Πάτρα: "Η διπλή ζωή της Βερόνικα", από την Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας

Τη Δευτέρα 28.10.2013 στα Ster Cinemas θα προβληθεί η ταινία του Κριστόφ Κισλόφσι "Η διπλή ζωή της Βερόνικα".
Θα γίνουν 3 προβολές στις 6.00, 8.15 και 10.30.

Σκηνοθεσία: Κριστόφ Κισλόφσκι

Σενάριο: Κριστόφ Κισλόφσκι, Κριστόφ Πιέσιβιτς

Ηθοποιοί: Ιρέν Ζακόμπ, Χαλίνα Γκριλασέφσκα, Καλίνα Γετρούσικ, Φιλίπ Βολτέρ, Σαντρίν Ντιμάς

Μουσική: Ζμπίγκνιου Πράισνερ

Χώρα: Γαλλία, Πολωνία (Έγχρωμη)

Διάρκεια: 98΄

Πρώτη Προβολή: Ώρα 6.00 μ.μ.

Δεύτερη Προβολή: Ώρα 8.15 μ.μ.

Τρίτη Προβολή: Ώρα 10.30 μ.μ.

Διακρίσεις:

- 3 Βραβεία στο Φεστιβάλ Κανών 1991

* Ηθοποιίας στην Ιρέν Ζακόμπ

* FIPRESCI στον Κριστόφ Κισλόφκσι

* Υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα στον Κριστόφ Κισλόφσκι

- French Syndicate of Cinema Critics 2012, Βραβείο Κριτών για "Καλύτερη Ξένη Ταινία" στον Κριστόφ Κισλόφσκι

- Βραβείο Μουσικής στον Ζμπίγνιου Πράισνερ από LAFKA (Los Angeles Film Gritics Association), 1991

- Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας από NSFC (National Society of Film Critics) 1992

- Βραβείο Sant Jordi 1993, Καλύτερη Ξένη Ηθοποιός στην Ιρέν Ζακόμπ

- Πολλές Υποψηφιότητες.

Δύο γυναίκες που έχουν το ίδιο πρόσωπο και μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά ζουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά η μία από την άλλη. Η Βερόνικα μένει στην Κρακοβία και η Βερονίκ στο Κλερμόν Φεράν κι έχουν το ίδιο πάθος για τη μουσική, την ίδια μοναχική αύρα και το ίδιο σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η μία διαισθάνεται την ύπαρξη της άλλης σε ένα μεταφυσικό επίπεδο, νιώθοντας ότι δεν είναι μόνη σε αυτόν τον κόσμο. Η κατάρρευση της Βερόνικα κατά τη διάρκεια ενός κονσέρτου όμως αλλάζει ριζικά τις ισορροπίες αυτής της αμφίδρομης σχέσης.

Η κάμερα του στιλίστα Πολωνού περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης αντίληψης για την τραυματική πραγματικότητα. Πότε με εικαστική λεπτομέρεια (το σακουλάκι του τσαγιού που χορεύει στο καυτό νερό), πότε με παραμορφωτική διάθεση (η Βερόνικα καταρρέει στη σκηνή) και πότε με το παιχνίδι ψυχρών και θερμών χρωμάτων (συνεχής εναλλαγή φίλτρων), το φιλμ φανερώνει στο έπακρον την ανεπανάληπτη Κισλοφσκική βιρτουοζιτέ.

Το εθιστικό παιχνίδι των αντανακλάσεων μαζί με τις συνταρακτικές συνθέσεις του Ζμπίγκνιου Πράισνερ ολοκληρώνουν τον αριστουργηματικό καμβά της "Διπλής ζωής της Βερόνικα", ενός εκ των κορυφαίων έργων της σύγχρονης ιστορίας του μέσου.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ

