Το «Nocturnes» είναι το πέμπτο κατά σειρά έργο της στην Πειραιώς. Προηγήθηκαν οι χορογραφίες «Umwelt» (2006), «Turba» (2008), «May B» και «Salves» (2011)
Τριάντα χρόνια στο προσκήνιο του σύγχρονου χορού, η Μαγκί Μαρέν ανήκει στη σπάνια κατηγορία καλλιτεχνών που δεν γίνονται θύματα της επιτυχίας τους. Με ακατάβλητη δημιουργικότητα και χωρίς να επαναλαμβάνεται, έρχεται για τρίτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, στις 22 και 23 Ιουνίου, στην Πειραιώς 260 (Η), με τη ριζοσπαστική παράσταση «Nocturnes».
Το «Nocturnes» είναι το πέμπτο κατά σειρά έργο της στην Πειραιώς. Προηγήθηκαν οι χορογραφίες «Umwelt» (2006), «Turba» (2008), «May B» και «Salves» (2011). Αυτήν τη φορά η Γαλλίδα αντισυμβατική χορογράφος μαζί με τον συνεργάτη της συνθέτη Ντενί Μαριότ δημιούργησαν μια χορογραφία, που ναι μεν ο τίτλος της παραπέμπει στο έργο του Σοπέν, δεν κάνει όμως καμία αναφορά σε αυτό.
Ήχοι ακούγονται από δύο πικ-απ που βρίσκονται επί σκηνής. Οι κινήσεις των χορευτών είναι σύντομες και σπασμωδικές, σε γρήγορους αμείλικτους ρυθμούς.
Στο «Nocturnes» οι χορευτές εισβάλλουν στη σκηνή αρθρώνοντας σπαράγματα από το υλικό της μνήμης στη μητρική τους γλώσσα, χωρίς μετάφραση, και μεταφέρουν στην παράσταση την ηχώ από την ταραγμένη ιστορία των χωρών τους, τον εικοστό αιώνα, για να δείξουν πόσο επίκαιρο είναι το παρελθόν. Η μνήμη γίνεται η πηγή απ' όπου ξεπηδά το αφηγηματικό υλικό «που μιλά» για τη μοναξιά, την ιστορία, την καταγωγή, τον αμείλικτο χρόνο και ό,τι αυτός αφήνει πίσω του.
Στην παράσταση η γραμμική αφήγηση καταλύεται, οι σκηνές δεν έχουν σχέση μεταξύ τους παρά μόνο για να περιγράψουν τα αδιέξοδα, έτσι όπως τα αντιλαμβάνεται κανείς, όταν το συνειδητό του για λίγο χαλαρώνει.
Κι εδώ, όπως σε όλο το χορογραφικό σύμπαν της Μαγκί Μαρέν, υπάρχει το σχόλιο, η κοινωνική κριτική, αλλά και η απόδειξη ότι έπειτα από 30 και πλέον χρόνια δημιουργίας, δεν έπαψε ποτέ να πρωτοπορεί, να διερευνά τη δυνατότητα του ανθρώπινου σώματος να αφηγείται τη ζωή, αλλά και να καθηλώνει το κοινό γοητεύοντάς το ή και προκαλώντας του αποστροφή.
Η Μαγκί Μαρέν μεγάλωσε στη Γαλλία από Ισπανούς γονείς, που κατέφυγαν στην Τουλούζη διωγμένοι από τον ισπανικό εμφύλιο. Οκτώ χρονών ξεκίνησε μαθήματα χορού και στα 16 της πήγε στο Παρίσι, όπου μαθήτευσε δίπλα στη Νίνα Βιρουμπόβα. Από το 1969 έως το 1972 χόρευε με τα Μπαλέτα της Όπερας του Στρασβούργου και στη συνέχεια, βρέθηκε δίπλα στο Μορίς Μπεζάρ στη Μούδρα αρχικά και στα Μπαλέτα του 20ου Aιώνα στη συνέχεια. Το 1978 ίδρυσε με το Ντάνιελ Αμπάς (τότε σύζυγό της) το Theater of the Ark (Θέατρο της Κιβωτού), που το 1984 μετονομάστηκε σε Ομάδα Χορού Μαγκί Μαρέν. Το 2006 αναλαμβάνει το Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο του Rillieux-la-Pape για να επιστρέψει από το 2011 με την ομάδα της στην Τουλούζη, τη γενέτειρά της.
Της έχουν απονεμηθεί σημαντικά βραβεία και διακρίσεις, καθώς και ο τίτλος του Ιππότη του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών από το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
