης, στο site της ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑΣ γράφει σχετικά: «Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Thomas Hardy (Τόμας Χάρντι), Τζούντ ο αφανής (Jude the obscure), που γράφτηκε το 1893-94 και δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό «Χάρπερ'ς», θεωρείται δε από πολλούς το καλύτερο μυθιστόρημα του Hardy. Αν το βιβλίο θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, η ταινία του Μάικλ Γουιντερμπότομ μπορεί να καταταγεί στα διαμάντια που μας έχει δώσει ποτέ σκηνοθέτης αφού ο νεαρός Γουιντερμπότομ τολμά και όχι μόνο κατορθώνει να κάνει μια αριστουργηματική ταινία, αλλά και να δώσει ένα μάθημα του πως ένα σπουδαίο βιβλίο μπορεί να γίνει μια εξαιρετική ταινία.

Η ταινία μας μεταφέρει στην επαρχιακή Αγγλία στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Τζουντ (Christopher Eccleston) είναι ένας νεαρός φιλόδοξος άνδρας που ονειρεύεται μια πανεπιστημιακή μόρφωση και μια πνευματική ζωή μακριά από την κλειστή επαρχία όπου διαμένει αλλά βλέπει σταδιακά τις προσπάθειές του και τα όνειρά του να ναυαγούν.

Ο Γουιντερμπότομ επιμένει να μας παρουσιάζει την επαρχιακή Αγγλία, με τα ήθη της, τις αγκυλώσεις της, την υποκρισία της, τον πουριτανισμό της. Ο Τζουντ, τούτο το λαϊκό αυτοδίδακτο αγροτόπαιδο, με τα μεγαλεπήβολα όνειρα, συμβολίζει τον άνθρωπο που θέλει να ξεφύγει από τη μοίρα του, που είναι εν μέρει προδιαγεγραμμένη από τις κοινωνικές παραμέτρους, την εποχή, και το γίγνεσθαι. Ο Τζουντ θα αγωνιστεί για να ξεφύγει από τα κλειστά όρια που η κοινωνία του έχει θέσει. Ένας αγώνας μάταιος και άνισος αφού όσο κι αν αγωνιστεί δε θα καταφέρει να ξεφύγει από τη χαραγμένη μοίρα του, αλλά θα υποστεί τα πλήγματά της παραμένοντας αφανής, στο περιθώριο, παρεμποδισμένος από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Ο αγώνας του Τζουντ είναι μια Οδύσσεια χωρίς Ιθάκη.

Ο Τζουντ συμβολίζει το όνειρο, το ταξίδι, την ανάταση, είναι η συνεχόμενη μάταιη πάλη του ανθρώπου ενάντια στις παγιωμένες σιδηροκατασκευές μιας κοινωνίας που δεν επιτρέπει καμιά αχτίδα φωτός να περάσει μέσα της. Αλλά ακριβώς εδώ είναι που ο Γουιντερμπότομ μας παρασύρει σε έναν τρόπο σκέψης· γιατί όσο ο Τζουν συνθλίβεται από τις ανυπέρβλητες δυσκολίες, όσο δε μπορεί να υπερπηδήσει τα εμπόδια που συναντά, όσο τα όνειρά του ένα-ένα ματαιώνονται, τόσο περισσότερο φθίνουν στα μάτια του θεατή και οι ιερές «σιδηροκατασκευές» της κοινωνίας η οποία τον αρνείται.

Ο Γουιντερμπότομ με μαεστρία καταδύεται στα άδυτα της πουριτανικής βικτωριανής Αγγλίας και μας δίνει μια καλοδουλεμένη τοιχογραφία των ηθών της επαρχίας του 19ου αιώνα. Δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφερθούμε στην εξαιρετική μουσική του συνθέτη Άντριαν Τζόνστον, η οποία πιστά ακολουθεί τους ήρωες στα πάθη τους και στους αγώνες τους.

Να σημειώσουμε ότι δεν είναι διόλου τυχαίο που ο ήρωας λέγεται Τζουντ. Για τους αγγλοσάξονες ο Άγιος Τζουντ είναι ο άγιος των μάταιων αγώνων.»