Το πρώτο μέρος μιας κλασικής σήμερα τριλογίας, εξαίρετο δείγμα του ποιητικού κινηματογράφου που έφτιαχνε ο μεγάλος Πολωνός σκηνοθέτης Κριστόφ Κισλόφσκι. Σ’ αυτήν, δυο νέες, άγνωστες μεταξύ τους, γυναίκες, τραγουδίστριες και οι δυο, η Βερόνικα (που ζει στην Πολωνία) και η Βερονίκ (που ζει στο Παρίσι), αισθάνονται πως μεταξύ τους υπάρχει ένα είδος doppelganger, μια άλλη δηλαδή παρόμοια γυναίκα. Κάποια στιγμή, η Βερονίκ, που έχει αδύνατη καρδιά, πεθαίνει πάνω στη σκηνή. Την ίδια στιγμή, χιλιόμετρα μακριά, η Πολωνή Βερόνικα αισθάνεται πως κάτι συμβαίνει με τη δική της καρδιά κι αποφασίζει να εγκαταλείψει το τραγούδι.

Η «διπλή ζωή» των γυναικών είναι αφορμή για τον Κισλόφσκι να μας μιλήσει για το θάνατο (ταυτόχρονα και για την ομορφιά της ζωής), για τις επιλογές μας, αλλά και τις ανθρώπινες αξίες, μαζί και την αξία και την ανάγκη της τέχνης. Στοιχεία που ο σκηνοθέτης επενδύει με το μυστήριο και την ομορφιά της ποίησης, με αποτέλεσμα να βλέπεις και να ξαναβλέπεις την ταινία με τον ίδιο θαυμασμό και την ίδια απόλαυση. Στην απόλαυση αυτή συμβάλλει η ερμηνεία, και στους δυο ρόλους, της Ιρέν Ζακόμπ, εκπληκτικής, γεμάτης ξεχωριστή φωτεινότητα, ιδιαίτερα αισθησιακής στις σκηνές του Παρισιού.

«Η διπλή ζωή της Βερόνικα» στην πραγματικότητα είναι μια αυτοβιογραφική ταινία που αποτυπώνει τη νοσταλγία του Κριστόφ Κισλόφσκι και την αγωνία του να βρει ένα σταθερό σημείο αναφοράς σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής του. Το 1991, χρονιά κατά την οποία γυρίστηκε, ο Πολωνός δημιουργός είχε εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία και είχε ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του, που έμελλε να είναι και ο επίλογός της.

Η «Βερόνικα» είναι ένα γοητευτικό παιχνίδι ανάμεσα στο πραγματικό και το ιδεατό. Ξεκινάει από τα πρόσωπα και την αντανάκλασή τους στον καθρέφτη και κορυφώνεται, παίρνοντας τις διαστάσεις μιας εσωτερικής, υπαρξιακής, περιπέτειας γύρω από την αναζήτηση της ουσίας του ανθρώπου τη στιγμή που η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα. Η «Βερόνικα» είναι ο ίδιος ο Κισλόφσκι διαιρεμένος στα δύο. Ο μισός στο παρελθόν, ο άλλος μισός στο παρόν.

Στο πρώτο μέρος της ταινίας, το πολωνικό που είναι πιο συμπαγές, η Βερόνικα, μια νεαρή τραγουδίστρια με εύθραυστη καρδιά, προσπαθεί να ανυψωθεί με κινητήριο δύναμη την τέχνη (η θεϊκή φωνή της είναι σαν την ψυχή που ζητάει να βγει από σώμα και ν’ αναληφθεί στους ουρανούς), όμως, το κορμί (που συν τοις άλλοις είναι και άρρωστο) υποτάσσεται στον νόμο της βαρύτητας. Στο δεύτερο μέρος, μια Γαλλίδα σωσίας της Βερόνικα, η Βερονίκ, που εγκατέλειψε το όνειρο να γίνει σολίστ και τώρα παραδίδει μαθήματα μουσικής σε ένα δημοτικό σχολείο, αρχίζει να συλλαμβάνει με τη διαίσθησή της μηνύματα από έναν άλλο» κόσμο. Η γνωριμία της με έναν καλλιτέχνη του κουκλοθέατρου και ο έρωτάς της γι’ αυτόν θα επιταχύνει την κατάδυση στην ψυχή της. Μια φωτογραφία – ντοκουμέντο (τραβήχτηκε τυχαία από την Βερονίκ σε μια εκδρομή της στην Κρακοβία και απεικονίζει την Βερόνικα ανάμεσα στο πλήθος μιας διαδήλωσης) θα λειτουργήσει ως καταλύτης και θα τη φέρει στον δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι του πατέρα της.

