Η Τομεάρχης Τουρισμού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, μιλώντας στο TheBest.gr, αναλύει πώς η στρατηγική αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της περιοχής μπορεί να την αναδείξει σε κορυφαίο προορισμό αυθεντικών εμπειριών.
Tη σημασία της στρατηγικής ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Δυτικής Ελλάδας, με την Αρχαία Ολυμπία να λειτουργεί ως πυξίδα για έναν τουρισμό που σέβεται τον τόπο και τους ανθρώπους του, υπογραμμίζει μιλώντας στο TheBestGr η Τομεάρχης τουρισμού του ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής και βουλευτής Λασιθίου Κατερίνα Σπυριδάκη.
Η Δυτική Ελλάδα αποτελεί έναν ανεξερεύνητο θησαυρό, με μοναδικές φυσικές ομορφιές, αυθεντικότητα και πολιτισμικό πλούτο. Από τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου μέχρι τη λίμνη Τσιβλού και τα μονοπάτια της Φολόης, η περιοχή προσφέρει εμπειρίες που ανταποκρίνονται στις νέες προτεραιότητες των ταξιδιωτών για αυθεντικότητα και ποιότητα, τονίζει η κ. Σπυριδάκη.
Από τα ρεκόρ στην ουσία: Ώρα για ένα νέο τουριστικό μοντέλο
Αποτελεί, πλέον, μία γενικευμένη παραδοχή πως ο τουρισμός είναι ένας από τους μεγαλύτερους μοχλούς της ελληνικής οικονομίας. Το 2024 η άμεση συμβολή του έφτασε τα 30,2 δισ. ευρώ — 13% του ΑΕΠ — χωρίς καν να υπολογίσουμε την πολλαπλασιαστική του δύναμη σε δεκάδες άλλους τομείς. Κι όμως, την ίδια στιγμή, το μοντέλο που τον στηρίζει δείχνει όλο και πιο συχνά τα όριά του.
Γιατί μπορεί να κυνηγάμε ρεκόρ — επισκεπτών, διανυκτερεύσεων, εσόδων — αλλά τι νόημα έχουν αυτά τα ρεκόρ από μόνα τους όταν έχουμε εξάντληση φυσικών πόρων, πίεση σε υποδομές χωρίς ανταποδοτικές αναβαθμίσεις, δυσαρέσκεια τοπικών κοινωνιών που πλήττονται από υπερσυγκέντρωση τουριστικής δραστηριότητας και φαινόμενα λειψυδρίας, τη χαμηλότερη κατά κεφαλήν δαπάνη και μια τουριστική εμπειρία που μοιάζει να φθίνει αντί να αναβαθμίζεται; Μόνο το 2024 είχαμε σχεδόν 30 εκατομμύρια επισκέπτες – χωρίς να υπολογίζονται οι κρουαζιέρες - και 21,7 δισ. ευρώ έσοδα, αλλά η μέση κατά κεφαλήν δαπάνη μειώθηκε κατά 5,1% — για τρίτη συνεχή χρονιά (!).
Η νέα τάση έχει ήδη χαρτογραφηθεί, οι ταξιδιώτες μένουν λιγότερο, ξοδεύουν λιγότερο, απαιτούν περισσότερα. Οι επιχειρήσεις πιέζονται από τον πληθωρισμό, το ενεργειακό κόστος, και ταυτόχρονα έχουμε και τις συνεχείς αυξήσεις στα αεροπορικά και ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν εξουθένωση, οι κάτοικοι αίσθημα αποκλεισμού και κορεσμού. Και σε όλο αυτό, η Πολιτεία φαίνεται να αρκείται στην αριθμητική μεγέθυνση. Αλλά η ανάπτυξη δεν είναι μόνο αριθμοί. Είναι ποιότητα, ανθεκτικότητα, προοπτική.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, είδαμε μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στον «υπερτουρισμό» σε πολλές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Είναι σενάριο που δεν θέλουμε να δούμε στην Ελλάδα. Όχι μόνο για λόγους οικονομικούς. Αλλά γιατί η «Φιλοξενία» είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας. Αν χαθεί το μέτρο, αν καταρρεύσει η Φέρουσα Ικανότητα των προορισμών μας, θα χάσουμε κάτι πολύ περισσότερο από τουριστικά έσοδα: θα χάσουμε την ψυχή του τουρισμού μας.
Η απάντηση σε αυτό δεν είναι λιγότερος τουρισμός. Είναι καλύτερος τουρισμός. Ένα νέο μοντέλο που θα βασίζεται όχι στην εξάντληση, αλλά στην επένδυση. Όχι στη συγκέντρωση, αλλά στη διάχυση. Όχι στην απλή απορρόφηση πόρων, αλλά στη δημιουργία προστιθέμενης αξίας για την τοπική κοινωνία.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;
Πρώτον, ενίσχυση της Φέρουσας Ικανότητας των προορισμών. Υποδομές ανθεκτικές, βιώσιμες, επαρκείς. Όχι μόνο δρόμοι και δίκτυα, αλλά διαχείριση απορριμμάτων, υδάτων, ενέργειας. Με ενεργό και κομβικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όχι απλώς ως εκτελεστή, αλλά ως συνδιαμορφωτή πολιτικής.
