Θάνος Μικρούτσικος: «Σε ένα κόσμο τόσο άδικο, τα πράγματα πρέπει πάση θυσία να αλλάξουν…»

Ραντεβού με το κοινό της Ηλείας δίνει στο θέατρο Φλόκα το βράδυ της ερχόμενης Παρασκευής 23 Αυγούστου (σ.σ. στις 9.30 μ.μ.) ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα που συνταράσσει, τόσο με την διαχρονικότητά του όσο και με την επικαιρότητά του.

«Πάντα γελαστοί και γελασμένοι...» είναι ο τίτλος της συναυλίας που αναμένεται να μαγέψει το κοινό, με τραγούδια που ο ίδιος ο Θάνος Μικρούτσικος ονομάζει τραγούδια λαϊκού αισθήματος, όπως το «Άννα μην κλαις», «Ατομική μου ενέργεια», «Ρόζα», «Πάντα Γελαστοί και Γελασμένοι»... τραγούδια που θα ερμηνεύσουν ο Μανώλης Μητσιάς, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Δημήτρης Μπάσης και η –καταγόμενη από την Ηλεία- Ρίτα Αντωνοπούλου.

Λίγες ημέρες πριν την πολυαναμενόμενη συναυλία –που θα ρίξει την αυλαία στο φετινό Φεστιβάλ της Αρχαίας Ολυμπίας-  patrisnews.com μίλησε με τον δημοφιλή μουσικοσυνθέτη για την συγκεκριμένη εμφάνιση του, για το πολιτικοποιημένο τραγούδι, την άποψη των νέων ανθρώπων, τον έρωτα του με τη μουσική καθώς και όσα τον δίδαξε η ζωή κι οι εμπειρίες της…

Εκτός από την προσθήκη της Ρίτας Αντωνοπούλου στην ήδη υπάρχουσα παρέα σας, τι έχει αλλάξει από το πρόγραμμα που παρακολουθήσαμε το χειμώνα στο «Παλλάς»;

Στα λαϊκά μου τραγούδια. Εδώ, το «Πάντα Γελαστοί και Γελασμένοι», αυτό δηλαδή που παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο και τώρα στο θέατρο Φλόκα στην Ολυμπία, είναι ολοκληρωμένο, όχι επειδή προστέθηκε η Ρίτα Αντωνοπούλου δίπλα στον Μητσιά, στον Κότσιρα και στον Μπάση, αλλά διότι  εκτός μίας επιλογής των λαϊκών  μου τραγουδιών υπάρχει και μία επιλογή των πολιτικών μου τραγουδιών, έτσι ώστε ο τίτλος «Πάντα Γελαστοί»,  που αφορά περισσότερο τα λαϊκά μου τραγούδια, να μπορεί να λειτουργήσει  και ως προς το δεύτερο σκέλος, το «Πάντα Γελασμένοι».

Ποια ήταν η ανάγκη για αυτές τις εμφανίσεις και μάλιστα με ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει πολιτικοποιημένο τραγούδι; Θεωρείτε ότι ακόμη και σήμερα, μπορεί να αφυπνίζει συνειδήσεις;

Η αρχική ανάγκη ήταν να παρουσιάσω (πράγμα που έγινε στο Παλλάς) τα λαϊκά μου τραγούδια, διότι είχα πάντοτε μία απορία, πώς εγώ άνθρωπος με άλλη καταγωγή και κυρίως άλλη μουσική καταγωγή, μπόρεσα να γράψω λαϊκά τραγούδια, ορισμένα εκ των οποίων έγιναν τραγούδια, που τα έχουν αγκαλιάσει και αγαπήσει τουλάχιστον 3 γενιές. Όταν μετά σκέφτηκα να είναι πλήρες το θέμα με το «Πάντα Γελαστοί και Γελασμένοι», προσέθεσα όπως είπα και τραγούδια με καθαρό πολιτικό πρόσημο, τραγούδια που έχω γράψει στη δεκαετία του ’70, αλλά και στις επόμενες δεκαετίες. Πρέπει όμως να είμαι πολύ σαφής, το τραγούδι όπως όλη η σοβαρή τέχνη, δεν αλλάζει τον κόσμο. Τον κόσμο τον αλλάζουν οι άνθρωποι, το τραγούδι λοιπόν μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να γίνουν πιο κριτικοί, να αντιμετωπίσουν τα πράγματα χωρίς φόβο, και άνθρωποι οι οποίοι δεν φοβούνται και έχουν συνείδηση και κρίση, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Ταυτόχρονα στις μέρες κρίσης που περνάμε, το τραγούδι και η σοβαρή τέχνη γενικότερα εμψυχώνει τον κόσμο, συνεπώς από αυτή την άποψη, το θεωρώ πάρα πολύ σπουδαίο να υπάρχουν τραγούδια πολιτικά, που ειρήσθω εν παρόδω,  πρέπει να σας πω ότι δεν σταμάτησαν ποτέ να έχουν μια επικαιρικότητα, μπορεί τώρα στην κρίση το πράγμα να λειτουργεί πιο έντονα, αλλά τραγούδια μου παίχτηκαν και στη δεκαετία του ’80  και στη δεκαετία του ’90  και του 2000, και είχαν εξαιρετική αποδοχή κυρίως από τις νέες γενιές.

Σαν άνθρωπος που τον ενδιαφέρουν τα κοινά, υπάρχει θεωρείτε τρόπος να πιστέψουν και πάλι οι νέοι άνθρωποι σε ένα πολιτικό καθεστώς που θα είναι έντιμο αξιοπρεπές κι όχι ουτοπικό για εκείνους;

Θα έλεγα ότι (δεν ξέρω τι εννοείτε με την λέξη έντιμο και αξιοπρεπές) πιστεύω ότι άλλοι είναι οι όροι που προσδιορίζουν τις κοινωνίες στις οποίες ζούμε. Και θα γίνω σαφής:  Ζούμε στον Καπιταλισμό. Ο Καπιταλισμός έχει τους δικούς του όρους και σπανίζει  και η αξιοπρέπεια και η εντιμότητα στον Καπιταλισμό, ειδικότερα όταν βρίσκεται σε κρίση. Γιατί όταν βρίσκεται σε κρίση, θέλει την κρίση να την περάσει στις πλάτες των εργαζομένων και οι ίδιοι να συνεχίζουν να κερδοσκοπούν. Παρακολουθούσα ένα φιλμ Αμερικάνικο, μέτριο, αλλά κάποια στιγμή ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών των Ηνωμένων Πολιτειών στο φιλμ, είπε: «Ο κόσμος μας διαλύεται, τον κόσμο μας τον καταστρέψαμε, παρά ταύτα, πρέπει και τώρα να βγάζουμε πάρα πολύ χρήμα, να κερδοσκοπούμε. Για να γίνει αυτό, πρέπει να φοβίσουμε τον κόσμο, γιατί ο φοβισμένος πολίτης ούτε ερωτήσεις κάνει, ούτε αντιδρά».  Άρα λοιπόν οι νέοι άνθρωποι πρέπει να κάνουν ερωτήσεις και να αντιδράσουν και ας μην κρυβόμαστε πίσω από τις τυφλές αντιδράσεις, γιατί και αυτές αντιδράσεις είναι. Σε ένα κόσμο τόσο άδικο, τα πράγματα πρέπει πάση θυσία να αλλάξουν.

Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο κι άπειρες επιτυχίες, ποιο είναι για σας  σήμερα το κίνητρο, για να κάνετε καινούρια πράγματα, πώς ανανεώνετε αυτόν τον αιώνιο έρωτα με τη μουσική;

Με κινητοποιεί η επαφή με τους ανθρώπους και κυρίως με τους νέους ανθρώπους. Και πρέπει να σας πω ότι απ’ τον Μάιο του 2010 μέχρι την παράσταση της ερχόμενης Παρασκευής στο Φλόκα, έχουν μεσολαβήσει 302 παραστάσεις. Είναι ένα τρομακτικά μεγάλο νούμερο, αν σκεφτεί κανείς ότι είναι μέσα σε τρία χρόνια 302 συναυλίες και αν προσθέσετε και τα ταξίδια, κάνουν ένα νούμερο ότι δύο χρόνια είμαι στο δρόμο. Γράφοντας ταυτόχρονα μουσική για θέατρο, για την Επίδαυρο, μουσική για το εξωτερικό, κλασική μουσική, κλπ. Αυτό λοιπόν που με κινητοποιεί είναι ότι κατάφερα να ανταλλάξω εκ νέου τις διευθύνσεις μου με τους ανθρώπους και κυρίως τους νεότερους. Το έλεγα απ’ την εποχή της πλαστής ευμάρειας. Ας ξαναστήσουμε το εμείς, γιατί το κατακερματίσαμε.  Και μ’ ένα υπερεγώ δεν μπορούν να λειτουργούν τα πράγματα. Και είχα δίκαιο, γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Τώρα, αν και υπό μίαν έννοια είναι αργά, μπορούμε να το ξαναστήσουμε αυτό το εμείς. Το βλέπω στα μάτια των νέων ανθρώπων σε κάθε μου συναυλία. Κάθε μέρα. Διαφορετικών ανθρώπων, αλλά με το ίδιο πάθος και  συνηθίζω να λέω ότι το δικό μου πάθος είναι καλωδιωμένο με το πάθος τους και αυτό είναι το οποίο με κινητοποιεί. Είμαι συγκινημένος και πολύ ευτυχισμένος.

Ποιο είναι το δικό σας επιστέγασμα όλων αυτών των χρόνων δημιουργίας; Τι θα μας λέγατε επιγραμματικά πως σας δίδαξε η ζωή κι οι εμπειρίες της;

Δύο πράγματα. Και δεν είναι τυχαίο ότι τα συνάντησα στη σχέση μου με το Νίκο Καββαδία. Και έχω να το πω και στους νέους ανθρώπους και πιστεύω ότι επί της ουσίας είναι και το πολιτικό μήνυμα του καιρού μας, παρότι δεν λειτουργεί ως πολιτικό μήνυμα, αλλά ως μία αρχή φιλοσοφική. Λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται. Και απευθύνομαι στα νέα παιδιά. Σ’ αυτό τον κόσμο που τόσο σας αδικεί, που τόσο σας πιέζει, που σας στέλνει κατά 60% στην ανεργία, μην σταματήσετε να ονειρεύεστε. Και το δεύτερο είναι, προσπαθήστε να κατακτήσετε το αδύνατο. Μπορείτε. Ξεπεράστε τις καταγεγραμμένες σας δυνατότητες. Μπορείτε. Μπορείτε να αλλάξετε αυτό τον κόσμο, όσον κι αν φαίνετε αδύνατο. Δηλαδή, μπορείτε να χορέψετε στο φτερό του καρχαρία.