Η κινηματογραφική μηχανή, άλλοτε διαγράφει κυκλική τροχιά για να συμπέσουν οι εικόνες των δύο γυναικών (η Βερονίκ είναι το είδωλο της Βερόνικα στον καθρέφτη και τούμπαλιν) και άλλοτε δημιουργεί τέλεια συμμετρία ανάμεσα στα πρόσωπα της Βερόνικα και της Βερονίκ, τα οποία αντιπροσωπεύουν το παρελθόν και το παρόν του Κισλόφσκι. Σύμφωνα με τα λόγια του: «Η «Βερόνικα» είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα ταινίας για μια γυναίκα, επειδή οι γυναίκες αισθάνονται με μεγαλύτερη ένταση τα πράγματα, έχουν περισσότερα προαισθήματα, μεγαλύτερη ευαισθησία και διαίσθηση, και δίνουν

περισσότερη σημασία σ’ όλα αυτά. «Η Βερόνικα» δεν θα μπορούσε να γυριστεί για έναν άντρα».

Η «Διπλή ζωή της Βερόνικα» έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό τον Κισλόφσκι. αλλά και τον μόνιμο συνεργάτη του, τον συνθέτη Ζμπίγκνιου Πράισνερ ο οποίος υπογράφει το εξαιρετικό σάουντρακ της ταινίας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ

Κριστόφ Κισλόφσκι

Γεννήθηκε το 1941 στη Βαρσοβία και πέθανε το 1996 στη Βαρσοβία (Πολωνία). Αποφοίτησε από

τη Σχολή Κινηματογράφου του Lodz το 1969 και έγινε σκηνοθέτης και σεναριογράφος σε τηλεοπτικά

ντοκιμαντέρ και ταινίες. Έγινε μέλος του Κινήματος "Cinema of moral anxiety" μαζί με τον Krzysztof

Zenussi και τον Andrezej Wajda, που περιγράφει την κομουνιστική Πολωνία. Η πιο γνωστή σκηνοθετική

δουλειά του είναι η τριλογία των Τριών Χρωμάτων: Τρία Χρώματα: Λευκό, Τρία χρώματα: Μπλε, Τρία

Χρώματα: Κόκκινο.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Trois couleurs: Rouge 1994, Trois couleurs: Blanc 1994, Trois couleurs: Bleu 1993, La double vie de

Veronique 1991, Dekalog 1989 - 1990, City Life 1990, Krotki film o milosci 1988, Krotki film o zabijaniu

1988, Siedem dni w tyqodniu 1988, Przypadek 1987, Bez Konca 1985, Krotki dzien pracy 1981,

Spokoj 1980, Gadajace glowy 1980, Dworzec 1980, Kartoteka 1979, Amator 1979, Z punktu widzenia

nocnego portiera 1979, Siedem kobiet w roznym wieku 1979, Spzital 1977, Nie wiem 1977, Blizna

1976, Personel 1976, Klaps 1976, Zyciorys 1975, Pierwsza milosc 1974, Przejscie podziemne 1974,

Prezeswietlenie 1974, Murarz 1973, Refren 1972, Podstawy BHP w kopalni miedzi 1972, Miedzy

Wroclawiem a Zielona Gora 1972, Fabryka 1971, Bylem zolnierzem 1971, Robotnicy 1971 0 Nic o nas

bez nas 1971, Przed rajdem 1971, Zdjecie 1968, Z miasta Lodzi 1968, Koncert zyczem 1967, Tramwaj

1966,Urzad 1966.