Δεύτερον, γεωγραφική και χρονική επέκταση της τουριστικής δραστηριότητας. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο «ήλιος-θάλασσα». Είναι βουνά, πολιτισμός, φύση, ιστορία, γεύσεις, αναμνήσεις. Είναι προορισμοί ανεξερεύνητοι, με δυναμική που δεν έχει αξιοποιηθεί. Και η τουριστική περίοδος μπορεί να μην είναι μονότονα καλοκαιρινή. Ο σωστός σχεδιασμός, με βάση ένα συνεκτικό και επικαιροποιημένο Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό, μπορεί να δώσει ανάσα σε υπερκορεσμένες περιοχές και ώθηση σε άλλες που μένουν εκτός.
Η Δυτική Ελλάδα - είναι μία τέτοια περιοχή - η οποία έχει όλα τα συστατικά για να αναδειχθεί σε πρότυπο βιώσιμης και ποιοτικής τουριστικής ανάπτυξης. Από τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και το φαράγγι της Βλασίας, μέχρι τη λίμνη Τσιβλού και τα μονοπάτια της Φολόης, η περιοχή προσφέρει έναν μοναδικό συνδυασμό φυσικού πλούτου, αυθεντικότητας και πολιτισμικής συνέχειας. Οι προτεραιότητες των ταξιδιωτών έχουν αλλάξει – δεν αναζητούν απλώς προορισμούς, αλλά εμπειρίες, αυθεντικές εμπειρίες. Κι όμως, η Δυτική Ελλάδα απορροφά μόλις 1,2%-1,7% των διανυκτερεύσεων, όταν το σύνολο των εισπράξεων του τουρισμού συγκεντρώνεται σε πέντε μόνο από τις δεκατρείς Περιφέρειες της χώρας. Αυτή η ανισορροπία πρέπει να αλλάξει. Όλες οι Περιφέρειες πρέπει να μπουν ενεργά στον χάρτη της τουριστικής ανάπτυξης, μέσα από στρατηγική ανάδειξη των συγκριτικών τους πλεονεκτημάτων. Η Αρχαία Ολυμπία μπορεί να γίνει ιδέα-πυξίδα: ο τουρισμός ως εργαλείο πολιτισμού, καινοτομίας και συμμετοχικής ανάπτυξης με σεβασμό στον τόπο και τους ανθρώπους του.
Τρίτον, σύνδεση με την παραγωγική βάση της χώρας. Δεν μπορεί ο τουρισμός να λειτουργεί αποκομμένος από τη μεταποίηση, τη βιομηχανία, τον πρωτογενή τομέα. Τα χρήματα που αφήνει πίσω του πρέπει να μένουν στον τόπο. Να φτάνουν στις τοπικές επιχειρήσεις, τους μικρομεσαίους παραγωγούς, τους εργαζομένους. Να δημιουργείται αξία, όχι διαρροή. Δεν γίνεται ο τουρισμός να πληρώνει τα σπασμένα της εθνικής οικονομίας, καλύπτοντας τα «σπασμένα» του ελλειμματικού εμπορικού ισοζυγίου. Δεν είναι αποδεκτό να μένει ο τουρισμός εκτός του αναπτυξιακού νόμου, όπως συνέβη πρόσφατα — είναι ένδειξη έλλειψης στρατηγικής, αλλά και έλλειψης οράματος.
Τέταρτον, επένδυση στις ειδικές μορφές τουρισμού, με στοχευμένες καμπάνιες και στρατηγικές για συγκεκριμένες αγορές. Ορειβατικός τουρισμός για τις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, γαστρονομικός για τις μεσογειακές χώρες, πολιτιστικός για τις αντίστοιχες αγορές κα. Για να το πετύχουμε αυτό, χρειαζόμαστε ενεργά τα γραφεία του ΕΟΤ στο εξωτερικό που να τροφοδοτούν το Υπουργείο Τουρισμού με πληροφορίες, στοιχεία και τις νέες τάσεις ανά χώρα, και όχι να είναι υποστελεχωμένα και αδρανή.
Τέλος, πρέπει να αξιολογήσουμε νηφάλια την ανθεκτικότητα του τουρισμού μας. Μπορεί να σταθεί απέναντι σε κρίσεις, γεωπολιτικές αστάθειες, περιφερειακές εντάσεις; Πόσο «ασφαλής προορισμός» μπορούμε να είμαστε όταν βρισκόμαστε κοντά σε συγκρούσεις; Η μονοκαλλιέργεια δεν είναι στρατηγική. Είναι παγίδα. Ο τουρισμός πρέπει να ενταχθεί σε ένα ολοκληρωμένο, πολυτομεακό αναπτυξιακό μοντέλο. Να είναι μοχλός ευημερίας, όχι ρίσκου.
Αν θέλουμε να διατηρήσουμε τον τουρισμό ως ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας, πρέπει να αλλάξουμε τροχιά. Όχι αύριο. Τώρα.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr